آیا شناخت حاصل از دنیای مجازی و فضای سایبری میتواند شناخت لازم برای ازدواج را فراهم آورد؟
جریده اینترنتی «خبرگزاری دانشجو»، در آخرین به روز رسانی وبلاگ «کیمیای ناب» چنین آمده است:
ازدواج امری است مقدس و در دین مبین اسلام نیز بر آن تاکید فراوان شده و نه تنها برای ازدواج بلکه برای کسانی که سبب ارتباط و رسیدن زوجین به هم هستند، نیز اجر ثواب زیادی قرار داده شده است.
این امر آنچنان در بین اقوام و ملل مختلف مهم بوده که آداب و تشریفات مخصوص به خود را دارد و این آداب و سنن خود را تا حد امکان حفظ نمودهاند.
با پیشرفت جوامع و مخصوصا پیشرفت بشر در ابزار و وسایل ارتباط جمعی و نزدیکتر شدن ارتباط میان افراد و فرهنگها این آداب و تشریفات دستخوش تغییر شدهاند.
آنچه مسلم است، لزوم شناخت پسران و دختران جوان از یکدیگر قبل از ازدواج است؛ و این بدون داشتن ارتباط، میسر نیست.
اما آنچه نگارنده بر آن است، این است که آیا ارتباطات مجازی در دنیای مجازی مثل اینترنت میتواند موجب شناخت طرفین از یکدیگر شود یا نه؟ و آیا این شناخت میتواند ضامن خوشبختی و سعادت طرفین باشد یا نه؟
اینکه فضای مجازی فضای سالمی است یا نه؟ و میتواند یک فرصت باشد یا تهدید، خارج از این بحث است و برسی آن را به زمانی دیگر موکول میکنیم.
در اینجا به این مسئله میپردازیم آیا شناخت حاصل از دنیای مجازی و فضای سایبری میتواند شناخت لازم برای ازدواج را فراهم آورد یا نه؟
به نظر میرسد که جواب منفی است و فضای مجازی هرگز شناخت کافی و درست از طرف مقابل را نمینمایاند؛ چرا که طرفین همواره پشت نقاب خوبی پنهان میشوند و هیچگاه عیبها و نقصها خود را آشکار نمیکنند.
در اینجا لازم به چند نکته اشاره گردد:
۱. روابط مجازی در دنیای ارتباطات مجازی هنوز در خانوادهها و فرهنگ ما جا باز نکرده و با توجه به استفادههای نادرست از این فضا و مضرات و مفسدههای که متوجه جوانان و مخصوصا دختران است؛ عدم استقبال خانوادهها از این امر کاملا منطقی به نظر میرسد.
۲. به اعتقاد نگارنده ارتباط و آشنایی در دنیای مجازی- فقط به عنوان مقدمهای برای شناخت- تنها زمانی میتواند منجر به وصال و ازدواج گردد که کاملا تحت اشراف و اطلاع خانوادههای طرفین باشد یا اینکه سالم بودن فضا برای خانوادهها به اثبات برسد.
۳. دختران و پسران جوان باید از ارتباط بیش از حد در دنیای مجازی (البته با فرض رعایت حریم اخلاقی و عرفی که در غیر این صورت ممنوع بوده، بسیار زیانبار است) بپرهیزند. چراکه این امر باعث ایجاد علاقه و گاها عشقهای مجازی و خیالی میگردد و چون امکان وصال در چنین عشقهای بسیار ضعیف است؛ ممکن است موجب بروز صدمات جبران ناپذیری گردد.
۴. دختران در اینگونه موارد بسیار شکنندهتر هستند و این بخاطر روح لطیف و احساس قوی آنهاست. پس میطلبد که بانوان گرامی محتاطتر و منطقیتر پای در این دنیای مجازی نهند تا کمتر دچار آسیبهای احتمالی گردند.