به گزارش حسینیه دانشجو، استاد علوی تهران در ایام محرم طبق سنوات گذشته در مسجد امیر تهران واقع در خیابان کارگر شمالی به منبر می رود وی در مجلس سوم این مراسم در مورد حقانیت دین و پیامبر در کتب ادیان گذشته گفت: جناب سلمان فارسی فرمودند: عده‌ای از مسیحیان در هیئت مذهبی صد نفره، بعد از رحلت پیامبر وارد مدینه شدند. زیرا در کتب ادیان گذشته دلیل حقانیت پیامبر اسلام و دلیل بر حق بودن اسلام، خلیفه رسول خدا معرفی شده است؛ ملاک حق بودن دین و پیامبر را خلیفه او می دانستند و اگر خلیفه می توانست به همه سوالات پاسخ دهد، آن دین و پیامبر حق است. این هیئت به ابوبکر رسیدند، ولی ابوبکر عاجز از پاسخ بود. وقتی به ساحت مقدس امیرالمومنین علی ع رسیدند، ولو به حسب ظاهر خلیفه نبود ولی به حسب واقع امامت را داشت. وقتی دیدند که پاسخ تمام سوالاتشان را داد، گفتند دین اسلام حق است و پیغمبر صادق مصدق است.
این جایگاه امیرالمومنین علی ع و یازده اولاد معصومش است.
وی ادامه داد: در منابع ابوهریره، این روایت را از رسول خدا گفته است: زمانی که حق تعالی جسم جناب آدم ابوالبشر را خلق کرد و از روح در آن دمید؛ یعنی روح را به او ملحق کرد و جان گرفت در آن عالم ملکوت یک نگاهی در سمت راست عرش الهی کرد، پنج جسم مبهم شَبَه (حقیقت مبهم) را می‌بیند که یک حقیقت نورانی است. پنج حقیقت مبهم نورانی را در حال سجده و رکوع دید.
به حضرت حق عرض کرد: قبل از من کسی را از گِل خلق کردی؟
نه، تو اولین موجود گِلی هستی.
پس این پنج حقیقتی که شبیه من هستند چه کسانی هستند؟
این افراد را می‌گویی؟
آنها پنج نفر از فرزندان تو هستند؛ اما، جناب آدم اگر آنها نبودند، تو را هم خلق نمی‌کردیم. زیرا علت آفرینش هستند. فَاَنَا الْمَحَمُودُ وَ هَذَا مُحَمَّدٌ، وَ اَنَا الْعَالِی وَ هَذَا عَلِیٌّ، وَ اَنَا الفَاطِرُ وَ هَذِهِ فَاطِمَةُ؛ حقیقت جدا کنندگی من در فاطمه، حقیقت ستایش من در رسول اکرم و حقیقت علو من در علی بن ابی‌طالب ظهور پیدا کرده است. وَ اَنَا الْمُحْسِنُ من بخشنده‌ام، وَ هَذَا الْحَسَنُ بخشندگی من در حسن است، وَ اَنَا قَدیمُ الْاِحْسَانُ من نیکویی دارم وَ هَذَا الْحُسَیْنُ تمام نیکی‌های من در حسین است. آنها جدا شده و جلوه تام پنج اسم از اسامی من هستند. اگرآنها نبودند، بهشت و جهنم خلق نمی‌کردم. عرش و کرسی یعنی ملکوت را هم خلق نمی‌کردم. نه آسمان، نه زمین، نه هیچ موجود زنده دیگری از انسان‌ها، اجنه، ملائکه، را خلق نمی کردم. ای آدم قسم به عزتم در قیامت اگر کسی پیش من بیاید و به اندازه سنگینی دانه خردل (به معنای پَر اسپند) بغض این خاندان را داشته باشد، وارد جهنمش می‌کنم و به هیچ‌کس هم جواب نمی‌دهم. ای آدم آنها منتخبین من هستند. نجات به وسیله آن‌هاست و هلاکت به واسطه آن‌هاست. خدا به آدم می‌گوید؛ ای آدم با این‌که تو منتخب من هستی؛ برای ارتباط با من، این پنج نفر را واسطه کنی. این جایگاه این خانواده در نظام هستی است.
این استاد حوزه و دانشگاه در مورد تقدم شرافتی اهل بیت (ع) هم توضیحاتی داد:
آگاه باشید این‌که خداوند علیّ اعلی آدم را خلق کرد و ایشان قبل از خودش دید پنج نفر هستند، این تقدم زمانی نیست که آنها قبل از من خلق شدند؛ بلکه این‌تقدم، تقدم شرافت است. برتری علو مقامی است لذا مقامشان بالاتر از ایشان است؛ چون باید به آنها توسل کنند. این تقدم شرافتی باعث یک تقسیم‌بندی می‌شود. در سوره‌ی مبارکه‌ی احزاب، آیه‌ی ۷۲: «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا» ما امانتمان را به آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم «فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا» با تمام استواری، کوه از پذیرفتن ابا کرد. آسمان‌ها گفتند ما نیستیم، زمین گفت ما نیستیم. «وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا» ترسیدند قبول کنند؛ گفتند اگر بپذیریم از پس مسئولیتش بر نمیآییم. «وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ» ولی آن امانت را انسان پذیرفت.
وی در مورد چیستی امانت الهی هم بحث کرد:
حضرت موسی بن جعفر ع از جدّ بزرگوارش رسول اکرم ص در شب معراج این حدیث را نقل می‌کنند که خدا به پیامبر فرمود: تو، فاطمه، علی، حسن و حسین را از یک حقیقت مبهم نورانی خلق کردم. سپس امانتم را که همان ولایت و امامت است به ملائکه و سایر مخلوقات دادیم؛ سایر مخلوقات ارواح بودند هنوز جسم نبودند؛ یعنی در عالم زر ما از آنها عهد گرفتیم. هرکسی از مخلوقاتم آن را گرفت، جزئی از مقربین شد و آنهایی هم که ولایت اهل بیت را نپذیرفتند، کافر شدند.
پیامبر ص فرمودند: خداوند علیّ اعلی، محبت علی و فاطمه و ذریه علی و فاطمه را بر تمام خلقت عرضه داشت، از آن مقربین هر کسانی‌که اول پذیرفت، پیامبران شدند. کسانی‌که در رتبه دوم پذیرفتند، ما شیعیان شدیم. لذا ما و انبیاء با هم در یک منطقه بهشت هستیم.