به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو برنامه یک شنبه شب پایش با حضور سید محمد بحرینیان صنعتگر و پژوهش‌گر توسعه با موضوع راهکار‌های مقابله با تحریم‌ها و تقویت تولید به روی آنتن رفت.
بحرینیان در ابتدای بحث در رابطه با اثرگذاری تحریم‌ها در اقصاد ایران اظهار داشت: «نمی‌توان گفت که تحریم اثر ندارد، اما برای مدت طولانی پشت تحریم‌ها، نمی‌توان قایم شد. تحریم، ناکارآمدی اقتصاد ایران را نشان داد. بسیار هم خوب شد که این ناکارآمدی نمایان شد. بیش از ۷۰ درصد مشکلات کشور به خاطر مشکلات درونی و خودتحریمی‌های درون کشور است. کشور در حوزه صنعت و تکنولوژی ضعف دارد. صنعت باید برای آموزش علم، از کشور‌های مختلف آموزش ببیند. البته نه انتقال تکنولوژی، بلکه یادگیری تکنولوژی لازم است. صنعت با علم سروکار دارد و خردمندی می‌آورد؛ به دلیل نقطه استراتژیک ایران که محل تقاطع سه قاره است، اگر به یادگیری دقیق علم و تکنولوژی بپردازیم؛ تنها طی ۱۵ سال جزو ۲۰ اقتصاد برتر صنعتی جهان خواهیم شد.»
این پژوهش‌گر توسعه ادامه داد: «اعداد و ارقام نشان می‌دهد که کمبود منابع هیچ نقشی در جلوگیری از توسعه اقتصادی ندارد. این تنها یک بهانه است. ما از سال ۱۳۸۵ بالغ بر ۱۴۲۵ میلیارد دلار تنها منابع در دسترس دولت بوده است؛ بنابراین منابع هیچ‌گاه کمبود نداشته و کاملا در دسترس و قابل حصول بودند. در گزارش وزارت کار و رفاه اجتماعی در رابطه با سیاست‌های توسعه چین در بین سال‌های ۱۹۷۸ تا ۲۰۰۰، چین حدود ۳۲۰ میلیارد دلار در قالب ارز حاصل از صادرات، منابع داخلی و وام خارجی سرمایه‌گذاری صورت گرفته است و در طی این ۲۰ سال، ۲۶۰ میلیون شغل تازه ایجاد شده است. ما هنوز با این حجم از منابع به ایجاد ۳۰ میلیون شغل ایجاد نکردیم. کاملا مشخص است که انحراف منابع داریم.»
بحرینیان اظهار داشت: «گزارش دانشگاه هاروارد در پیش از انقلاب بسیار گزارش خوبی است، در سال ۱۳۲۶، ۲۵ شرکت دارویی داشتیم و در سال ۱۳۵۰ نیز این شرکت‌ها به ۳۸ رسید. در سال ۱۳۹۸ تعداد شرکت‌های فعال در حوزه دارو به بیش از ۱۴۴ عدد رسیده است. حال سوال اینجاست که سوئیس، فرانسه و کشور‌های پیشرفته چه تعداد شرکت دارویی دارند؟ تعداد از نظر کمیت به شدت پایین‌تر است و کیفیت به شدت بالاتر است. صادرکنندگان بزرگ دارویی در این کشور‌ها هستند. چیزی که فاجعه‌آمیز است این است که کمیت بالاست، اما کیفیت به شدت پایین است. بزگ زیباست نه کوچک زیبا، کوچک زیبا نیست. این عامل عقب ماندگی ما همین کوچک‌ها هستند که توانایی رقابت و صادرات ندارند.»
صنعتگر موفق کشور در رابطه با فعالیت صنایع بزرگ برای توسعه موفق کشور افزود: «عمده شرکت‌های بزرگ چینی، دولتی هستند. بحث سر خصوصی یا دولتی بودن صنایع نیست؛ بحث سر فرماندهی واحد است. کشور در موشک‌سازی دارای فرماندهی واحد است، اما در بقیه صنایع ما فرماندهی واحد نداریم. چه به بخش خصوصی واگذار شده باشند، چه واگذار نشده باشند. بحث دقیقا سر فرماندهی و سیاست‌گذاری واحد است. دولت اگر تصدی‌گری هم نکند باید با ابزارهایش تنظیم‌گری و سیاست‌گذاری کند.
