گلریز: اولین خواننده رسمی بعد از انقلاب بودم / موسیقی امروز حال خوبی ندارد

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، محمد گلریز، از خوانندگان موسیقی سنتی و پاپ ایرانی است. گلریز در خانواده‌ای رشد کرد که همگی اهل هنر و موسیقی بودند. او از نوجوانی فعالیت موسیقیایی خود را به شکلی جدی دنبال کرد و به صورت غیر رسمی کار‌های بسیاری در این زمینه به انجام رساند. پس از انقلاب و با ورود به رادیو به‌طور رسمی کار خود را آغاز کرد. گلریز از همان دوران، قطعات بسیاری را اجرا کرد که اغلب آن‌ها جزو کار‌های ماندگار محسوب می‌شوند. کار‌هایی که هنوز هم بسیاری از هم‌نسلان او آن‌ها را به خاطر دارند. محمد گلریز همچنان به فعالیت موسیقی خود ادامه می‎دهد و دانسته‌های خود را به شاگردانش منتقل می‌کند. او در خواندن آواز سنتی تبحر خاصی دارد و صدایش به‌عنوان میراث شفاهی ایران در سازمان میراث فرهنگی ثبت شده است. سرود «خجسته باد این پیروزی» از این هنرمند پس از سال‌ها یادآور حماسه‌های دوران دفاع مقدس است. به گفته خود گلریز، او این سرود را برای عملیات «بیت المقدس» و آزادسازی خرمشهر خوانده بود. در یکی، دو روز گذشته خبر رسید که این خواننده کشورمان به بیماری کرونا مبتلا شده است، اما حال او خوب است و در منزل درحال استراحت و گذراندن دوران قرنطینه است. به بهانه این اتفاق و سال‌ها فعالیت این هنرمند با او گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.

به هر حال از زمانی که چشم باز کردم در خانواده‌ای بودم که با کمی بزرگ شدن متوجه شدم ته صدایی دارم؛ به همین دلیل فعالیت موسیقی خود را شروع کردم و تا الان هم آن را ادامه داده‌ام. البته این فعالیت‌ها با فراز و فرود‌هایی همراه بوده است؛ گاهی بیشتر و گاهی کمتر؛ خانواده ما اهل آواز بودند، پدرم از خوانندگان آواز بزرگ تهران به حساب می‌آمدند؛ تعریف‌های آواز را به خوبی می‌دانستند و به خوبی به آن وارد بودند؛ برادرانم کار‌های بسیاری کرده بودند و جزو اساتید محسوب می‌شدند؛ من هم به همین منوال فعالیت‌های خود را ادامه دادم. زمانی که در دبیرستان بودم فعالیت غیر رسمی داشتم، اما بعد از آن فعالیت خود را به صورت رسمی آغاز کردم و وارد رادیو شدم. چند سالی خدمت استاد عزیز خوانساری بودم و آنچه را تا آن زمان یاد گرفته بودم نزد ایشان تکمیل کردم و بعد از آن با گروه «شیدا» آشنا شدم. تمام این موارد مربوط به پیش از وقوع انقلاب اسلامی بود تا سال‌۱۳۵۷ مشغول خواندن ترانه‌های ایرانی و سنتی بودم. پس از انقلاب من به‌عنوان اولین خواننده بعد از انقلاب شروع به کار کردم.

بله؛ البته اولین خواننده رسمی! به هر جهت در زمان انقلاب همه مردم برای پیروزی انقلاب در تلاش بودند و من هم به‌عنوان یک شهروند که هنری هم داشتم، سعی می‌کردم بیشتر فعالیت کنم، اما به خاطر دارم در همان زمان آقای رضا رویگری کاری را اجرا کرده بودند با نام «ایران ایران» که پخش شده بود و مردم هم استقبال خیلی خوبی از آن کرده بودند؛ از این دست کار‌ها به صورت غیررسمی بودند که به شکل خودجوش ساخته و منتشر می‌شدند، اما من فعالیتم را به صورت رسمی بعد از انقلاب از رادیو شروع کردم البته زمانی که امام؟ ره؟ به ایران تشریف آوردند، من جزو گروهی بودم که در بهشت زهرا؟ س؟ سرود «برخیزید» را همراه گروهی اجرا کردیم.

اواخر سال‌۵۷ و اوایل سال‌۵۸ بود که این اتفاق افتاد؛ به این دلیل که در آن زمان رادیو نیز باید تولیداتی داشت با آقای راغب وارد رادیو شدیم.

آن کار با شعر و آهنگی در مورد معلم همراه بود که با گروه کر اجرا شد؛ آن زمان وقتی قرار بود با گروه کر برنامه را اجرا کنیم ترس داشتیم که نکند ایراد بگیرند و اجازه انتشار کار را ندهند؛ به هرحال به علت تحولاتی که در تمام زمینه‌ها به‌وجود آمده بود این امکان را می‌دادیم.

بله درست است. بسیاری از سرود‌ها و کار‌ها در مدارس ارگان‌ها و ... اجرا می‌شد که اتفاق بسیار خوبی بود، زیرا مردم به کار‌ها علاقه‌مند بودند.

