گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محمدصادق شهبازی؛ دولت نهم که از راستی‌ها تا بدنه‌های امنیتی نظامی و نهادهای خارج دولت پشتش بودند؛ بعضی جهتگیری هایش را غلط می دانستیم و اعتراض می کردیم؛ می گفتند دولت عدالتخواه مورد تایید رهبری را نقد میکنید؟! خوارج، گروه فرقان و طبرزدی هستید.
حتی سال هشتادوهفت یک گروه امنیتی مدعی شد جنبش عدالتخواه که آن موقع عضوش بودیم، جزوه صد صفحه‌ای علیه رهبری اماده کرده و می خواهد کار طبرزدی را تکرار کند. آن‌قدر بالا گرفت که در عالی ترین سطوح نظام جلسه گرفتند برای برخورد. اما سندی برای اتهام از بیخ دروغ نبود.
مشکل اصلی افسار نداشتن و نقد ما به دولت وقت بودکه موی دماغ نباشیم، بویژه در انتخابات. بعد فتنه حضرات با همانی که میگفتند مالک اشتر علی و بخاطر اعتراض به او با ما برخورد میکردند، اختلاف پیداکردند و صدوهشتاد درجه چرخیدند. بخاطر دعوایشان به سنت تاریخی جناح راست و متحجران سنتی که از دهه شصت با عدالت و آزادی مسئله داشتند برگشتند وحمله به اصل عدالتخواهی شروع شد. فلان منبری را جلو می‌انداختند تا دوگانه اشعری و ضدشیعی عدالت-ولایت طرح شود. فلان رسانه حمله کند و... عدالت را مساوی چپ‌گرایی معرفی کردند، بی‌عدالتی ها را توجیه کردند، محافظه‌کاران مدرن مثل قوچانی هم برچسب چپ اسلامی درست کردند.
مسئله مهار هر جریان مستقل و بی‌افسار بود. روحانی آمد عدالتخواهان معترض برجام شدند، این تیپ گفتند تصمیم نظام است و اگر مخالفت کنیم رای نمیاوریم و مانع اعتراض انقلابیها شدند. حالا هم وضع تغییر چندانی نکرده. آن‌روزها گروه‌ها و چهره‌های معدودی عدالتخواهی می کردند حالا حجم مشکلات همه را یاد عدالت انداخته، با نیت و روش های مختلف از خودنمایی تا استفاده سیاسی و ...
مسئله بازیگردانان، معرفی چهره‌هایشان به‌عنوان پیگیر درد مردم برای انتخابات است؛ عدالتخواهِ بی‌افسار هم موی دماغ است. چراکه ممکن است مچ گیری کند یا در صحنه باشد و نتوانند مردم و انقلابی ها را به تن دادن به اِن‌قُلّابیها وادارند.
همان جریان پشت صحنه فعال شده: یکی را جلو انداخته و بازتاب دهند از خطر خوارج گفته شود، معدودی را که کار غلط میکنند یا ربطی به دیگران ندارد، بهانه کرده و به همه بتازند، گروه‌هایی تولید و تقویت شوند تا به اسم مطالبه‌گری، آنرا بدنام کنند، مطالبه‌گران بفرموده و در اختیار ایجاد شود، سیاست‌بازانی به‌عنوان پیگیر درد مردم معرفی شوند. بعضی هم البته با اصل عدالت زاویه دارند یا دایره محدودی برای آن یا تنها یک مدل خاص مثل خدمت برایش قائلند.
خلاصه جای کمک به گسترش ارمانخواهی برای افزایش کارآمدی نظام و حل مشکلات مردم، به‌بهانه انحراف بعضی یا احتمال انحراف، مهار آرمانخواهی مسئله شده. داد واسلاما و واانحرافا و وا ولایتا و.. هم به‌قول شهید مطهری برای همراه کردن عوام استراتژی شده.
البته اینکه اصل دعوا سر عدالت مسئله شده یا همه با نیتهای حق و باطل و انتخاباتی و خودنمایی و... یاد عدالت افتاده‌اند مفید است، چرا که موجب گفتمان ماندن عدالت و رفع بعضی ناکارآمدی‌های نظام و مشکلات مردم میشود. پرداختن سطحی به عدالت و حمله‌ها به عدالتخواهی سبب میشود عدالتخواهان و انقلابیهای اصیل دست و وقتشان برای کارهای جدیتر بازشود و خط و مرز انقلابیها با ان‌قُلّابیها، و حزباللهیها با حزباللّابیها شفاف شود.
جای انفعال، دلسردی و سرگرم شدن به کفهای روی آب، خط‌ومرز اصولی را ادامه بدهیم و خالصهای پای کار را افزایش دهیم، که به‌تعبیر قرآن آنچه به مردم نفع میرساند می‌ماند. مهم خداست، نه خوش‌امد و بدآمدن عناصر پشت‌صحنه و مهره‌های روی صحنه. عزیز پشت صحنه! خودت را اذیت نکن! مقلب‌القلوب خداست، ماهم میدان را رها نمیکنیم!
این البته به معنی تایید اقدامات غلطی که به اسم عدالتخواهی میشود نیست! حالا که همه عدالتخواه شده‌اند، عدالتخواهی احتیاج به خالص‌سازی و اصلاح از درون دارد. دعوا با انها سر جای خود ولی در بازی طراحی شده علیه اصل عدالتخواهی و انقلابی‌گری بازی نمیکنیم.
محمدصادق شهبازی - دبیر اسبق جنبش عدالتخواه دانشجویی و فعال سیاسی‌رسانه‌ای
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.