پژوهشگر حوزه تاریخ سیاسی معاصر در برنامه سیاسی «گرا»: از لحاظ تاریخی، فرار محمدرضا پهلوی از کانون بحران سابقه دار است؛ درواقع شاه ۲۶ دی سال ۵۷ برای اولین بار از ایران فرار نکرد بلکه در مرداد ماه سال ۴۲ نیز ایران فرار کرده بود. محمدرضا پهلوی از لحاظ شخصیتی فردی خجالتی بود و روحیه گوشه گیر داشت. درحالی که پدرش رضاشاه در بحران تربیت شده بود و در عین حال که سواد آکادمیک نداشت، شخصیتی نظامی داشت. محمدرضا شخصیتی بحران گریز داشت و افرادی مانند اشرف پهلوی نیز در خاطرات خود بر این موضوع تاکید دارند؛ لذا در ۲۶ دی ۵۷، شاه گزینه دیگری غیر از فرار از کشور در دست نداشت. شاه تمامی گزینه‌های موجود برای ماندن را مانند حکومت نظامی توسط ارتش، کشتار ۱۷ شهریور، تغییر نخست وزیر و... را امتحان کرده بود؛ لذا راه دیگری غیر از فرار نداشت.