شیعیان 1400 سال است عزادار پسر فاطمه(س) هستند

گروه دين و انديشه «خبرگزاري دانشجو»- زينب صارم؛ احادیث اهل بیت بر گریه کردن آسمان ها بر حسین بن علی نیز اشاره می کند چنان چه در بحارالانوار جلد 45 علامه مجلسی درباره این موضوع احادیث بسیاری را ذکر می کند و از امام صادق (ع) نقل می کند: «آسمان و زمین با سرخ شدن بر حسین بن علی (ع) گریستند.»

گریستن آسمان بر حسین بن علی نشانه تعظیم و بزرگداشت خداوند بر مقام وی است. چنان چه امام علی(ع) در تفسیر آیه 44 سوره دخان می فرماید: «فَما بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما كانُوا مُنْظَرِينَ‏»؛ آسمان و زمین بر آن ها گریه نکردند و آنها از مهلت داده شدگان نبودند.

خداوند متعال اقوام و طوائفى را بوسيله قرآن تقبيح نموده و مورد سرزنش و ملامت قرار داده. بدان معنا که آسمان در مرگ آن ها نگریست و این سرزنشی نسبت به آن قوم است.

اما در ذیل این آیه حدیثی از امام صادق (ع) روایت شده: «همانا آسمان و زمين براى شهادت حضرت حسين (ع) گريسته و سرخ شدند و بر احدى هرگز نگريسته مگر بر حضرت يحيى بن زكريا و حسين بن على (ع) و این نشانه ای بر عظمت مصیبت شهادت حسین بن علی (ع) است که خداوند به وسیله گریه آسمان ها این مصیبت بزرگ را تعظیم می کند.»

با توجه به این آیه قرآن و احادیثی که در ذیل آیه آمده است می توان نتیجه گرفت که در فرهنگ قرآن کریم، گریه آسمان نشانه تعظیم و بزرگداشت است و این بزرگداشت برای امام حسین (ع) رخ داداه است.

در احادیث اهل بیت به گریه دیگر موجودات مانند سنگ ها، درختان، پرندگان، حیوانات وحشی و حتی جنیان در عالم هستی نیز اشاره شده است. (علاقه مندان می توانند برای مطالعه بیشتر به جلد 45 بحارالانوار رجوع کنند.)

نام امام حسین(ع) قلب را می شکند

 

همچنین آیه 37 سوره مبارکه بقره « فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ» اشاره به موضوع گریه بر امام حسین (ع) دارد.  كتاب درّ ثمين در تفسير آيه 37 سوره بقره از امام باقر (ع) روایت كرده: «حضرت آدم (ع) نام‏هاى مبارك پيغمبر اسلام و امامان عليهم السّلام را در عرش ديد! جبرئيل به آن حضرت تعليم داد تا فرمود: يا حميد بحق محمد، يا عالى بحق على، يا فاطر بحق فاطمه، يا محسن بحق الحسن و الحسين و منك الاحسان.

هنگامى كه نام حسين را ذكر نمود اشكهايش جارى و قلب مباركش شكست. آنگاه به جبرئيل گفت: چرا وقتى نام پنجمى ايشان را ذكر مي كنم قلبم مي شكند و اشكم جارى مى‏شود؟

جبرئيل گفت: اين پسر تو دچار مصيبتى خواهد شد كه مصائب ديگر در مقابل آن كوچك خواهند بود. حضرت آدم فرمود: چه مصيبتى؟

جبرئيل گفت: حسين در حالى شهيد مى‏شود كه عطشان، غريب، تنها، بى‏ياور و بى‏معين خواهد بود. اى آدم! اگر تو او را ميديدى مي شنيدى كه ميگفت: وا عطشاه! وا قله ناصراه! حتى يحول العطش بينه و بين الماء كالدخان؛ يعنى آه از عطش! آه از بى‏ياورى! كار تشنگى آن حضرت بجائى ميرسد كه آسمان بنظرش مثل دود خواهد آمد.