این پژوهش‌گر توسعه در رابطه با جنس انحصار در کشور ما با کشور‌های پیشرفته، افزود: «انحصار در کشور ما با کشور‌های توسعه‌یافته بسیار متفاوت است. انحصار در تکنولوژی خوب است. بیل گیتس انحصار در تکنولوژی دارد. اما در داخل کشور؛ انحصار از جنس تکنولوژی نیست. انحصار در افراد و مشاغل است. این انحصار باعث پیشرفت نمی‌شود بلکه پسرفت را در پی دارد.»
سید محمد بحرینیان در رابطه با عارضه پیشی گرفتن واردات کالا‌های باارزش افزوده در کشور، گفت: «ما متاسفانه از سال ۱۲۰۰ واردات در کشور از صادرات پیشی گرفت. کشور صادرکننده مواد خام است و مواد باارزش افزوده وارد می‌کنیم. ریچارد نفیو در کتاب خود نوشته است که ما ارز‌های دولت را می‌خواستیم از دست دولت درآوریم. با واردات سنگین کشور عملا به تحریم‌ها تن داد. مشکل تحریم نیست. مشکل سیاست‌گذاری‌های نادرست است.»
بحرینیان در پایان با اشاره به گردن زدن صنعت به واسطه نظام مالیاتی غلط کشور گفت: «بر اساس جداول داده ستانده سال ۹۰، صنعت کشور کمترین منابع را جذب کرده است، اما بیش از ۶۷ درصد مالیات بخش‌های مختلف اقتصادی از بخش صنعت اخذ شده است، تعجب‌آور است. کشور‌های OECD، کشوری مانند فرانسه تنها ۲۲ درصد کل مالیات کشور از بخش صنعت اخذ می‌شود. در کشور ترکیه این عدد کمتر از ۱۰ درصد است. کشور‌هایی که به مراتب از ما صنعتی‌تر هستند، اما متاسفانه کشور ما بیشترین مالیات را از صنعت و بخش‌های تولیدی کشور اخذ می‌کنند. با این نظام مالیاتی، گردن صنعت زده شده است.»
بحرینیان در ابتدای بحث در رابطه با اثرگذاری تحریم‌ها در اقصاد ایران اظهار داشت: «نمی‌توان گفت که تحریم اثر ندارد، اما برای مدت طولانی پشت تحریم‌ها، نمی‌توان قایم شد. تحریم، ناکارآمدی اقتصاد ایران را نشان داد. بسیار هم خوب شد که این ناکارآمدی نمایان شد. بیش از ۷۰ درصد مشکلات کشور به خاطر مشکلات درونی و خودتحریمی‌های درون کشور است. کشور در حوزه صنعت و تکنولوژی ضعف دارد. صنعت باید برای آموزش علم، از کشور‌های مختلف آموزش ببیند. البته نه انتقال تکنولوژی، بلکه یادگیری تکنولوژی لازم است. صنعت با علم سروکار دارد و خردمندی می‌آورد؛ به دلیل نقطه استراتژیک ایران که محل تقاطع سه قاره است، اگر به یادگیری دقیق علم و تکنولوژی بپردازیم؛ تنها طی ۱۵ سال جزو ۲۰ اقتصاد برتر صنعتی جهان خواهیم شد.»
این پژوهش‌گر توسعه ادامه داد: «اعداد و ارقام نشان می‌دهد که کمبود منابع هیچ نقشی در جلوگیری از توسعه اقتصادی ندارد. این تنها یک بهانه است. ما از سال ۱۳۸۵ بالغ بر ۱۴۲۵ میلیارد دلار تنها منابع در دسترس دولت بوده است؛ بنابراین منابع هیچ‌گاه کمبود نداشته و کاملا در دسترس و قابل حصول بودند. در گزارش وزارت کار و رفاه اجتماعی در رابطه با سیاست‌های توسعه چین در بین سال‌های ۱۹۷۸ تا ۲۰۰۰، چین حدود ۳۲۰ میلیارد دلار در قالب ارز حاصل از صادرات، منابع داخلی و وام خارجی سرمایه‌گذاری صورت گرفته است و در طی این ۲۰ سال، ۲۶۰ میلیون شغل تازه ایجاد شده است. ما هنوز با این حجم از منابع به ایجاد ۳۰ میلیون شغل ایجاد نکردیم. کاملا مشخص است که انحراف منابع داریم.»
