یادداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)؛ آقای روحانی گفت: «امام حسن (ع)، امام صلح و پیوند بود. وقتی برخی از اصحاب آمدندبا زبان معترضانه که چرا صلح کردی، حضرت فرمودند جامعه اسلامی که فقط شما ۱۰- ۲۰ نفر نیستید. من در مسجد رفتم برای مردم سخنرانی کردم و دیدم اکثریت قاطع صلح می‌خواهند، صلح را انتخاب می‌کنم... اگر در روز صلح، جنگیدیم و در روز جنگ، صلح کردیم، هر دو اشتباه است. به موقع باید بایستیم و بجنگیم و به موقع باید صلح کنیم».
آقای روحانی چندمین بار است که اصرار دارد صلح امام حسن (ع) را مصادره به مطلوب کند و به خیانت برخی خواص و فرماندهان لشکر در این صلح تحمیلی نپردازد؛ چرا؟! آیا فصل خیانت یارانی مانند عبید الله بن عباس، از کتاب تاریخ آقای روحانی سرقت شده؟ یا تعمدی برای کتمان این فصل مهم وجود دارد؟!
عبید الله بن عباس، فردی با نفوذ و فرمانده لشکر امام حسن (ع) بود، اما به نصایح و هشدار‌های امام (ع) هنگام مذاکره با معاویه و عمروعاص تمکین نکرد.
معاویه، هم او را فریب داد و هم با رشوه‌ای هنگفت خرید! عبید الله به همراه هشت هزار نفر، همان وسط جنگ، به جبهه دشمن پیوست! اگر صلح و نرمش قهرمانانه، برای امام حس (ع) تدبیری شجاعانه محسوب می‌شود، برای ابن عباس‌ها که در اطراف امام (ع) فراوان بودند، خیانت و ننگ و عار ابدی است.
امام خمینی (ره) در باره خیانت خواص، بیان موشکافانه‌ای دارند: "قصه امام حسن و قضیه صلح؛ آن هم صلحِ تحمیلی بود. برای این که امام حسن، دوستان خودش یعنی آن اشخاص خائنی که دور او جمع شده بودند، او را جوری کردند که نتوانست خلافش بکند، صلح کرد. صلح تحمیلی بود. این صلحی هم که حالا به ما می‌خواهند بگویند، این است".
ایشان همچنین فرمودند "امام حسن (سلام الله علیه) آن قدر گرفتاری که از این دوستان و اصحابش داشت، از دیگران نداشت. اصحابی که توجه نداشتند که امام زمان شان روی چه نقشه دارد عمل کند. با خیال کوچکشان با افکار ناقصشان در مقابلش می‌ایستادند و غارتش کردند، اذیتش کردند و عرض می‌کنم که شکستش دادند، معاهده با دشمنش کردند و هزار جور بساط درست کردند".
صلح بر جنگ ترجیح دارد؛ اما زمانی که دشمن بنای زورگویی و تعدی و باج خواهی نداشته باشد. در مقابل دشمن متخاصم باید ایستاد و جنگید. پرچم صلح را در چنان شرایطی بالا بردن، عین خیانت و حماقت است.
در چنین موقعیتی، خواص و صاحب منصبان و تریبون داران هستند که می‌توانند مردم را به مقاومت -با سرانجام عزت و پیروزی- فرا بخوانند، یا در اثر آلودگی به دنیاطلبی و اشرافیت و نفوذ، نسخه تسلیم را تجویز کنند.
رویکرد آقای روحانی و هاشمی و مدعیان اصلاح طلبی و برخی شبه اصولگرایان، در معرفی نسخه سازش به عنوان راه رونق اقتصاد کشور، بی تردید خطای خسارت باری بود که با تحریف صلح امام حسن (ع)، یا ادعای این که "درس کربلا، درس مذاکره بود" (!) جبران نخواهد شد.
او نمی‌تواند نسخه غلط مطلوب دشمن را دو بار تجویز کند بلکه باید پاسخگوی خسارت‌های حاصل از تجویز سال ۹۲ باشد. ضمن این که فریب افکار عمومی و تحمیل صلح به امام جامعه، رفتاری طاغوتی و عین خیانت است.
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات