گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علی محمد توکلی؛ هرچه به خرداد ماه طلایی ۱۴۰۰ نزدیک تر می شویم، بحث های داغ انتخاباتی بیشتر ظهور بروز می‌کند. چهره های مطرح و کاندیدهای احتمالی و قطعی، کم‌کم وارد عرصه تبلیغاتی شده و هر کدام به نحوی در تلاش اند تا سبد رای خود را پر کنند؛ عده ای با وعده، و عده ای با برنامه! اما مسئله این است که کدام یک از این رجل سیاسی که احساس مسئولیت نموده اند برنامه شان یا وعده هایشان برپایه اصول و مکانیزم عملیاتی بوده و در راستای حل مشکلات جامعه است؟ قابل تامل تر اینکه آیا برای آموزش و پرورش اصلا برنامه‌ای هم دارند؟
با نگاه اجمالی به برنامه کاندیداهای احتمالی انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰، می‌توان به این نتیجه رسید که هیچ کدام از این بزرگان برنامه ای برای نظام تعلیم و تربیت و وزارتخانه عریض و طویل آموزش و پرورش ندارند جز سیاهه ای که بر اوراق؛ که در جلسات نمایشی با خود حمل می‌کنند. آموزش و پرورش که به گفته مقام معظم رهبری منبع حیات جامعه است، مورد بی‌مهری همه دولت ها قرار گرفته و تا کنون در راستای بهبود وضعیت ساختاری، کمی، کیفی و تخصص گرایی هیچ‌گونه اقدام جدی‌ای از سوی آقایانی که روزی منصب ریاست قوه مجریه را داشتند صورت نگرفته.
امروز آنهایی که ادعای دغدغه‌مندی مسائل قشر فرهنگی جامعه را دارند و مشکلاتش را در مادیات می بینند به جایگاه و شان و منزلت معلمان کشور به معنای واقعی کلمه توهین می‌کنند. آقایان باید بدانند که اجازه داده نمی شود با مسائلی چون معیشت و حقوق و مسکن و ... به جایگاه فرهنگیان توهین شود و با کارهای نمایشی رای بخرند.
《آموزش و پرورش را درست کنید تا همه‌جا درست شود》 این سخن را رهبر انقلاب در دیدار با معلمان و فرهنگیان کشور در سال ۱۳۹۳ فرمودند اما هنوز هم که هنوز است سخنانشان بر روی زمین مانده و کسی هم دغدغه انجامش را ندارد؛ مطابق این کلام، اولین سوالی که از کاندیداهای محترم مطرح می‌شود این است که آموزش و پرورش اولویت چندم شماست؟ تا چه حدی به مسائل آموزش و پرورش اشرافیت داشته و بصورت کارشناسی شده راهکار دارید؟ وزارتخانه ای که قرار است در چرخه آن نسل آینده، تربیت و تحویل جامعه گردد تا چه حد عدالت در آن جاری و ساری است؟
تا کی باید پرداخت حقوق معلمان، تعلق وام به فرهنگیان و امثال آن اخبار، تیتر اول فضای رسانه ای باشد؟ دانشگاه فرهنگیانی که مرکز ثقل نظام آموزش و پرورش بوده و دانشگاهی است مامویت محور، تا چه اندازه از نظر کمی و کیفی معلم تراز انقلاب تحویل جامعه و نظام تعلیم و تربیت کشور می‌دهد. با پاسخ به این سوالات و پرسش هایی از این دست، به راحتی اهمیت آموزش و پرورش عیان و ملموس‌تر می‌شود.
کم توجهی از سوی دولت ها (از اول انقلاب تا به امروز) نسبت به آموزش و پرورش باید جبران شود و این دیدگاه در گام دوم انقلاب تغییر پیدا کند. باید نگاه ابزاری_مدیریتی به آموزش و پرورش از بین برود و تخصص گرایی و شایسته سالاری جایگزین آن شود. نگاه سرمایه ای، نه هزینه ای به آموزش و پرورش در دولت‌ها شکل گیرد. پرزیدنت‌ها باید بیخیال بازی های سیاسی‌شان در این وزارتخانه شوند...
دانشجومعلمان انقلابی، بصیر و هوشیار که معلمان آینده این کشورند در راستای تحقق فرامین ولی امرشان مطالبات خود را صریح و شفاف اعلام داشته و خواستار ارائه برنامه های کاندیداها برای آموزش و پرورش و دانشگاه فرهنگیان هستند. و به حقیقت اذعان دارند که نسخه پیشرفت کشور را آموزش و پرورش رقم می زند.
علی محمد توکلی مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان آذر شرقی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.