بحرینیان اظهار داشت: «گزارش دانشگاه هاروارد در پیش از انقلاب بسیار گزارش خوبی است، در سال ۱۳۲۶، ۲۵ شرکت دارویی داشتیم و در سال ۱۳۵۰ نیز این شرکت‌ها به ۳۸ رسید. در سال ۱۳۹۸ تعداد شرکت‌های فعال در حوزه دارو به بیش از ۱۴۴ عدد رسیده است. حال سوال اینجاست که سوئیس، فرانسه و کشور‌های پیشرفته چه تعداد شرکت دارویی دارند؟ تعداد از نظر کمیت به شدت پایین‌تر است و کیفیت به شدت بالاتر است. صادرکنندگان بزرگ دارویی در این کشور‌ها هستند. چیزی که فاجعه‌آمیز است این است که کمیت بالاست، اما کیفیت به شدت پایین است. بزگ زیباست نه کوچک زیبا، کوچک زیبا نیست. این عامل عقب ماندگی ما همین کوچک‌ها هستند که توانایی رقابت و صادرات ندارند.»
صنعتگر موفق کشور در رابطه با فعالیت صنایع بزرگ برای توسعه موفق کشور افزود: «عمده شرکت‌های بزرگ چینی، دولتی هستند. بحث سر خصوصی یا دولتی بودن صنایع نیست؛ بحث سر فرماندهی واحد است. کشور در موشک‌سازی دارای فرماندهی واحد است، اما در بقیه صنایع ما فرماندهی واحد نداریم. چه به بخش خصوصی واگذار شده باشند، چه واگذار نشده باشند. بحث دقیقا سر فرماندهی و سیاست‌گذاری واحد است. دولت اگر تصدی‌گری هم نکند باید با ابزارهایش تنظیم‌گری و سیاست‌گذاری کند.
این پژوهش‌گر توسعه در رابطه با جنس انحصار در کشور ما با کشور‌های پیشرفته، افزود: «انحصار در کشور ما با کشور‌های توسعه‌یافته بسیار متفاوت است. انحصار در تکنولوژی خوب است. بیل گیتس انحصار در تکنولوژی دارد. اما در داخل کشور؛ انحصار از جنس تکنولوژی نیست. انحصار در افراد و مشاغل است. این انحصار باعث پیشرفت نمی‌شود بلکه پسرفت را در پی دارد.»
سید محمد بحرینیان در رابطه با عارضه پیشی گرفتن واردات کالا‌های باارزش افزوده در کشور، گفت: «ما متاسفانه از سال ۱۲۰۰ واردات در کشور از صادرات پیشی گرفت. کشور صادرکننده مواد خام است و مواد باارزش افزوده وارد می‌کنیم. ریچارد نفیو در کتاب خود نوشته است که ما ارز‌های دولت را می‌خواستیم از دست دولت درآوریم. با واردات سنگین کشور عملا به تحریم‌ها تن داد. مشکل تحریم نیست. مشکل سیاست‌گذاری‌های نادرست است.»
بحرینیان در پایان با اشاره به گردن زدن صنعت به واسطه نظام مالیاتی غلط کشور گفت: «بر اساس جداول داده ستانده سال ۹۰، صنعت کشور کمترین منابع را جذب کرده است، اما بیش از ۶۷ درصد مالیات بخش‌های مختلف اقتصادی از بخش صنعت اخذ شده است، تعجب‌آور است. کشور‌های OECD، کشوری مانند فرانسه تنها ۲۲ درصد کل مالیات کشور از بخش صنعت اخذ می‌شود. در کشور ترکیه این عدد کمتر از ۱۰ درصد است. کشور‌هایی که به مراتب از ما صنعتی‌تر هستند، اما متاسفانه کشور ما بیشترین مالیات را از صنعت و بخش‌های تولیدی کشور اخذ می‌کنند. با این نظام مالیاتی، گردن صنعت زده شده است.»
ارسال نظرات