به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، رویدادهای ازدواج و طلاق به صورت غیرمستقیم، دو مولفه تاثیرگذار بر روی جمعیت هستند که آگاهی از شاخص‌های حاصل از ثبت آن در کشور می‌تواند سیاست‌گذاری‌های کیفی و کمی جمعیتی را در هر زمان تحت تاثیر قرار دهد.
دو واقعه ازدواج و طلاق از وقایع حیاتی محسوب می‌شوند که به دلیل رابطه‌ای که با باروری دارند به صورت غیرمستقیم منجر به تغییر در حجم جمعیت می‌شوند.
با وقوع ازدواج تعدادی از جمعیت جامعه وارد مدار باروری شده و با حادث شدن طلاق تعدادی از جمعیت زنان که امکان باروری برای آنها وجود داشته از مدار باروری خارج می‌شوند؛ به دلیل رابطه مستقیم ازدواج با باروری و رابطه معکوسی که واقعه طلاق با میزان باروری دارد، این دو همواره به عنوان جزئی از تحلیل‌های جمعیت‌شناسی مورد توجه بوده‌اند.
با این توضیحات، کاهش چشمگیر نسبت ازدواج به طلاق در 40 سال گذشته از اوضاع وخیمی حکایت دارد که نتیجه آن افت چشمگیر جمعیت کشور است.
بر اساس داده‌های ثبت احوال کشور، نسبت ازدواج به طلاق ایران پیش از انقلاب بیش از 14 بود که در دوران جنگ به کمتر از 10 رسید، این نسبت در سال 1372 به 16 افزایش یافت و پس از آن در روندی کم و بیش خطی تنزل پیدا کرد و تا قبل از همه‌گیری ویروس کرونا به حدود 3 ازدواج به ازای هر طلاق کاهش یافته است!
منبع: تسنیم
ارسال نظرات