چرا وهابیت سعی در مهمل نشان دادن عزای اهل بیت دارد؟

گروه دين و انديشه «خبرگزاري دانشجو»، زينب صارم، عظمت مصیبتی که هر ساله با طلوع محرم در انتظار دل شیعیان است، احرامی در قلب، فکر و جسم آنان می طلبد. آن گونه که باید به استقبال محرم بروند؛ و حظ وافر را از ایام اشک و عزاداری ببرند.

حضور شیعیان در مراسم عزاداری مانوری بزرگ و همه جانبه در عرصه های فکری، اعتقادی و سیاسی است. سفارش اکید و مستمر اهل بیت به عزاداری برای امام حسین (ع) نشان از درجه اهمیت و ارزش این موضوع دارد.

بررسی برگزاری مجالس عزاداری برای سید الشهدا جوانب مختلف و بسیار پیچیده ای دارد که از زواياي متعددی قابلیت بحث و بررسی دارد. اول می توان به کنکاش و تفحص در رابطه با سیر تاریخی موضوع عزاداری در تاریخ اسلام پرداخت و سپس سیره ائمه در ورود به ماه محرم را مورد مطالعه قرار داد.

دستور پیامبر برای عزاداری در شهادت حمزه

در زمان پیامبر اسلام، بزرگداشت شهیدان اسلام به وسیله عزاداری امری مرسوم و تایید شده توسط ایشان بود؛ چرا که در جریان واقعه شهادت عموی بزرگوارشان حمزه پیامبر ابراز ناراحتی فرمودند که کسی بر حمزه عزاداری نمی کند و اصحاب زنان خود را به منزل جناب حمزه  فرستادند، تا برای ایشان مراسم عزاداری برگزار شود.

شیعیان شریک و همدرد مصیبت های اهل بیت

پس از حادثه سهمگین کربلا ائمه معصومین بسته به شرایط سیاسی جامعه و شدت خفقان به طور آشکارا یا مخفیانه مبادرت به عزاداری برای امام حسین (ع) می نمودند و شیعیان خود را به اقامه عزا برای ایشان ترغیب می کردند.

چنانچه امام صادق (ع) می فرماید: «خداوند شیعیان ما را رحمت کند، به خدا قسم شیعیان ما همان مومنین اند، به خدا قسم آنان با حزن و حسرت طولانی خویش در عزای ما، شریک و همدرد مصیبت های ما خاندان نبوت هستند.»

 
همچنین امام رضا (ع) فرموده اند: «چون ماه محرم فرا می رسید، پدرم خندان دیده نمی شد و از روز اول محرم تا دهم آن روز به روز بر غم و اندوهش افزوده می شد، و روز عاشورا اوج زمان اندوه و گریه او بود و پیوسته می فرمود: امروز روزی است که حسین کشته شده است.»   

عزاداری دهه اول محرم سفارش شده است

با توجه به سیره اهل بیت متوجه می شویم، عزاداری دهه اول محرم امری سفارش شده و مورد تایید و تاکید آن بزرگواران بوده است و خود امامان معصوم مبادرت به تشکیل جلسات عزاداری برای سید الشهدا می کردند.

در کتاب منابع النورا، صفحه 17 حدیثی در فضیلت و خواص مجالس عزا ذکر شده است. فضل می گوید: «در اول محرم، امام صادق (ع) به من فرمود: دیشب کجا بودی؟ عرض کردم: دیشب هلال ماه محرم را دیدیم. به همین مناسبت  مجلس عزایی برای جد بزرگوارتان، حضرت سید الشهدا برگزار کردیم و در آن بر مصائب شما اهل بیت گریستیم. امام صادق (ع) فرمود: خداوند دلت را روشن گرداند و به تو شرح صدر عطا کند و تو را بر این عمل خوب و موالات با اهل بیت پاداش دهد.»

