سروش قاضی نوری: شما سراغ هر محققی بروید که طی 10-20 سال گذشته در ایران کار کرده باشد می گوید که سفره تحقیقات در ایران کوچک تر شده و وضع محققان بدتر شده است. محققی که نتواند در پروژه‌ها باشد و رقابت بکند برای چه در ایران بماند؟ موضوع را فوری را به دستمزد کاهش ندهیم. موضوع اول منابع انسانی در ایران چشم انداز و امید است. غالب نیروی انسانی شما اگر چشم انداز و امید در ایران داشته باشند با دستمزد یک چندم جهانی می مانند و زحمت می کشند. مساله اینجاست که ما چشم انداز آنها را خراب کردیم. باور کنید دشمن اگر جایی را هدف گرفته صنعت هسته‌ای نیست باور کنید که چشم انداز و امید ما را هدف گرفته است.