به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، آرام در یک میزگرد خودرویی اظهار داشت: معمولاً افرادی که در رأس صنعت خودرو قرار می‌گیرند، می‌دانند حداکثر ۴ یا ۵ سال بیشتر در این مسئولیت قرار نخواهند داشت. به همین دلیل کار عمقی که زمان‌بر است، انجام نمی‌دهند و خود را به دردسر نمی‌اندازند.
وی ادامه داد: این مدیران معمولاً برای هر فشاری، کلکی سوار می‌کنند و انگیزه‌ای برای بهبود کیفیت خودرو‌ها اعم از بهینه‌سازی مصرف سوخت، آلایندگی یا ضرایب ایمنی ندارند.
این کارشناس صنعت خودرو تصریح کرد: در چنین شرایطی برخی خودرو‌های ایرانی در کشور‌های دیگر به دلیل مشکلات ایمنی کنار گذاشته می‌شوند و یا طی ۱۰ یا ۱۵ سال هیچ ارتقایی در سطح ایمنی خودرو‌ها اتفاق نمی‌افتد و سازمان استاندارد نیز به سادگی جاخالی می‌دهد.
آرام با بیان اینکه هیچ نهادی خودروسازان را مجبور نمی‌کند که به خواسته‌های قانونی تن دهند، گفت: یارانه شدید انرژی باعث شده تا اقدامی برای بهبود مصرف سوخت خودرو‌ها نشود. هزینه انرژی آنقدر پایین است که با افزایش قیمت بنزین، کاهشی در خرید خودرو اتفاق نمی‌افتد.
به گفته وی، ضوابط معاینه فنی نیز بازدارندگی ندارد و در رفتن از زیر این ضوابط کار نسبتاً راحتی است.
این کارشناس صنعت خودرو ادامه داد: همه این مسائل باعث شده تا خودرویی داشته باشیم که از نظر ایمنی وضعیت خوبی ندارد، از نظر مصرف سوخت و آلایندگی نیز شرایط مناسبی را دارا نیست و در نهایت، ساختار‌ها طوری چیده شده که تصمیم‌گیران به بهبود شرایط فکر نمی‌کنند.
آرام گفت: مردم حاضرند بابت هر کیلو خودرو کُره‌ای یک میلیون تومان بپردازند، اما حاضر به پرداخت ۱۰۰ هزار تومان بابت هر کیلو پراید یا خودروی ایرانی نیستند. دلیل این مسئله آن است که مدیران ایرانی سعی کرده‌اند خودرو را به روش بچه تنبل‌ها کپی کنند. تصور همه مدیران رده اول صنعت خودروی کشور این است که از روی دست چه کسی کپی کنند. این مدیران با بیان‌های مختلف می‌گویند که نمی‌توانیم خودمان مسائل را حل کنیم و باید از روی دست بقیه کپی کنیم.
وی ادامه داد: در تجهیزات نظامی امکان واردات وجود نداشته و به همین دلیل روی پای خود ایستاده‌ایم، اما در صنعت خودرو رتبه سی‌ام دنیا را آن هم در کپی کردن نه دانش فنی داریم.
این کارشناس صنعت خودرو افزود: به زور خودمان را به فرانسوی‌ها که خودروساز رده سوم دنیا محسوب می‌شوند، چسبانده‌ایم و مدام صنعت خودروی کشور را با کره‌ای‌ها مقایسه می‌کنیم و می‌گوییم با آن‌ها شروع کرده‌ایم در حالی که ما با آن‌ها شروع نکرده‌ایم، بلکه کپی‌کاری کرده‌ایم، اما آن‌ها همزمان با کپی‌کاری، خودشان نیز برای ساختن تلاش کرده‌اند و توانسته‌اند مسائل خود را حل کنند. به طوری که از یکجا به بعد دیگر نیازی به کپی‌کاری نداشتند.
آرام در ادامه با انتقاد از بی‌اعتنایی کامل مجلس به موضوع تحقیق و توسعه و مراکز تحقیقاتی خودروسازان در طرح ساماندهی صنعت خودرو، گفت: طرح مجلس طوری نوشته شده که انگار در مورد یک کارخانه موزائیک‌سازی نوشته شده است. در این طرح، مشوقی برای حرکت به سمت تحقیق و توسعه وجود ندارد، در حالی که فناوری می‌تواند قیمت را کاهش دهد.