كسى جوابش را نمي گويد مگر با شمشير، تا اينكه جرعه مرگ را بياشامد. سپس حضرت آدم و جبرئيل نظير زن جوان مرده گريان شدند.» (برای مطالعه ادامه حدیث به زندگانى حضرت امام حسن مجتبى (ع)، ترجمه بحار الأنوار، صفحه 261 مراجعه شود.)

گریه برای حسین خلق شده

با مطالعه درباره گریه و اشک ریختن برای امام حسین (ع) می توان به این نتیجه رسید که گریه برای حسین (ع) خلق شده است همان طور که خود ایشان می فرماید: «انا القتیل العبرات»؛ من کشته اشکم. همچنین امام رضا (ع) می فرماید: « يابن‏ شبيب‏ إن كنت باكيا لشي‏ء فابك للحسين بن علي بن أبي طالب‏»؛ اگر خواستی بر چیزی گریه کنی بر حسین گریه کن.(براي توضيح بيشتر به شماره قبل مراجعه كنيد)

گریه بر امام حسین (ع) عمل کردن به آیه مودّت است؛ چرا که خداوند در قرآن می فرماید :«قل لا اسئلکم علیه اجرا الی الموده فی القربی» و یکی از نشانه های دوستی کردن با خاندان اهل بیت آن است که در  ناراحتی آنان اندوهگین باشیم چنان چه امام علی (ع) در توصیف شیعیان می فرمایند :«یحزنون لحزننا» در نتیجه می توان گفت اشک بر حسین بن علی (ع)  اظهار دوستی و محبت به خدا، پیامبر و ائمه هدی است.

چنان چه در كتاب مجالس مفيد و امالى شيخ طوسى از امام جعفر صادق (ع) روايت مي كند كه فرمود: «نفس كشيدن با غم و اندوه براى مظلوميت ما خاندان، تسبيح گفتن براى خدا؛ و مغموم بودن از براى ما عبادت؛ و پوشيده داشتن اسرار ما جهاد في سبيل اللَّه خواهد بود، سپس فرمود: واجب است كه اين حديث رابا طلا بنويسند.» در نتیجه گریه کردن برای خامس آل عبا ادای اجر رسالت نیز به حساب مي آيد.

گریه بر خامس آل عبا تجديد عهدی دوباره

گریه بر ابا عبدالله الحسین را از آن جهت که اعلام دوستی با آن حضرت است، می توان نوعی تجدید عهد و پیمان نیز دانست و از آن منظر که اطاعت امر ائمه هدی است یاری رساندن به امام حسین (ع) محسوب می شود. در بحار الانوار جلد 45 آمده است که دعبل به دستور امام رضا (ع) برای سید الشهدا مرثیه خوانی کرد سپس امام رضا(ع) به وی فرمود: «تو ناصر و مادح ما هستی و تا قدرت داری از نصرت ما کوتاهی نکن.» 

گریه بر امام حسین(ع) از مصادیق کلام امیر المومنین (ع) است که می فرماید: «و یبذلون اموالهم و انفسهم لنا»؛ که مال و جان خود را برای ما بذل می کنند.

چرا شیعیان پس از 1400سال هنوز عزادار هستند؟

همچنین اشک ریختن در شهادت امام حسین (ع) باعث رسوا شدن ظالمان و تفکر آنان می شود. مقصود از این سخن آن است که گریه بر ابا عبدالله الحسین یک سوال بسیار ساده اما اساسی و راهگشا ایجاد خواهد کرد وآن این است که در کربلا چه گذشت و چه اتفاقی رخ داده که شیعیان پس از 1400سال هنوز عزادار هستند و چه کسی و یا کسانی مسئول این جریان تاریخی هستند؟

 

جواب به این سوالات  بسیاری از ابعاد سیاسی تاریخ اسلام را آشکار می کند و باعث پایدار ماندن اسلام حقیقی می شود. چنان چه خود امام حسین (ع) شهادتشان را باعث زنده ماندن دین اسلام می دانند و گریه کردن شیعیان بر ایشان باعث زنده ماندن قیام و اهداف آن می شود.