به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، داو زاخیم که اکنون در حوزه تحلیل مسائل سیاست خارجی و دفاعی-امنیتی فعالیت می‌کند، در نشنال‌اینترست نوشت: دولت «باراک اوباما» و وزیر خارجه‌اش «جان کری»، اشتیاق زیادی به سرانجام رساندنِ توافق هسته‌ای با ایران داشتند. در چهارچوب توافق برجام، ایرانی‌ها در ازای اخذ امتیازات اقتصادی، از شدت و میزان فعالیت‌های هسته‌ای خود کم می‌کردند و نظارت‌های گسترده را نیز بر برنامه اتمی خود می‌پذیرفتند. در زمانِ انعقاد توافق برجام، بسیاری از ناظران و تحلیلگران آن را توافقی موفق ارزیابی می‌کردند، زیرا به زعم آن‌ها با استفاده از این توافق، کنترلِ توان هسته‌ای ایران امکان پذیر‌تر می‌شد و اساسا رویکردی که کشور‌های غربی در مهار و برخورد با ایران در سر داشتند، از طریق توافق برجام قابل پیگیری بود.
آمریکا بایستی پس از امضای این توافق به آن پایبند می‌بود، اما دولت ترامپ در اقدامی عجیب از آن خارج شد. وقتی از یک توافق خارج می‌شوید و می‌خواهید دوباره به آن بازگردید، باید بدانید که دیگر شرایط شبیهِ زمانِ پیوستن اولیه شما به توافق نیست. در شرایط فعلی، ایران در پاسخ به رویکرد‌های غلط آمریکا، در حال غنی‌سازی ۲۰ درصدی است و توانمندی‌های هسته‌ای خود را توسعه داده و عملا مهر تاییدی بر شکست راهبرد فشارحداکثری دولت ترامپ زده است.
در این راستا، ایران از حیث بین‌المللی احساس فشار کمتری می‌کند، زیرا آن طرفی که از برجام در ابتدا خارج شده و مفاد آن را نقض کرده، آمریکا بوده و نه ایران. اضافه بر این، ایران نشان داده که در مقابل فشار‌های شدید سیاسی و اقتصادی، به هیچ عنوان تسلیم نمی‌شود و در این زمینه «مقاومت‌ِ حداکثری» پیشه می‌کند. درست به همین دلایل است که باید اذعان کرد ایران در هرگونه مذاکره آتی با گروه پنج بعلاوه یک و مخصوصا دولت آمریکا، احتمالا همان شرایطی را طلب خواهد کرد که در زمان انعقاد توافق برجام، در مورد آن‌ها توافق کرده بود. در این چهارچوب، ایران به هیچ عنوان مایل نیست تا در مورد مسئله موشکی و حضور منطقه‌ای خود در قالب برجام مذاکره کند. تهران، برجام را صرفا توافقی هسته‌ای می‌بیند.
به نظر می‌رسد که تهران در این زمینه سخت‌گیرانه عمل کند و مذاکره را رد نماید. دولت جدید آمریکا، باید هر چه سریع‌تر توهمات را کنار بگذارد و بر اساس واقعیات میدانی، تعاملات خود با دولت ایران را تعریف کند.
منبع: کیهان
ارسال نظرات