گزارش|
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، چند روزی است که دولتمردان یک‌به‌یک جلوی لنز دوربین‌ها ظاهر می‌شوند و مردم را متهم اصلی شیوع کرونا در کشور اعلام می‌کنند. وزیر بهداشت هم از این امر مستثنی نیست. میدانم که برای گله و شکایت وقت خوبی را انتخاب نکرده‌ام. زنان و مردان جامعه پزشکی، رخت جهاد بر تن کرده و در جبهه بیمارستان مشغول حماسه‌آفرینی هستند، اما اگر از دردهایم نگویم، بغض فروخورده درونم به غم باد تبدیل و در این جدال تنگاتنگ با کرونا، قوز بالا قوز می‌شود.
آقای دکتر نمکی، وزیر محترم وزارت بهداشت و درمان، میدانم که جنابعالی خود منتقد برخی اقدامات و کم کاستی‌های دولتمردان فعلی هستید. نامه‌های سرگشاده‌تان در این چند روز، خود روایتگر این خستگی و دل‌زدگی از نظام مدیریتی کشور است. مسئولان می‌گویند که ۸۰ درصد مشکلات توسط مردم حل می‌شود و ۲۰ درصد آن بر عهده دولت و دستگاه‌های حاکمیتی است.
هشتگ #در-خانه-بمانیم در این مدت به نقل ونبات فضای مجازی تبدیل‌شده است اما این قبیل هشتگ‌ها، نان سر سفره ملت نمی‌شود؛ کارگر روز مزدی که چرخ زندگی بر وفق مرادش نچرخیده و نتوانسته حساب بانکی برای خود دست‌وپا کند، در این شرایط قرنطینه چه باید بکند تا همان یک‌لقمه‌نان خشکی که قبلاً به سر سفره می‌آورد، جبران شود.
مدیران دولتی، مردم طبقات ضعیف جامعه در این چند سال گذشته، کمرشان به‌اندازه کافی شکسته است و بینی و بین الله دیگر جانی برای ایستادن ندارند. بسیاری از بازاریان از عدم همکاری بانک‌ها و ادارات و مالکان جهت دریافت اجازه بها گلایه می‌کنند و از برگشت خوردن چک‌هایشان طی روز‌های آینده سخن می‌گویند؛ برخی مجبور هستند که در مغازه بمانند تا شاید مشتری بیاید و بتوانند اقساط و چک‌های خود را وصول کنند.
دولت نه در قرنطینه عمل قابل قبولی انجام داد و نه در امورات اداری، اقدامات قابل‌ملاحظه‌ای داشت. آخرین آمار از تعداد تلفات کارمندان بانک به ۱۷ نفر رسیده و جای سؤال است که آیا واقعاً نمی‌شد برخی ادارات و مراکز به‌صورت موقت تعطیل شوند؟
علی‌الظاهر مسئولان قصد دارند در راستای حمایت از اقشار کم‌بضاعت و آسیب‌پذیر، سبد حمایتی را به کلیه کسانی که شغل خاص با درآمد ثابت ندارند در اسفندماه پرداخت کنند و این افراد با کمک بانک اطلاعات ایرانیان شناسایی یا ثبت‌نام می‌شوند.
البته باید از افرادی که به فکر سلامتی همنوعشان هستند، تشکر کنیم و یک تشکر ویژه هم از آقای رئیس‌جمهور داشته باشیم، چون در بحران موجود، ستاره‌ای دست‌نیافتنی در آسمان بودند و کاملاً به قرنطینه مقید. ناگفته نماند که برخی از مسئولان وزارت بهداشت در میدان خدمت، جان‌فشانی می‌کنند. آقای نمکی، ما از دولت آقای روحانی گله‌داریم، کرونا روزبه‌روز در کشور فراگیرتر می‌شود، ولی آقای روحانی بالاخره بعد از ۱۰۰ روز، رئیسی برای جمعیت هلال‌احمر انتخاب می‌کند.
احمد امیرآبادی نماینده مردم قم در خطاب به حرف‌های آقای روحانی در توئیتر خود نوشته است: «آقای رئیس‌جمهور، شما گفته‌اید که باید زنجیره شیوع کرونا قطع شود، با حضور هفته‌ای یک‌بار جنابعالی، غیبت معاون اول محترم و تعطیلی مجلس که با فشار وزیر بهداشت اتفاق افتاد، چطور این اتفاق محقق شود. آقای روحانی کرونا لحظه‌ای و ثانیه‌ای عمل می‌کند، ولی شما می‌خواهید هفته‌ای جلسه مقابله برگزار کنید».وزیر محترم بهداشت، یادم است وقتی نام کرونا در کشور مطرح شد، شما جلوی دوربین‌ها آمدید و گفتید: «۴۸ ساعت آینده به‌اندازه‌ی لازم ماسک و وسایل ضدعفونی‌کننده به بازار عرضه خواهیم کرد تا سودجویی محتکران پایان یابد و در روز‌های آینده ماسک به‌صورت رایگان در اختیار عموم جامعه قرار خواهد گرفت».
اما نزدیک به ۲۰ روز از آن وعده شما می‌گذرد و هنوز در بسیاری از بیمارستا‌ن‌ها و مراکز بهداشتی با کمبود جدی ماسک مواجه هستیم؛ برخی پرستاران از اینکه در طول روز فقط یک ماسک سهمیه دارند شاکی هستند و شما بهتر از من میدانید ماسک سه لایه حداکثر تا ۳ ساعت مقاومت دارد. شما بهتر از من میدانید که جایگاه‌های بنزین ازجمله مراکز شیوع ویروس کرونا هستند، اما حداقل امکانات پیشگیری در آنجا مشاهده نمی‌شود و تهیه ماسک و دستکش را به خود جایگاه داران محول کرده‌اند. فارغ از فشار مضاعف به وزارت بهداشت و انتقادات فراوانی که به وزارت صمت وارد است، نباید از نقش سازمان مدیریت بحران نیز غافل شویم.
سو مدیریتی سازمان مدیریت بحران
وقتی بحرانی در کشوری رخ می‌دهد، مدیریت بحران ازجمله مهم‌ترین کار‌ها به‌حساب میاید و در همین راستا، سازمانی بنام مدیریت بحران در کشور تأسیس‌شده است و ۵ درصد بودجه کل کشور به مدیریت بحران اختصاص دارد. اسماعیل نجار اهل سرخه، نزدیک به ۱۰ سال است که مدیریت این ارگان مهم در کشور را برعهده دارد و ظاهراً انتقادات نیز به بی‌مدیریتی این نهاد مدیریتی وارد است.
در اساسنامه این سازمان آمده است که ارتقای توان شناسایی مخاطرات و درک خطر حوادث و سوانح در سطح کشور ازجمله تهیه اطلس ملی مخاطرات طبیعی و تدوین برنامه‌های کاهش خطر حوادث و سوانح استانی ازجمله وظایف این نهاد مدیریتی در کشور است. سؤالی که از مسئولان سازمان مدیریت بحران مطرح می‌شود این است که با توجه به اینکه در تاریخ۱۰ دی۱۳۹۸، مقامات چینی، سازمان بهداشت جهانی را از شیوع نوع ناشناخته‌ای از ذات‌الریه (سینه‌پهلو) در شهر ووهان، استان هوبی آگاه کردند و سازمان جهانی بهداشت (WHO) شیوع کروناویروس جدید در چین را به‌عنوان یک وضعیت اضطراری بهداشتی جهانی اعلام کرد.
با توجه به هشدار‌ها، چه اقدامات پیشگیرانه‌ای در کشور صورت گرفت و چرا با در نظر گرفتن سرعت شیوع آن، زیرساخت‌های تولید مواد بهداشتی در کشور، صرف افزایش تولید مواد ضدعفونی نگردیده و یا شبکه توزیع صحیحی برای اقلام بهداشتی در نظر گرفته نشده است. به نقل از وزارت بهداشت بیش از ۱۰۰۰۰ نفر در کشور به ویروس کرونا مبتلا شده‌اند و تعداد زیادی از هموطنانمان جان خود را ازدست‌داده‌اند، هنوز کمبود مواد ضدعفونی‌کننده و ماسک در سطح شهر‌ها مشاهده می‌شود. البته مردم نیز در کنترل این بحران، تاثیر بسیاری دارند.
وقتی دولت به خاطر جلوگیری از شیوع کرونا، مدارس و مراکز علمی کشور را تعطیل کرده است، از مردم انتظار می‌رود که گامی در جهت کاهش مشکلات بر دارند. متأسفانه مسافرت‌های برخی از هموطنانمان و عجله‌های خرید شب عید، به گسترش این بیماری کمک می‌کند. هر چقدر مردم به ویروس کرونا بی‌توجه باشند، تعداد افراد فوت‌شده و مبتلا افزایش می‌یابند.
وقتی دولت به خاطر جلوگیری از شیوع کرونا، مدارس و مراکز علمی کشور را تعطیل کرده است، از مردم انتظار می‌رود که گامی در جهت کاهش مشکلات بر دارند. متأسفانه مسافرت‌های برخی از هموطنانمان و عجله‌های خرید شب عید، به گسترش این بیماری کمک می‌کند. هر چقدر مردم به ویروس کرونا بی‌توجه باشند، تعداد افراد فوت‌شده و مبتلا افزایش می‌یابند.
در حال حاضر کرونا تمام امور زندگی ما ایرانیان را تحت‌الشعاع خود قرار داده است. ویروس کرونا نیز مانند بقیه امراض از قبیل طاعون و وبا به زودی در ایران ریشه‌کن خواهد شد. یادمان باشد که با همدلی یکدیگر، می‌توان به شعار #کرونا-را-شکست-بدهیم جامه عمل پوشاند. نتیجه تمام این بی تفاوتی‌ها دولت این شد که نهایت امر، مدیریت در اختیار ستاد کل نیروهای مسلح هم قرار گیرد تا شاید باری از روی دوش وزیر بهداشت برداشته شود. کرونا خطرناک است اما خطرناک تر از آن، اپیدمی ناکارآمدی است.
ارسال نظرات