باید همین جا یک پرانتز باز کنم و در باره شرایط حال حاضر موسیقی صحبت کنم؛ شما ببینید که موسیقی حال حاضر ما به چه روزی افتاده است، نه شعر دارد، نه محتواو نه ریتم! اما همین آثار حمایت می‌شوند. برای بهبود این وضع چه کسی باید وارد میدان شود و آن را درست کند؟ مشخص است رادیو و تلویزیون باید وارد شوند، ارشاد و مسوولان و متولی موسیقی، همگی باید دست به کار شوند. درگذشته کار‌هایی که اجرا می‌شد ماندگار بودند، دهان‌به‌دهان می‌چرخیدند آن هم به این دلیل که تبلیغات خوبی برای آن‌ها انجام می‌شد، پخش می‌شدند همه می‌شنیدند. با این شرایط باید بگویم دشمنان ما به خوبی متوجه شده‌اند که از چه راهی باید وارد شوند تا جوانان را به انحراف بکشند و این مسأله‌ای انکار‌ناپذیر است. موسیقی یکی از هنر‌های اثرگذار است که نمی‌توانیم منکر آن شویم. اتفاقی که هم اکنون شاهد آن هستیم وجود دلالان را تأیید می‌کند. دلالانی که در موسیقی وجود دارند، یک خواننده با یک تهیه‌کننده قراردادی منعقد می‌کند که بعد ۹۸‌درصد از حقوق کار‌هایی که اجرا می‌کند برای آن‌هاست و گاهی آن دو درصد را هم به خواننده نمی‌دهند و به او می‌گویند ما تو را معروف می‌کنیم؛ یک مدیر برنامه برای او تعیین می‌کنند و مابقی ماجرا... مبالغ بسیار زیادی به این افراد می‌رسد؛ برخی از این هنرمندان و خوانندگان بعد از دوره‌هایی که دیگر کار نمی‌کنند مریض می‌شوند. خواننده‌ای که به‌طور مدام در حال برگزاری کنسرت و اجرای برنامه بود به یکباره خانه‌نشین می‌شود، بنابراین حال روحی بسیار بدی پیدا می‌کند. شاید باید بگوییم هم‌اکنون ویروس منحوس کرونا به آن‌ها کمک کرده است چرا‌که چند ماهی است هیچ کنسرتی برگزار نمی‌شود و این افراد کمی در آرامش به سر می‌برند. در این میان این ماییم که می‌توانیم کاری بکنیم آن هم با برگزاری کلاس‌های آموزشی و...

بله؛ کلاس تدریس و آواز داریم. من دکترای این کار را دارم و حدود ۳۰‌سال است که تدریس آواز می‌کنم. باور کنید آنقدر ملودی‌های زیبا و گوشه‌های دلنواز داریم که از دل آن‌ها می‌توانیم قطعات بسیار دلنشینی خلق کنیم. توجه داشته باشید ما در ایران زندگی می‌کنیم، کشوری با پشتوانه چندهزارساله در تمدن، هنر و تاریخ. زمانی که هیچ کشوری بویی از ادب فرهنگ و هنر نبرده بود ما نکیسا و ... داشتیم که آهنگ می‌ساختند و اجرا می‌کردند. کافی است شما به دیوان رودکی رجوع کنید، وقتی شعر‌ها را می‌خوانید گمان می‌کنید این اشعار متعلق به زمان حال است. ناگفته نماند جایی از من پرسیدند ذائقه مردم عوض شده است و من در جواب گفتم ذائقه مردم را چه کسی عوض کرده است؟ چه کسی باعث شده تا سلیقه و ذائقه مردم تغییر کند؟

ببینید دو مافیا در ایران با قدرت بسیار زیاد وجود دارند که هیچ قدرتی حریف آن‌ها نیست؛ یکی مافیای اتومبیل و خودرو و دیگری مافیای موسیقی. این دلالان و مدیر برنامه‌های موسیقی که حتی شاید دیدید روزی ارشاد را هم خریدند؛ آن‌ها نفوذ دارند، پول خرج می‌کنند. به هیچ‌وجه قصد اهانت ندارم و نمی‌خواهم برچسب بزنم، اما می‌خواهم بگویم انقلاب اسلامی یعنی چه؟ باید قبول داشته باشیم که انقلاب شده است یا نداشته باشیم. می‌خواهم بگویم اگر به آخرت ایمان داریم ما باید پاسخگو باشیم. جایی خطاب به مسوولان فرهنگی گفتم، باور کنید آخرتی وجود دارد که از شما سؤال می‌کنند؛ شما که مسوول فرهنگی انقلاب کشور بودید چه کردید؟ هزاران نفر از بچه‌های مؤمن و متدین داریم که از من سؤال می‌کنند چرا دیگر درباره امام سرود نمی‌خوانید؟

ما مخالف موسیقی پاپ نیستیم. من می‌گویم لااقل- پنجاه پنجاه باشد. موسیقی پاپ ۹۵‌درصد موسیقی را به خود اختصاص داده است موسیقی سنتی ما هم پنج درصد شده است. لااقل مواقعی کنسرتی گذاشته شود یا از این دست برنامه‌ها. گاهی اوقات وقتی می‌گوییم چرا این اتفاق افتاده است در جواب می‌گویند باید این کار را بکنیم تا جوانان ما به سمت آن‌ها متمایل نشوند. در حالی که ما هنرمندان بسیار خوب و مبتکری داریم.

