خانه بنکدار مربوط به دوره قاجار است و در اصفهان، خیابان چهار باغ پائین با شمارهٔ ثبت ۱۰۲۲۲ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست.
آقا سیدحسن بنکدار در سال ۱۲۲۸ قصد میکند خانهای بزرگ و مناسب برای روضهٔ امام حسین بخرد و روضهٔ قدیمی خود در سرای گلشن را به این خانه منتقل کند. صاحبخانه شب هنگام بانویی نورانی را در خواب میبیند که بخاطر رفتارش با آقاسیدحسن او را سرزنش میکند: «تو فرزند ما را که برای برپایی مراسم جدش سیدالشهدا میخواست خانهات را بخرد، در نهایت بیادبی و تحقیر از اینجا بیرون کردی… وای بر تو» سراسیمه از خواب میپرد. همان نیمه شب آقاسیدحسن را پیدا کرده و خانه را به او میبخشد. با این شرط که «مرا ببخشی و قول بدهی تا وقتی ممکن است خودت و فرزندانت دست از دامن این خانواده برنداری و هر سال مراسم عزاداری جدت امام حسین را در دههٔ اول محرم همینجا برگزار کنی.»
آقاسیدحسن به عهدش وفا میکند. مراسم 10 روزهٔ سالهای نخست، بعد از مدتی تا سوم امام حسین ادامه پیدا میکند. تا اینکه در پنجاه و ششمین سال برگزاری عزاداری، آقاسیدحسن در حال خواندن روضهٔ ظهر عاشورا، روی منبر فوت میکند. پس از او سید مرتضی بنکدار، سید مهدی بنکدار و سید جواد بنکدار پرچمدار عزاداری امام حسین در خانهٔ بنکدار میشوند و چراغ آن خانه را روشن نگه میدارند.
درب این خانهٔ تاریخی، از اذان صبح به روی عزاداران باز است. برای داخل رفتن باید بایستی توی صف. وقتی عدهای از خروجی آمدند بیرون و داخل کمی جا باز شد، به همان تعدادی که خارج شدهاند، افراد جدید به صف میروند داخل. عدهای هم اصلاً قصد داخل آمدن نمیکنند. بی که در صف بایستند، در محوطهٔ خالی جلوی خانه، زیرانداز انداخته و دو زانو یا چهارزانو نشسته، دل به حرفهای واعظ میدهند.