وی معتقد است، باید با یک غلتک از روی خودروسازی دولتی رد شد و بعد از آن، خودروسازان خارجی بیایند و در کشور خودرو تولید کنند. اگر نیاز کشور سالانه یک میلیون دستگاه خودرو باشد و ۱۰ شرکت خارجی در ایران حضور داشته باشند، هر کدام برای تولید ۱۰۰ هزار دستگاه خودرو باید خط رنگ و خط تولید قطعات ایجاد کنند.
این کارشناس صنعت خودرو ادامه داد: این بهانه که اشتغال کشور از بین می‌رود یک بهانه خنده‌دار است. این بهترین انتخاب است که در مدت کوتاه‌تری می‌توانیم صنعت خودرو را بازسازی کنیم و اتفاق مهیبی نمی‌افتد.
آرام با بیان اینکه هزینه‌تراشی برای واردات خودرو فقط به نفع خودروساز است، گفت: نگاه مدیران باید اصلاح شود. فکر نکنیم که در مورد یک جدول سیمانی می‌خواهیم طرح بدهیم و در نهایت، طرحی از مجلس بیرون نیاید که ردی از تولید محصولات فناورانه در آن وجود نداشته باشد.
وی همچنین با انتقاد از مطرح شدن عنوان خودروی ملی برای سمند، گفت: اولین خودروی ملی کشور تیبا است نه سمند؛ سمند را خریدیم و آوردیم، به طوری که مدیران فنی آن نمی‌توانستند سؤالات بدیهی فنی را جواب دهند حتی در حد ناظر هم دانش لازم را نداشتند. در نهایت با گذشت ۱۰ سال نتوانستند توربوشارژ این خودرو را نیز نهایی کنند.
این کارشناس صنعت خودرو با بیان اینکه مدیران صنعت خودرو به سمت زیرآبی رفتن یا تقلب در این صنعت پیش می‌روند، گفت: مثلاً سپر خودرو را عوض می‌کنند و می‌گویند یک خودروی جدید تولید کردیم!
آرام گفت: سمند تا سال ۹۳ نتوانست هزینه تحقیق و توسعه‌اش را برگرداند به طوری که ۲.۵ برابر یک خودروی از نوع طراحی شده برای یک خودروی تغییر یافته هزینه شد و هنوز هم آمار فروش آن یک سوم پژو ۴۰۵ هم نیست.
وی با بیان اینکه تولید پیکان به دلیل آلایندگی متوقف شد، اظهار داشت: با این وجود وانت پیکان با موتور پیکان ادامه یافت در حالی که گفته می‌شد موتورش آلاینده است؛ با این قوانین و تقلب به جایی نمی‌رسیم.
این کارشناس صنعت خودرو با تأکید بر لزوم باز شدن راه برای شکل‌گیری خودروسازان خصوصی در کشور، گفت: به جای اینکه قوانین جدید اضافه کنیم باید مقداری از قوانین را کم کنیم. در حال حاضر در کشور‌های اروپایی سخت‌گیری زیادی برای تولید خودرو تا ۵۰۰ هزار دستگاه صورت نمی‌گیرد، ولی برای ارقام بالاتر از آن باید یکسری ضوابط را پاس کنند. در حالی که در ایران استاندارد چوبی است که می‌خواهند با آن افراد خلاق را بزنند.
وی ادامه داد: در طرح مجلس گفته شده که تولید یک خودرو نباید بیش از ۱۰ سال طول بکشد که این موضوع کمکی به صنعت خودرو نمی‌کند، بلکه باید در فناوری‌های جدید سرمایه‌گذاری صورت گیرد و به بخش خصوصی اجازه فعالیت داده شود تا شاهد رشد این صنعت باشیم.
برخی کاربران سامانه «فارس من» با ثبت سوژه‌ای با عنوان «آیا داشتن خودرو رویایی دست نیافتنی است؟» خواستار کنترل بازار خودرو و مدیریت آن شدند.
ارسال نظرات