كتاب مقدس يهوديان در ماه مبارك رمضان نازل شد

گروه دين و انديشه «خبرگزاري دانشجو»؛ بنا بر شواهد تاريخي، تورات ششم ماه مبارک رمضان بر حضرت موسی نازل شد و نازل شدن کتاب مقدس یهودیان در ماه مبارک رمضان که ماه نزول قرآن نیز می باشد، می تواند شاهدی بر شباهت ادیان توحیدی باشد.

 

به طور کلی با نگاهی بر کلیات ادیان خداپرستانه و توحیدی می توان شباهت های بسیاری در آیین ها و مناسک، روزهای مقدس و گرامیداشت ها و حوادث مشاهده کرد.

 

در میان این شباهت ها، شباهت کتب و مستندات مقدس ادیان، حکایت دیگری است که خود می تواند راوی رمزهای بسیار باشد و در عین حال پرده از حقایقی مکتوم کنار زند، اما آنچه در بررسی تطبیقی اجمالی کتب ادیان توحیدی به چشم می خورد، بیش از اینکه بیانگر شباهت ها باشد، تفاوت بسیار میان قرآن و تورات و انجیل را نشان می دهد.

نزول تورات در ماه رمضان، پیش زمینه ای شد برای نگاهی به کتاب تورات و چگونگی نزول، قرائت، نگارش، تدوین و در نهایت حفظ آن در گذر سالیان.

 

در این بررسی اجمالی آنچه بیش از همه به دنبال آن بودیم، نشانی از وحی راستین و همچنین واکاوی دلایل عدم اطمینان به متنی که در حال حاضر بعنوان تورات مشهور است و بدان استناد می شود، بود.
 

یکی از پیش فرض های این نوشته، اعتقاد به حقانیت وحی الهی در اسلام و همچنین اعتماد به متن قرآن كريم بعنوان نص صریح که بدون تحریف و مطابق با همان وحی ای است که بر زبان پیامبر جاری شده و كاتبان آن را نگاشته اند و در طی اعصار و قرون همچنان اصالت خود را حفظ کرده كه با این وصف مشخص می شود مهمترین منبع و سند ما در متن حاضر قرآن كريم است.

 
وجود تورات
 

اولین بخش از بحث حاضر را وجود کتاب مقدس تشکیل می دهد كه سوال مهم و اساسي در این بخش این است که آیا اساساً مطابق آنچه یهودیان بدان باور دارند و در تورات آمده است، الواحی بر حضرت موسی نازل شده است؟ آیا خداوند کتابی به حضرت موسی بعنوان کتاب مقدس و پایه و اساسی برای قانونگذاری و شرع یهودی اعطا كرده است یا اینکه می توان به کلی تمامی کتاب مقدس را زیر سوال برد و پرسید که از کجا معلوم که این کتاب از اساس وحیانی بوده است و نگاشته خود علمای یهود نیست؟ چنان که برخی از جمله در میان خود یهودیان بر این باورند که موسی خود الواح و تورات را نگاشته است.
 

در پاسخ به این سئوالات با رجوع به قرآن می توان در اصل اینکه کتاب آسمانی ای وجود داشته است که بر پیامبر یهود حضرت موسی نازل شده است و کتاب قرآن نیز مصدِق آن است، اطمینان حاصل کرد؛ به عنوان نمونه در آیه 148 سوره اعراف می خوانیم: «وَکَتَبْنَا لَهُ فِی الأَلْوَاحِ مِن کُلِّ شَیْءٍ مَّوْعِظَةً وَتَفْصِیلا لِکُلِّ شَیْء؛ و برای او در الواح اندرزی از هر موضوعی نوشتیم و بیانی از هر چیز کردیم.» نمونه های دیگر را می توان در آیات مائده:66، قصص:49، بقره:41، یوسف:111 و بقره:101 یافت.
 

همچنین آیات فراوانی از جمله در سوره بقره و اعراف وجود دارد که حکایت چله نشینی حضرت موسی و تقاضای دیدار خداوند را بیان می کند؛ بنابراین با اتکا به بستر دینی اسلام، می توان در اصل نزول تورات یقین حاصل کرد.

