به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، سید محمد حسینی، مدیر عامل انجمن سینمای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، در نشست رسانهای هجدهمین جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت، در خصوص سوال خبرنگار دانشجو مبنی بر این که « مطالبه ما از سینمای مقاومت چه باید باشد؟» بیان کرد:
«به نظرم میرسد سینمای مقاومت در حال حاضر تنها دارایی سینمای ایران برای اکران در سطح جهانی است. عرض میکنم تنها دارایی از این جهت که مثلاً سینمای کمدی ما اصلاً قابلیت درک و فهم در خارج از کشور را ندارد؛ شوخیهایی سطحی که انگار فقط پیامکی هستند که به چند سلبریتی داده میشود تا بخوانند. این نوع سینما، نه فیلمنامه دارد، نه بازی، نه فرم و نه هیچ چیز دیگری.»
وی در ادامه به سینمای اجتماعی اشاره کرد و گفت: «سینمای اجتماعی ما نیز اساساً ساخته میشود برای اعتراضهای عجیب و غریب سیاسی و بیشتر جنبه سیاسی دارد تا اجتماعی. به همین دلیل، بنده گاهی از روی عمد یا اشتباه به آن «سینمای اشتباهی» میگویم. این سینمای اشتباهی صرفاً برای حضور در جشنوارهها ساخته میشود تا فیلمسازان خودشان را مطرح کنند. حتی برای جلب توجه بیشتر، دوز نکبت و فلاکت را بالا میبرند تا مورد توجه جشنوارهها قرار بگیرند. نکته جالب اینجاست که دوز فلاکت آنقدر زیاد شده که حتی برخی جشنوارههای نکبتمحور غربی، مثل جشنواره کن، گاهی فیلمهایی را به دلیل بیش از حد نکبتبار بودن، پذیرش نمیکنند! این واقعاً عجیب است؛ یعنی فلاکت به جایی رسیده که دیگر جشنوارههای غربی نیز نمیتوانند آن را بپذیرند.»
سید محمد حسینی سپس به نبرد با داعش پرداخت و اظهار داشت: «اما نبرد عجیب ما با داعش برای جهانیان جذاب است. تمام دنیا میخواهد بداند ما در برابر وحشیانی که خود را انسان مینامیدند و اینگونه اعمال وحشیانهای چون سربریدن کودکان در برابر مادرانشان انجام میدادند، چه کردیم. این موضوع باید در قاب سینما و تصویر بازتاب پیدا کند، زیرا کنجکاوی مردم جهان را برمیانگیزد و زمینهای برای اکران بینالمللی فراهم میکند. این همان چیزی است که میتواند هاضمه سینمای ایران را گسترش دهد.»
وی به اهمیت سینمای داستانی در حوزه مقاومت اشاره کرد و افزود: «سینمای داستانی در حوزه مقاومت میتواند بستری برای بینالمللی شدن سینمای ایران باشد، بهویژه در خصوص وقایع منطقه و موضوع محور مقاومت. از این منظر، جشنواره مقاومت وجه تمایز و اهمیت خاصی پیدا میکند و بعد بینالمللی آن به نظرم بسیار مهم است. من بارها بر اهمیت بینالمللی شدن این جشنواره تأکید داشتهام. البته دوستان در بخش داخلی نیز تلاشهای خوبی انجام دادهاند، مخصوصاً امسال که خبر فوقالعادهای منتشر شد: منتخبین زیر ۳۰ سال (دانشآموزان و دانشجویانی که آثار خود را به جشنواره ارسال میکنند) به عنوان برگزیدگان، عضو بنیاد ملی نخبگان خواهند شد. این امتیاز بسیار ویژهای است که فقط در جشنواره مقاومت رخ داده و میتواند نویدبخش اتفاقات خوبی باشد.»
وی در ادامه به انتقادات نسبت به نگاهش به سینمای مقاومت پاسخ داد: «شاید بعضیها بگویند نگاه من به سینمای مقاومت خیالپردازانه است، اما واقعیت این است که آمریکاییها از جنگهایی که در آنها نبودند و تمدنی که اصلاً نداشتند، فیلمهای دروغین میسازند. حتی هندیها اکنون در حال ساخت فیلمهایی درباره داعش هستند. جانیان اصلی این ماجراها حالا داستانهایی مثل وقایع کوهستان سنجار را روایت میکنند. جالب است بدانید تاکنون پنج فیلم درباره این موضوع ساختهاند، اما واقعیت جنایاتشان کجا و این فیلمها کجا!»
سید محمد حسینی به نقش ترکیه در این زمینه نیز اشاره کرد و گفت: «از طرفی، ترکیه که ناتو را نمایندگی میکند، با تغییر روایت تاریخی، خود را قهرمان نجات زنان کرد معرفی کرده است؛ درحالیکه در این جنایات شریک بودهاند. اما در ایران، سینمای ما بهدلیل کوتاهی و کمکاری در ساخت آثار، نتوانسته جنبههای تمدنی خود را بهدرستی نشان دهد. به عنوان مثال، وقتی در شورای فرانسه فعالیت میکردم، متوجه شدم در هیچ فیلمنامهای آن وجه تمدنی ایران بهدرستی به تصویر کشیده نشده است. البته فیلمنامههای فوقالعادهای مانند اثر آقای میرکریمی درباره رئیسعلی دلواری نوشته شده، اما چرا باید چنین آثار ارزشمندی اینقدر محدود باشند؟ ما باید از این کورسوهای کوچک عبور کنیم و اصل تمدن خود را نشان دهیم.»
وی در پایان به مقایسه با کشورهای دیگر پرداخت و گفت:«درحالیکه کشورهای عربی، ترکیه و حتی کرهجنوبی با استفاده از جنبههای تمدنی خود در سینما پیشرفت کردهاند، ما هنوز در این زمینه غافل هستیم. این مسئله واقعاً دردناک است و باید به آن توجه جدی شود.»
سید محمد حسینی در خصوص بازنمایی بسیج در قاب تلویزیون و سینما، بیان کرد: «باید بگویم که از همان ابتدای شکلگیری سینمای دفاع مقدس، فیلمسازانی همچون مرحوم علی شاهحاتمی و رسول ملاقلیپور توانستند آثار ماندگاری خلق کنند. این آثار در ذهن مخاطبان رسوب کردهاند و تیپ مشخصی از بسیجیان را شکل دادهاند. اما به نظر من، میتوان این فرم را تغییر داد و امسال در آثار جشنواره مقاومت نمونههای جدیدی از شخصیتهای بسیجی را خواهید دید. این شخصیتها دیگر آن تیپهای متداول سینمای ایران نیستند و فضای فیلمها نیز دیگر خاکی و ساده نیست. این آثار در قالبی کاملاً متفاوت و حتی اکشن روایت میشوند که برای مخاطبان خارجی نیز جذاب خواهد بود.»
در پایان، سید محمد حسینی تأکید کرد: «درباره حضور بسیج در عرصه فرهنگ و سینما باید بگویم بسیج خود فرهنگ است. اگر بگوییم بسیج در فرهنگ ورود کرده، یعنی ماهیت اصلیاش را نادیده گرفتهایم. کارهای جهادی بسیج از ساخت خانه و پل تا جادهسازی، همه با نگاه فرهنگی انجام میشود. بسیج با خودش یک فرهنگ را به هرجا که میرود، میبرد؛ فرهنگی که تار و پودش با روحیه ایثار و...»