گوشه و کنار نشریات |
*گوشه و کنار نشریات، جواد آزمون:
تقریبا تبریک عید‌های نوروز سال‌های اخیر همراه با یاد و خاطره تلخ کامی‌های سال‌های قبل همراه بوده است.
گویا زنجیره اتفاقات تلخ در سال‌های اخیر تمامی ندارد و دعا می‌کنیم که سال جدید به بدی سال قبل نباشد.
در تبریک سال ۹۷ می‌گفتیم که ان شاالله حوادث سال ۹۶ رخ ندهد، اما ۹۷ بدتر از ۹۶ بود و ۹۸ بدتر از ۹۷ و سال ۹۹ شاید خیلی‌ها منتظر بدتر شدن اوضاع نسبت به ۹۸ هستند. اما به رساتی چه شد که این گونه شد؟
با روی کار آمدن دولت جمهوری خواه ترامپ در آمریکا تقریبا برای هم مسجل شده بود که برجام آینده روشنی نخواهد داشت.
اما از طرفی دولت جناب روحانی تمام تبلیغات انتخاباتی خود در سال ۹۶ را مانند سال ۹۲ بر روی تلاش برای رفع تحریم‌ها متمرکز کرد و سرنوشت کشور را خواسته یا ناخواسته به سیاست‌های آمریکا گره زد.
تاکتیکی که شاید راه را برای رای آوردن در خرداد ۹۶ هموار کرد، اما همین تاکتیک بود که شاید امروز محبوبیت او را تقریبا به صفر نزدیک کرد.
مخلص کلام دولت آمریکا به دنبال جنگ تمام عیار برای به قول خودشان تغییر رفتار جمهوری اسلامی بود، اما در سویه مقابل دولت روحانی در سعی در تنش زدایی با استکبار داشت. این طرز تفکر باعث حملات بی رحمانه اقتصادی توسط نظام بین الملل علیه جمهوری اسلامی و نبود اراده محکم برای پاسخ به این حملات در مجموعه دولت بود.
به تعبیر خودمانی دولت جنگ را جدی نگرفت.
اما نتیجه چه بود؟
تقریبا بعد از روی کار آمدن دولت دوازدهم فشار‌های اقتصادی بسیار زیاد شد و زنجیره بحران‌های اقتصادی و به دنبال آن اجتماعی در کشور شکل گرفت. اولین بحران افزایش افسارگسیخته قیمت ارز در کشور بود که به دنبال آن اعتراضات معیشتی در دی ماه ۹۶ را به همراه داشت.
هشداری که مسئولان آن را جدی نگرفتند و حاضر به پاسخگویی به مردم نشدند و تنها سعی در گفتار درمانی و انداختن تقصیر ماجرا به گردن نظام سلطه داشتند. پس از آن در سال ۹۷ ما شاهد افازیش سرسام آور قیمت زندگی برای مردم از قبیل قیمت منزل، اتومبیل، لوازم خانگی، اقلام خوراکی نظیر گوشت و ... بودیم. در این زمان هم ما شاهد واکنشی شبیه به اتفاقات سال ۹۶ در بین مسئولان کشور بودیم؛ و سال ۹۷ هم به این شکل به پایان رسید.
اما ۹۸ شاید سرنوشت سازترین و بدترین تصمیم کشور در آبان ماه گرفته شد.
افزایش قیمت بنزین ...
اتفاقی که شاید هیچ کس دیگر تحمل آن را نداشت و نتیجه آن گذاشتن تعداد زیادی کشته، مجروح، بازداشتی و خسارت مادی بسیار زیاد تقریبا طی ۷۲ ساعت برای نظام و مملکت.
تقریبا همگی مردم و صاحب نظران اتفاق نظر دارند که اتفاقات آبان ماه ۹۸ تنها به دلیل افزایش قیمت نبزین نبود بلکه نتیجه انباشت مطالبات به حق مردم در این سال‌ها و عدم پاسخگویی مناسب به آن‌ها بود.
حوادثی که به نظرم در ترور شهید سلیمانی هم بی تاثیر نبود، اما پس از آن بحران بزرگتر کرونا را داشتیم که تا الان جان تعداد زیادی از هم وطنان و عزیزان مان را گرفته و ترس عجیبی در مردم ایجاد کرده است ...، اما این روز‌ها همه می‌دانند که تنها علت تلفات زیاد کرونا در کشور این ویروس نیست بلکه لجبازی مسئولان تصمیم گیر و عدم توجه آن‌ها به توصیه‌ها و نظرات دلسوزان در افزایش تلفات این ویروس بی تاثیر نبوده است.