 

در میان خود یهودیان، روایتی نیز وجود دارد که مدعی است «نه تنها موسی تورات را در کوه سینا از طریق وحی دریافت کرده، بلکه اصل تورات در آسمان و قبل از آفرینش جهان وجود داشته است. در ادبیات ربانیون یهود، تورات یکی از هفت چیزی است که قبل از خلقت جهان وجود داشته است و به اصطلاح ازلی بوده است.»

 

اما توراتی که اکنون بعنوان عهد عتیق منبع موثق دین یهود را تشکیل می دهد و کتاب مقدس آنان است، تا چه حد می تواند با الواحی که خداوند از نزول آن بر حضرت موسی در قرآن سخن گفته است، تطابق داشته باشد؟ برای این منظور لازم است بدانیم تورات در حال حاضر مشتمل بر چه بخش هایی است و چه مضامینی دارد.

 

به طور کلی آنچه به نام کتاب مقدس مشهور است، دو بخش دارد؛ عهد عتیق و عهد جدید كه عهد جدید به اناجیل و سایر کتب مقدس مسیحیان اختصاص دارد و در این بحث به آن پرداخته نمی شود، اما عهد عتیق که نام آن بیانگر پیمانی است که خداوند با حضرت ابراهیم بست، شامل 39 کتاب می شود.

این بخش از «کتاب‌ مقدس» شامل؛ شرح چگونگی خلقت جهان و نوع بشر و سپس شرح زندگی و ارتباطات روحانی نخستین پیامبران از ابراهیم به بعد است. این بخش با کتاب پیدایش شروع می‌شود و پس از چند بخش که حاوی توضیحات کلی در مورد زندگی پیامبران پس از ابراهیم است، کتاب تورات و سپس کتب پیامبران پس از موسی را شامل می‌شود.

دو بخش متفاوت نیز در کتاب عهد عتیق وجود دارد که به اشعار دو پیامبر یعنی داوود و سلیمان نبی می‌پردازد. این دو کتاب به ترتیب «مزامیر داوود» و «امثال سلیمان» نام دارند. بخش قابل توجهی از اشارات به آمدن مسیح در آینده، در کتاب «مزامیر داوود» که حاوی گفتگوی داوود نبی با خداوند و نیز سخنانی که داوود به هدایت روح و وحی خداوند می‌گوید، آمده‌ است.

در یک تقسیم بندی دیگر ، این 39 رساله عهد عتیق به سه بخش تورات، کتب انبیا و مکتوبات تقسیم می شوند. «به عقیده یهودیان تورات یا اهمان اسفار خمسه یقیناً کلام موسی و همان وحی الهی است و لذا اساس شریعت و احکام عملی، اخلاقی و فقهی آنان را تشکیل می دهد.»

 
اسفار خمسه عبارتند از سفرهای پیدایش، خروج، لاویان، اعداد و تثنیه که بنا به اعتقاد یهودیان، موسی خود این سفرها را نگاشته و به بزرگان بني اسرائیل سپرده است. چنان که در سفر تثنیه آمده است: «و موسی این تورات را نوشته آن را به بنی لاوی کهنه که تابوت عهد خداوند را برمی داشتند و به جمیع مشایخ اسرائیل سپرد و موسی ایشان را امر فرموده گفت که در آخر هر هفت سال در وقع معین سال انفکاک در عید خیمه ها، چون جمیع اسرائیل بیایند تا به حضور یهوه خدای تو در مکانی که او برگزیند حاضر شوند، آنگاه این تورات را پیش جمیع اسراییل در سمع ایشان بخوان.» (تثنیه، 31/9-12)

محتوای این اسفار چنین است:

سفر پیدایش: در باب کیفیت تکوین جهان خلقت از بدو خلقت تا استقرار بنی اسرائیل در مصر

سفر خروج: در باب کیفیت خروج بنی اسرائیل از مصر

سفر لاویان: در باب احکام و دستورات و فروع مذهبی

سفر اعداد: در باب نیروی قوم بنی اسرائیل و امور مربوط به آن

سفر تثنیه: مانند بخش دوم لاویان بوده و در باب احکام و برخی از امور به زبان منطقی است.

 

ادامه دارد ...