موضوع عزاداری و گریه بر امام حسین (ع) گستره بسیار وسیعی از احادیث اهل بیت را به خود اختصاص داده است، که از جمله موضوعات این روایات ثواب و اجری است که خداوند به گریه کنندگان و عزاداران سید الشهدا عطا می کند. چنانچه امام صادق (ع) هر ساله پس از اتمام عزاداری ها رو به مردم می کردند و می فرمودند: «مردم بدانید، که امام حسین (ع) نزد خدای خود زنده است و مورد رحمت و عنایت خداوند متعال قرار دارد، امام حسین گریه کنندگان بر خود را می بیند و برایشان استغفار می کند و می فرماید: اگر گریه کنندگان بر من می دانستند که چه پاداشی نزد خدا دارند، آنان خوش حالیشان بیشتر از جزعشان بود.»

چرا وهابیت سعی در مهمل نشان دادن عزای اهل بیت دارد؟

با توجه به این حقیقت که اهل بیت سفارشات اکیدی بر اقامه، عزای امام حسین(ع) دارند و از طرف خداوند در برابر آن ثواب و اجری شگرف به عزاداران عطا می شود چرا وهابیت سعی در نشان دادن هجو و مهمل بودن این مجالس دارد؟ و تلاش می کند با شبهه پراکنی و تبلیغات، این مجالس را در نظر مسلمانان کم ارزش و خرافی نشان دهد؟

به راستی اثرات مجالس عزاداری سید الشهدا بر روی قلوب مومنین  و تفکرات اعتقادی آنان چیست که تا بدین اندازه در دشمن هراس ایجاد کرده و او را مجبور به تبلیغات وسیع بر علیه عزاداری امام حسین(ع) کرده؟ آیا مجالس عزاداری اهل بیت افشا کننده حقایق رسوا کننده ای بر علیه دشمنان دین است؟و یا فراتر از همه این موارد تاثیرات غیر قابل انکار این عزاداری ها در قلوب شیعیان است که موجب زنده ماندن حرارت عشق به اهل بیت در نسل های ایشان شده است؟

عزاداری و دمیدن روح هدایت به جامعه

در جواب به این سوالات که چرا وهابیت تا بدین پایه درباره مجالس عزاداری اهل بیت حساس است می توان دلایل متعددی را برشمرد. از جمله آن که مجالس عزاداری روح هدایت را به کالبد جامعه می دمد و هرساله باعث تصفیه و شاداب شدن روح دین داری در جامعه می شود.

چنانچه مجالس اهل بیت محافل ذکر هستند و در آن احادیث اهل بیت به مردم یاد آوری و آموخته می شود و فرصتی بسیار مناسب برای ترویج معارف اهل بیت است، ارزش این مجالس تا به حدی والا است که از وصایای امام علی (ع) در هنگام شهادت به امام حسن مجتبی رفتن به مجالس ذکر است؛ «علیک بمجالس الذکر»

عزاداری؛ ایجاد جریان سیال فکری در انديشه شیعه

هم چنین مجالس اهل بیت با توجه به آگاهی که به مردم می دهد باعث زنده ماندن تفکر امامت در مردم می شود و این مجالس نه تنها از متروک شدن مسئله امامت جلوگیری می کند بلکه آن را به جریانی سیال در نسل شیعه تبدیل می کند.

 

چنانچه خود اهل بیت عصمت و طهارت به شدت به این موضوع سفارش کردند. در امالی شیخ صدوق آمده است که امام صادق (ع) به داوود بن سرحان فرمودند: «ای داوود به شیعیان ما سلام برسان و از جانب ما به ایشان بگو: خداوند رحمت کند بنده ای را که با دیگری جمع شود و امر ما را ذکر کند. سومین نفر ایشان ملکی است که برای آن ها طلب مغفرت می کند تا آن که متفرق شوند.جمع نمی شود دو نفر بر ذکر ما مگر آن که خداوند به ملائکه مباهات می کند آنگاه که جمع می شوید و به ذکر ما مشغول می گردید در آن احیا امر ماست بهترین مردمان بعد از ما کسانی هستند که امر ما را ذکر کنند و مردم را به سوی ما فرا بخوانند.»

    
ادامه دارد...