نکته مشترک در تمام این حوادث این است که هیچ کس نمی‌توانست اتفاق بعدی را پیش بینی کند یا به پیش بینی‌ها اصلا بهایی داده نمی‌شد ... هیچ کس بعد از افزایش سرسام آور قیمت ارز در پاییز ۹۶ اتفاقات دی ماه آن سال را پیش بینی نمی‌کرد.
پس از افزایش قیمت بنزین در آبان ماه کسی این حجم از خشونت و خسارت مادی و معنوی را پیش بینی نمی‌کرد یا بهتر بگوییم باور نمی‌کرد. پس از این اعتراضات کسی ترور شهید سلیمانی را پیش بینی نمی‌کرد و هنوز هم باور نکردیم. پس از ترور شهید سلیمانی کسی ویروس کرونا و این میزان از لطمات این ویروس بر جان و مال مردم را پیش بینی نمی‌کرد.
امروز هم هیچ کس بعد کرونا را نمی‌تواند پیش بینی کند. امروز شاید وحشت بعد از کرونا چیزی دست کم از خود کرونا ندارد! اما آیا در این بین اتفاقات همبستگی و ارتباطی وجود دارد؟ شاید بیشترین ارتباط و وجه مشترک تمام این اتفاقات این بود که کسی پاسخگوی سوالات ریز و درشت مردم نبود و گویا مسئولان بنای پاسخ نسبت به تصمیم‌های خود را به مردم ندارند.
شاید اگر مجلس به عنوان نهاد اصلی ناظر عملکرد دولت در پاییز ۹۶ به علت افزایش خانمان سوز قیمت ارز از دولت جواب می‌خواست یا دادستان به عنوان معی العموم مسئولان دولت را وادار به پاسخگویی و اقدام قابل توجهی می‌کرد اتفاقات دی ماه رخ نمی‌داد یا پس از اتفاقات دی ماه دولت را مجبور به اتخاذ تصمیمی در خور می‌کردند که به سال ۹۷ و گرانی‌های اعصاب خردکن و بی حد و حصر ۹۷ نمی‌کشید. یا اگر پس از گرانی‌های ۹۷ دولت را بازخواست می‌کردند دیگر مطالبات مردم جمع نمی‌شد و یک دفعه در آبان ۹۸ منفجر نمی‌شد.
گویا زنجیره اتفاقات تلخ در سال‌های اخیر تمامی ندارد و دعا می‌کنیم که سال جدید به بدی سال قبل نباشد.
در تبریک سال ۹۷ می‌گفتیم که ان شاالله حوادث سال ۹۶ رخ ندهد، اما ۹۷ بدتر از ۹۶ بود و ۹۸ بدتر از ۹۷ و سال ۹۹ شاید خیلی‌ها منتظر بدتر شدن اوضاع نسبت به ۹۸ هستند. اما به رساتی چه شد که این گونه شد؟
با روی کار آمدن دولت جمهوری خواه ترامپ در آمریکا تقریبا برای هم مسجل شده بود که برجام آینده روشنی نخواهد داشت.
اما از طرفی دولت جناب روحانی تمام تبلیغات انتخاباتی خود در سال ۹۶ را مانند سال ۹۲ بر روی تلاش برای رفع تحریم‌ها متمرکز کرد و سرنوشت کشور را خواسته یا ناخواسته به سیاست‌های آمریکا گره زد.
تاکتیکی که شاید راه را برای رای آوردن در خرداد ۹۶ هموار کرد، اما همین تاکتیک بود که شاید امروز محبوبیت او را تقریبا به صفر نزدیک کرد.
مخلص کلام دولت آمریکا به دنبال جنگ تمام عیار برای به قول خودشان تغییر رفتار جمهوری اسلامی بود، اما در سویه مقابل دولت روحانی در سعی در تنش زدایی با استکبار داشت. این طرز تفکر باعث حملات بی رحمانه اقتصادی توسط نظام بین الملل علیه جمهوری اسلامی و نبود اراده محکم برای پاسخ به این حملات در مجموعه دولت بود.
به تعبیر خودمانی دولت جنگ را جدی نگرفت.
اما نتیجه چه بود؟
تقریبا بعد از روی کار آمدن دولت دوازدهم فشار‌های اقتصادی بسیار زیاد شد و زنجیره بحران‌های اقتصادی و به دنبال آن اجتماعی در کشور شکل گرفت. اولین بحران افزایش افسارگسیخته قیمت ارز در کشور بود که به دنبال آن اعتراضات معیشتی در دی ماه ۹۶ را به همراه داشت.
