کد خبر:۱۱۲۸۱۷۶
چند نکته در باب تیم ملی/ زنگ خطر برای فوتبال ایران
قهرمانی در جام‌ملتهای آسیا آمال و آرزوی ایران قطعا نیست همانطور که دیگر صرفا صعود به جام‌جهانی افکار عمومی را اغنا نمی‌کند، حالا در انتظار چنین رخدادی مهمی از این تیم هستیم.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجو، قهرمانی در جام‌ملتهای آسیا آمال و آرزوی ایران قطعا نیست همانطور که دیگر صرفا صعود به جام‌جهانی افکار عمومی را اغنا نمی‌کند اما انقدر با بهترین نسل‌های فوتبالی نتوانستیم حتی به فینال برسیم که این موضوع تبدیل به یک تومور بدخیم عدم اعتماد به نفس در آسیا شده است و حالا در انتظار چنین رخدادی مهمی از این تیم هستیم.
بازی تدارکاتی؛
هرچند تدارکات کلی و بازیهای تدارکاتی جالبی برای این تیم نداشتیم اما شکل دور گروهی به سبکی بود که به نظر می‌رسید تیمهای فلسطین،هنگ‌کنگ و امارات پله‌پله با شخصیت‌تر هستند و براساس شخصیت ایران این سه بازی را می‌توان جزو بازیهای دوستانه تیم‌ملی قلمداد کرد.
سه برد و نُه امتیاز؛
تفاوت دارد تیمی با خواهش تمنا بالا بیاید یا تیمی با اقتدار. قطعا گرفتن نُه امتیاز کامل در گروه مقدماتی شان و شخصیت تیم‌ملی ما را در داخل‌جام ارتقا خواهد بخشید. اینکه بدون توجه به نتایج وتیمهای دیگر بازی کنید هم یکی از معیارهای مثبت این تیم‌ملی است. با این حال به نظر می‌رسد هنوز مَحَک جدی این تیم در بازیهای بزرگتر انجام خواهد شد.
نسلی بی‌نظیر؛
این نسل قهرمان آسیا نشود شاید دیگر به سادگی تکرار آن میسر نباشد. به اسامی صرفا خط جلو تیم‌ملی توجه کنید، طارمی،قائدی،آزمون،قلی‌زاده،قدوس،جهانبخش فقط خط جلو این تیم را تشکیل می‌دهند و مهدی‌ترابی در حسرت بازی.به نظر می‌رسد بازی دادن این بازیکنان تبدیل به یک شطرنج سخت برای کادرفنی تیم‌ملی شده است. باقی خطوط و اسامی بماند.
مربیگری تیم‌ملی؛
امیرقلعه‌نوعی در یک چالش جذاب دوران مربیگری خود قرار دارد او خوب می‌داند تیم‌ملی فضایی متفاوت از باشگاه دارد، دیسیپلین او به کار این تیم خواهد آمد چراکه زمان کم برای هماهنگی، حضور بازیکنان متفاوت در شرایط مختلف، انتظارات عمومی و نکات اینچنینی شرای را کاملا متفاوت می‌کند.
تورنمنت؛
بازی در یک تورنمت فشرده شرایط کاملا متفاوتی با یک لیگ دارد آن هم لیگهای فرسایشی ایران .پس بیشترین نکته برای کادرفنی عریض و طویل ایران نحوه ریکاوری تیم چه از بُعد روانی و چه از نظر جسمانی است.
فازدفاعی؛
هرچقدر در فاز حمله شرایط وحشتناکی برای حریفان به واسطه حضور بازیکنان داریم اما در فاز دفاعی کار کمی متفاوت است. البته که مصدومیت‌ها هم کار را کمی سخت کرده است اما اینکه مثلا امارات چهار توپ روی دروازه ایران می‌آورد یکی پنالتی می‌شود و دیگری گل و دو تای دیگر مو به تن ما سیخ می‌کند نشان از عدم سازماندهی مناسب خط دفاعی دارد.
هافبک دفاعی؛
در مقابل تیمهای درجه یک آسیا با یک هافبک دفاعی بازی کردن کار برای تیم‌ملی را سخت می‌کند. گَپ‌های دفاعی و فواصل بین بازیکنان در یک سوم دفاعی در بازی با امارات نشان می‌دهد که این تیم در مقابل سرعت در عمق خود سردگم است و شرح وظایف جدیدتری را باید برای عناصر دفاعی خود تعریف کند.
شخصیت تیمی؛
شخصیت در فوتبال اساس آن بر ذات تیم و عقبه آن است اما در داخل بازیهای یک تورنمنت هم شخصیت‌سازی شکل می‌گیرد. کم گل خوردن،کلین‌شیت و تعداد گل‌زده جزو معیارهای شخصیت‌پذیری یک تیم است که به نظر می رسد تیم‌ملی بهترین نتایج را در این بُعد رقم زده است.
فوتبال آسیا؛
حضور امثال تیمهایی همچون فلسطین،تایلند و اندونزی در یک هشتم نهایی این جام نشان از پیشرفت عجیب فوتبال در آسیا دارد جاییکه ما هنوز بدون ساختارساز مناسب روی استعداهایی کار می‌کنیم که هیچ برنامه‌ای برای ساختن آنها نداشتیم و خودجوش از دل این فوتبال رشد کرده‌اند. زنگ خطر برای فوتبال بدون برنامه ما مدتهاست به صدا در آمده است.
انتهای پیام/
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.