به گزارش گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، جمیل علیزاده شایق روز شنبه در گفتگو با خبرنگاران اظهار کرد: تعیین نرخ خرید تضمینی برای انواع برنج پرمحصول آغاز شده و این اعلام نرخ هنگامی که ذائقه عمومی با این محصول سازگار نبود، برای تشویق کشاورزان به تولید بیشتر این نوع برنج اقدام موثری بوده است.

وی افزود: با توجه به اعلام نرخ خرید تضمینی اگر کشاورزان می‌توانستند برنج را با قیمت مناسبی در بازار به فروش می‌رساندند و اگر هم برنج‌شان فروخته نمی‌شد نگرانی نداشتند. چون با مراجعه به مراکز خرید نسبت به فروش محصول‌شان اقدام می‌کردند.

دبیر انجمن برنج ایران بیان کرد: کم‌کم با ورود انواع برنج پرمحصول و جاافتادن آن، کشاورزان نگران بودند که ارقام محلی ممکن است مشتری نداشته باشد و با توجه به این نگرانی به دنبال این بودیم نرخ را به ارقام محلی تسری دهیم. ولی آن‌چنان‌که باید استقبال نشد و همین موضوع موجب شد به‌تدریج نرخ خرید تضمینی از بین رفت.

علیزاده شایق ادامه داد: سال ۱۴۰۰ بود که به‌دلیل دخالت در نرخ گذاری در ارقام محلی این محصول در انبار‌ها ماند و قیمت بسیار پایینی روی محصول گذاشتند که کشاورز رغبت نمی‌کرد برنج را تحویل دهد و در پی دوگانگی به وجود آمده برنج در انبار‌ها ماند.

وی با اعلام اینکه سال‌های ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۲ تلخ‌ترین سال‌ها برای برنج کاران مازندران به لحاظ فروش محصول بود، اظهار کرد: این بحران باعث شد برنج در انبار‌ها بماند و این موضوع موجب شد تا دوباره نرخ تضمینی اعلام شود.

دبیر انجمن برنج ایران تصریح کرد: برای تعیین نرخ تضمینی برنج سراغ کارشناسان رفتند تا قیمت برنج با احتساب سود عادلانه اعلام شود و در این زمینه هم با بهره‌گیری از نظرات کارشناسان قیمت‌ها اعلام شد که کشاورزان در این نرخ گذاری راضی نبودند.

علیزاده شایق هشدار داد: این روز‌ها نگرانی کشاورزان بعد از برداشت محصول تداوم دارد و آن هم به دلیل واردات است، گروه جدیدی که حتی واردکننده هم نیستند و دایه مهمان‌تر از مادر شدند و به نام حمایت از تولید به دنبال واردات هستند که باید در این زمینه مراقبت شود.

وی با تأکید بر اینکه کشاورزان ۲ سال بد را پشت سر گذاشتند و هنوز برنج در انبار‌ها وجود دارد، خاطرنشان کرد: موضوع مهم اینکه تا وقتی مطمئن نشدیم برنجی در انبار‌ها نیست، مجوزی برای واردات صادر نشود.