عضو شورای شهر تهران عنوان کرد
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، بهاره آروین عضو شورای اسلامی شهر تهران صبح امروز در سخنانی به موضوع جمع‌آوری کودکان کار از سطح جامعه پرداخت و گفت: چندین دستگاه مختلف در کشور جمع شدند و با بودجه فراوان تلاش دارند بی‌پناه‌ترین انسان‌های این شهر را از جلوی چشم دور کنند، کودکانی که ناخواسته و به اجبار به دنیای سرد و خشن بزرگسالی پرتاب شده‌اند. این کودکان امکان تجربه لذت‌بخش لحظه‌های خوش کودکی را نداشتند و به خاطر فقر و دیگر شرایط موجود مجبور به کار در خیابان شده‌اند.
وی با بیان اینکه مسئولین بهزیستی بیان داشته‌اند که ۹۰ درصد کودکانی که با زور و اجبار از سطح شهر جمع‌آوری می‌شوند، دارای سرپرست و خانواده‌اند که برای بازپس‌گیری فرزندانشان به مراکز نگهداری آن‌ها مراجعه می‌کنند، گفت: فرایند کار اینگونه است که خانواده‌ها پس از پرس‌وجو و یافتن فرزندانشان در یکی از مراکز نگهداری، باید در دادگاه تعهد دهند که دیگر بچه‌شان کار نخواهد کرد و حکم قضایی برای آزادی و بازپس‌گیری فرزندشان را اخذ کنند.
به گفته این عضو شورای شهر تهران این چرخه معیوب، بی‌ثمر و سرشار از هزینه‌های گزاف روانی که به کودکان و خانواده‌هایشان وارد می‌شود.
آروین همچنین گفت: به گفته مسئولان مربوطه حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد این کودکان غیرایرانی هستند.
وی اینگونه طرح سوال کرد که می‌توان این سوال را مطرح کرد که شاخ و شانه دولتی برای چه کسی کشیده می‌شود، برای افغانستانی‌های نجیب و در عین حال بی‌کس و کار در این مملکت که باید به خاطر بچه‌هایشان گردن خم کنند یا برای زهر چشم گرفتن از بی‌پناهان.
عضو شورای شهر تهران گفت: زورمان به علت‌های قدر‌قدرت اجتماعی نمی‌رسد به جایش یقه معلول‌های آسیب‌دیده را می‌گیریم. زورمان به حذف علت نمی‌رسد و معلول را برای مدتی حذف می‌کنیم، چه کسی را گول می‌زنیم.
آروین کار اینگونه دستگاه‌های دولتی را در برخورد با کار کودکان در خیابان، به مثابه فردی دانست که مدام تب می‌کند و درد استخوان امانش را می‌برد، اما به جای درمان از مسکن‌های موقتی استفاده می‌کند.
وی تاکید کرد: جمع‌آوری و انتقال کودکان به مراکز نگهداری موقت نه اخلاقی و نه عقلانی است. برچه مبنا قربانی یک جرم را گروگان می‌گیرند تا سرپرست او بیاید تعهد بدهد که کار کودک را متوقف می‌کند.
عضو شورای شهر تهران در ادامه طی درخواستی از شهردار تهران خواستار آن شد که به جای دنباله‌روی دستگاه‌های دیگر در اجرای این طرح‌های آسیب‌زا ابتکار عمل را در این حوزه به دست گیرد و با فراهم کردن زمینه همکاری چهارجانبه میان شهرداری، وزارت آموزش و پرورش، وزارت رفاه و فرمانداری تهران طرح‌هایی برای ارائه مشوق ارائه دهند.
وی با بیان اینکه مسئولین بهزیستی بیان داشته‌اند که ۹۰ درصد کودکانی که با زور و اجبار از سطح شهر جمع‌آوری می‌شوند، دارای سرپرست و خانواده‌اند که برای بازپس‌گیری فرزندانشان به مراکز نگهداری آن‌ها مراجعه می‌کنند، گفت: فرایند کار اینگونه است که خانواده‌ها پس از پرس‌وجو و یافتن فرزندانشان در یکی از مراکز نگهداری، باید در دادگاه تعهد دهند که دیگر بچه‌شان کار نخواهد کرد و حکم قضایی برای آزادی و بازپس‌گیری فرزندشان را اخذ کنند.
به گفته این عضو شورای شهر تهران این چرخه معیوب، بی‌ثمر و سرشار از هزینه‌های گزاف روانی که به کودکان و خانواده‌هایشان وارد می‌شود.
آروین همچنین گفت: به گفته مسئولان مربوطه حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد این کودکان غیرایرانی هستند.
وی اینگونه طرح سوال کرد که می‌توان این سوال را مطرح کرد که شاخ و شانه دولتی برای چه کسی کشیده می‌شود، برای افغانستانی‌های نجیب و در عین حال بی‌کس و کار در این مملکت که باید به خاطر بچه‌هایشان گردن خم کنند یا برای زهر چشم گرفتن از بی‌پناهان.
عضو شورای شهر تهران گفت: زورمان به علت‌های قدر‌قدرت اجتماعی نمی‌رسد به جایش یقه معلول‌های آسیب‌دیده را می‌گیریم. زورمان به حذف علت نمی‌رسد و معلول را برای مدتی حذف می‌کنیم، چه کسی را گول می‌زنیم.
آروین کار اینگونه دستگاه‌های دولتی را در برخورد با کار کودکان در خیابان، به مثابه فردی دانست که مدام تب می‌کند و درد استخوان امانش را می‌برد، اما به جای درمان از مسکن‌های موقتی استفاده می‌کند.
وی تاکید کرد: جمع‌آوری و انتقال کودکان به مراکز نگهداری موقت نه اخلاقی و نه عقلانی است. برچه مبنا قربانی یک جرم را گروگان می‌گیرند تا سرپرست او بیاید تعهد بدهد که کار کودک را متوقف می‌کند.
عضو شورای شهر تهران در ادامه طی درخواستی از شهردار تهران خواستار آن شد که به جای دنباله‌روی دستگاه‌های دیگر در اجرای این طرح‌های آسیب‌زا ابتکار عمل را در این حوزه به دست گیرد و با فراهم کردن زمینه همکاری چهارجانبه میان شهرداری، وزارت آموزش و پرورش، وزارت رفاه و فرمانداری تهران طرح‌هایی برای ارائه مشوق ارائه دهند.
ارسال نظرات