هشداری که مسئولان آن را جدی نگرفتند و حاضر به پاسخگویی به مردم نشدند و تنها سعی در گفتار درمانی و انداختن تقصیر ماجرا به گردن نظام سلطه داشتند. پس از آن در سال ۹۷ ما شاهد افازیش سرسام آور قیمت زندگی برای مردم از قبیل قیمت منزل، اتومبیل، لوازم خانگی، اقلام خوراکی نظیر گوشت و ... بودیم. در این زمان هم ما شاهد واکنشی شبیه به اتفاقات سال ۹۶ در بین مسئولان کشور بودیم؛ و سال ۹۷ هم به این شکل به پایان رسید.
اما ۹۸ شاید سرنوشت سازترین و بدترین تصمیم کشور در آبان ماه گرفته شد.
افزایش قیمت بنزین ...
اتفاقی که شاید هیچ کس دیگر تحمل آن را نداشت و نتیجه آن گذاشتن تعداد زیادی کشته، مجروح، بازداشتی و خسارت مادی بسیار زیاد تقریبا طی ۷۲ ساعت برای نظام و مملکت.
تقریبا همگی مردم و صاحب نظران اتفاق نظر دارند که اتفاقات آبان ماه ۹۸ تنها به دلیل افزایش قیمت نبزین نبود بلکه نتیجه انباشت مطالبات به حق مردم در این سال‌ها و عدم پاسخگویی مناسب به آن‌ها بود.
حوادثی که به نظرم در ترور شهید سلیمانی هم بی تاثیر نبود، اما پس از آن بحران بزرگتر کرونا را داشتیم که تا الان جان تعداد زیادی از هم وطنان و عزیزان مان را گرفته و ترس عجیبی در مردم ایجاد کرده است ...، اما این روز‌ها همه می‌دانند که تنها علت تلفات زیاد کرونا در کشور این ویروس نیست بلکه لجبازی مسئولان تصمیم گیر و عدم توجه آن‌ها به توصیه‌ها و نظرات دلسوزان در افزایش تلفات این ویروس بی تاثیر نبوده است.
نکته مشترک در تمام این حوادث این است که هیچ کس نمی‌توانست اتفاق بعدی را پیش بینی کند یا به پیش بینی‌ها اصلا بهایی داده نمی‌شد ... هیچ کس بعد از افزایش سرسام آور قیمت ارز در پاییز ۹۶ اتفاقات دی ماه آن سال را پیش بینی نمی‌کرد.
پس از افزایش قیمت بنزین در آبان ماه کسی این حجم از خشونت و خسارت مادی و معنوی را پیش بینی نمی‌کرد یا بهتر بگوییم باور نمی‌کرد. پس از این اعتراضات کسی ترور شهید سلیمانی را پیش بینی نمی‌کرد و هنوز هم باور نکردیم. پس از ترور شهید سلیمانی کسی ویروس کرونا و این میزان از لطمات این ویروس بر جان و مال مردم را پیش بینی نمی‌کرد.
امروز هم هیچ کس بعد کرونا را نمی‌تواند پیش بینی کند. امروز شاید وحشت بعد از کرونا چیزی دست کم از خود کرونا ندارد! اما آیا در این بین اتفاقات همبستگی و ارتباطی وجود دارد؟ شاید بیشترین ارتباط و وجه مشترک تمام این اتفاقات این بود که کسی پاسخگوی سوالات ریز و درشت مردم نبود و گویا مسئولان بنای پاسخ نسبت به تصمیم‌های خود را به مردم ندارند.
شاید اگر مجلس به عنوان نهاد اصلی ناظر عملکرد دولت در پاییز ۹۶ به علت افزایش خانمان سوز قیمت ارز از دولت جواب می‌خواست یا دادستان به عنوان معی العموم مسئولان دولت را وادار به پاسخگویی و اقدام قابل توجهی می‌کرد اتفاقات دی ماه رخ نمی‌داد یا پس از اتفاقات دی ماه دولت را مجبور به اتخاذ تصمیمی در خور می‌کردند که به سال ۹۷ و گرانی‌های اعصاب خردکن و بی حد و حصر ۹۷ نمی‌کشید. یا اگر پس از گرانی‌های ۹۷ دولت را بازخواست می‌کردند دیگر مطالبات مردم جمع نمی‌شد و یک دفعه در آبان ۹۸ منفجر نمی‌شد.
نشریه هفت تیر، بسیج دانشجویی دانشگاه شهید بهشتی، شماره ششم
ارسال نظرات