به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو. مربیان اغلب کنار زمین با یک دفترچه و خودکار نکاتی را یادداشت می‌کنند تا نکات فنی را به بازیکنان خود انتقال دهند، اما دالیچ یک وسیله دیگری همراه خود دارد و آن هم یک تسبیح است.
دالیچ درباره حمل این تسبیح همراه خود گفت: تمام کار‌هایی که در زندگی و حرفه‌ای انجام داده‌ام مدیون ایمانم هستم و خدای عزیزم را شاکرم. من همیشه یک تسبیح را با خودم حمل می‌کنم و زمانی که احساس می‌کنم شرایط حساس و سخت است، دستم در جیبم می‌رود و آن را لمس می‌کنم که این به من آرامش می‌دهد. مادرم به من این نکات را تعلیم داد و مرا به ایمان هدایت کرد. من همیشه مؤمن هستم و فرزندانم را این‌گونه تربیت می‌کنم.
مربیان فوتبال همیشه رویای هدایت تیم‌های بزرگ فوتبال در سرتاسر جهان را در سر می‌پرورانند با این حال، زلاتکو دالیچ جهانگردی بود که از هدایت تیم‌هایی که در آن بوده راضی بوده و حالا به تیم ملی کرواسی رسیده است.
دالیچ متولد لیونو است، شهری که در آن زمان به یوگسلاوی تعلق داشت، اما اکنون بخشی از بوسنی و هرزگوین است. دالیچ فوتبال کرواسی را متحول کرده است و توانسته این تیم رادر زمره تیم‌های قدر دنیا قرار دهد. اکنون کرواسی دو دوره است که حداقل به نیمه نهایی جام جهانی صعود می‌کند.
حالا او می‌خواهد به تاریخ‌سازی ادامه دهد و به نوشتن صفحات طلایی تاریخ ورزش کشورش ادامه دهد و به دنبال حذف تیم ملی آرژانتین در نیمه نهایی جام جهانی است.
انتهای پیام/
ارسال نظرات