اینجا ایلام است؛ اسیر چنگال گرگ گرد و خاک

گروه اجتماعي «خبرگزاري دانشجو»، زهرا منصورنيا؛  مردم ایلام هر سال و هر ماه و هر روز به امید این جمله کذایی (تدابیری اندیشیده ایم و تعاملاتی انجام داده ایم) با غبارهای جان گیر دست و پنجه نرم می کنند؛ غباری که نه با چای و نه با شیر و نه حتی با بنزین از ریه هایشان پاک نمی شود.

 

نمی دانم تعاملات چقدر وقت می خواهد که در این چند سال نتوانسته اند كه کاری از پیش ببرند. از بسیاری از مردم شنیده ام که می گفتند كه اي کاش صدام بود تا گرد و خاک نبود. ایمان دارم که دعای اکثر مردم ما در شب آروزها نجات از دست این گرگ بی رحم بوده است.

 

ایلامیان هر روز با صداهای گرفته، چشمان پر از اشک و غبار، قلب های پر تپش و ریه های خالی از هوای پاک و سردرد های دائمی و ... به اجبار زندگی در میان هوایی آلوده از نفرت خاک که حقشان است پاک و پاکیزه باشد، نفس های کشنده می کشند.

 

درست است که ایلامی سخت کوش است و زجر کشیده و خسته از توپ و تانک های صدام، اما انسان است و اکسیژن می خواهد، مرحمی می خواهد برای ریه های آسیب دیده اش از جنگ تحمیلی، برای فریاد اعتراض چشمان ملتمسش جواب می خواهد، عمل می خواهد، نه لبخند ژکوند./انتهاي پيام/