بله؛ به مناسبت شهادت سردار سلیمانی قطعه‌ای با عنوان «سربداران» را اجرا کردم که نتیجه کار بسیار رضایت‌بخش است و قطعه خوبی از کار درآمده است.

زبان‌مان مو درآورد از بس گفتیم حداقل یک کلیپ روی این کار بسازید و آن را پخش کنید. مرکز موسیقی صدا و سیما که هزینه کرده است پس چرا آن را پخش نمی‌کنید؟

طبق صحبت‌هایی که شده است قرار بر این بوده که برای سالگرد سردار سلیمانی این کار به انجام برسد؛ باور کنید کار‌هایی را تا به الان اجرا کرده‌ام که هنوز پخش نشده‌اند.

کاری با عنوان «صبح سماء ملکوت» دارم که بسیار زیبا و شنیدنی است و در مایه بیات اصفهان کار شده است با شعری از مشفق و آهنگسازی هادی آزرم؛ جالب است بگویم این کار متعلق به زمانی است خدمت آقا رسیدم و ایشان دستور دادند که آن را بخوانم چراکه ایشان علاقه زیادی به شعر و مرحوم مشفق دارند؛ البته این اثر نیز هنوز پخش نشده است. قرار‌هایی بود تا بسیاری از کار‌هایی که خوانده‌ام در مراسم‌هایی رونمایی شوند که تا امروز این اتفاق نیفتاده است.

دلیل همان موضوع مافیایی است که درباره‌اش با شما صحبت کردم؛ این مافیا به بعضی از مسوولان فرهنگی ما هم نفوذ کرده است. من با اکثر مسوولان مستقیم و رو در رو صحبت کرده‌ام و با اعتراض گفته‌ام که چرا به سرود‌های انقلابی کمتر توجه می‌شود؟ مبنای صحبت‌های من فرمایشات مقام معظم رهبری بوده است؛ ایشان در یکی از جلسات‌شان فرموده بودند: «من از صدا وسیما گله‌مندم»؛ در مجموع با نفوذ مافیا، برخی مسوولان ما به این باور رسیده‌اند که این نوع موسیقی و رواج آن درست است؛ حال این شرایط و این نوع موسیقی را به فضای مجازی اضافه کنید؛ سکان دست ماست! چرا موسیقی ملی و سنتی‌مان با این قدمت را تضعیف می‌کنیم؟ این موسیقی گنجینه‌ای است که وقتی آدم به آن دقت می‌کند متوجه می‌شود که از گوشه‌ها و ردیف‌های آن‌ها چه کار‌هایی را می‌توان خلق کرد.

کمی قبل پیشنهاد دادم که بیایید موسیقی سنتی و پاپ را تلفیق کنید؛ زمینه اصلی موسیقی سنتی باشد و در فواصل کار از انواع ساز‌ها و ... استفاده شود. من هم چند کار به این شکل را خوانده‌ام؛ بنابراین می‌توان کار کرد، اما دست‌اندرکاران دل نمی‌دهند که نمی‌دانم چرا؟ ما هم درحال نگاه کردن به اوضاع هستیم و بعضی از علاقه‌مندان و مخاطبان هم گلایه‌های‌شان را به ما می‌کنند، اما به هر ترتیب ما فعالیت‌مان را می‌کنیم؛ آهنگی باشد اجرا می‌کنم، کنسرتی باشد شرکت می‌کنم و ...، اما یک دست صدا ندارد؛ بایستی ما به میدان بیاییم و شما اهالی رسانه هم از مسوولان سؤال کنید. لااقل کمی به موسیقی سنتی، ایرانی و ارزشی کشورمان اهمیت دهیم. باور کنید ما باید جوابگو باشیم؛ تمام این میز‌ها از بین خواهند رفت؛ کاش یادگار خوبی از خود به جا بگذاریم. بعضی اوقات فکر می‌کنم نکند من اشتباه می‌کنم؛ فلسفه موسیقی ما چیست؟ اهداف آن چیست؟ جز اینکه وقتی موسیقی ایرانی را گوش می‌دهیم باید به آرامش برسیم و به اهداف عالی آن فکر کنیم که متاسفانه این‌گونه نیست.

 

ما از خدا می‌خواهیم که این اتفاق بیفتد. البته صحبت‌هایی داشته‌ام که خواسته‌ام این کار را پخش کنند. ما فعالیت‌مان را می‌کنیم؛ آهنگی باشد اجرا می‌کنم، کنسرتی باشد شرکت می‌کنم و ...، اما یک دست صدا ندارد؛ بایستی ما به میدان بیاییم و شما اهالی رسانه هم از مسوولان سؤال کنید. لااقل کمی به موسیقی سنتی، ایرانی و ارزشی کشورمان اهمیت دهیم.

 

منبع: صبح نو