به گزارش گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»، احسان نراقی نویسنده حوزه فلسفه و جامعه‌شناسی و مشاور فرح دیبا، ساعت 3 بامداد امروز (یکشنبه، 12 آذرماه) به علت کهولت سن و پس از یک دوره طولانی بیماری در منزلش از دنیا رفت.
احسان نراقی استاد دانشگاه و جامعه‌شناس ایرانی، فرزند حسن نراقی و نوه آیت‌الله ملااحمد نراقی و نتیجه ملاهادی نراقی (از علما و بزرگان دینی معروف به فاضلین نراقیین) در سال 1305 در شهر کاشان تولد یافت.
تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در کاشان به اتمام رسانید و در سال 1326 برای ادامه تحصیل به سوئیس عزیمت کرد. او در دانشگاه ژنو در رشته علوم اجتماعی به تحصیل پرداخت و دکترای جامعه شناسی را با راهنمایى ژان پیاژه و تحت نظارت پروفسور پیرژرژ از دانشگاه سوربن فرانسه اخذ کرد.
نراقی در سال 1328 در فستیوال جوانان کمونیست در بوداپست شرکت کرد و در سال 1320 نیز ریاست هیئت ایرانی شرکت‌کننده در برلین شرقی را به عهده داشت. او پس از فراغت از تحصیل، به عنوان کارشناس خاورمیانه و ایران در یونسکو مشغول کار شد و ضمن اعلام انزجار از نظرات و عقاید توده‌ای و کمونیستی خود، اعلام کرد که ترویج مرام کمونیستی در ایران ممکن نیست و بهترین حکومت در ایران مشروطه سلطنتی است.
نراقی پس از مراجعت و اقامت در کشور به تناوب در اداره آمار عمومی، شورای عالی فرهنگی، مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی، دانشسرای عالی، شورای عالی اقتصاد، کمیته عالی انقلاب اداری اشتغال داشت و نیز عضو انجمن بین المللی جامعه‌شناسی و انجمن بین‌المللی مطالعات علمی در ایران بود و همچنین در سال 1344 در ساواک به تدریس اشتغال داشت.
او همچنین در داخل کشور با اعضای حزب ملت ایران و در خارج با عناصر جبهه ملی سوم در ارتباط بود. ساواک در سال 1352 چنین نوشته است: نامبرده فردی است شهرت‌طلب که دارای زیربنای فکری متمایل به چپ بوده و احتمالا از طرف یکی از کشورهای غربی تقویت و مورد استفاده واقع می‌شود و تلاش دارد برای به دست آوردن مشاغل بهتر در آینده خود را به مقامات موثر کشور نزدیک کند. این گزارش در ادامه می‌افزاید که تمجید از نامبرده زیانی نخواهد داشت و می‌تواند بلندگوی تبلیغاتی موافق باشد.
نراقی از نظریه‌پردازان حزب رستاخیز بود
نراقی که از نظریه‌پردازان حزب رستاخیز بود و به عنوان مشاور ساواک با نصیری و پاکروان همکاری می‌کرد. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی دستگیر و پس از چندی از زندان آزاد شد و به خارج از کشور رفت.
بعد از فراغت از تحصیل مدتی در یونسکو مأمور مطالعه در علوم اجتماعی خاورمیانه و ایران شد. بعد به دانشیاری و استادی دانشکده ادبیات برگزیده شد و مؤسسه تحقیقات اجتماعی را بنیاد نهاد و خود به مدیریت آن انتخاب شد.
نراقی قبل از انقلاب با «امیرعباس هویدا» و «شاپور بختیار» رابطه نزدیکی داشت. همچنین به هنگام مدیریتش در مؤسسه مطالعات اجتماعی، چهره‌هایی نظیر «ابوالحسن بنی‌صدر» نیز در این نهاد دولتی مشغول به کار بوده‌اند.
بیشترین شهرت نراقی به واسطه دیدارهای خصوصی‌اش با «محمد‌رضا پهلوی» در واپسین سال حکومتش برای جلوگیری از انقلاب بود، همچنین وساطت وی میان دولت هویدا و روشنفکران بر این شهرت افزود.
احسان نراقی در ابتدای دولت دکتر مصدق، مترجم آیت‌الله کاشانی در برابر خبرنگاران خارجی بود.
وی بر این عقیده اصرار داشت که تنها راه نجات ایران اصلاحات است به همین دلیل با هرگونه حرکت انقلابی مخالف است.
تازه‌ترین کتاب نراقی با عنوان «پایان یک رویا»، در نقد مارکسیسم، علوم اجتماعی و سیر تکوینی آن، آیین جوانمردی (هانری کربن) و اتحاد جماهیر شوروی است.
دیگر کتاب های نراقی عبارتند از: «اقبال ناممکن، آن حکایت‌ها»، گفت‌وگوی هرموز کی با احسان نراق و «آزادی، حق و عدالت»؛ مجموعه مقالات و مصاحبه‌ها، «آن‌چه خود داشت»؛ «طمع خام»؛ «از کاخ شاه تا زندان اوین»؛ «اقبال ناممکن» و «در خشت خام» منتشر شده است.
وی به مدت 16 سال مشاور ویژه‌ی مدیر کل سازمان یونسکو بود.
جزییات مراسم تشییع و خاک‌سپاری نراقی پس از آمدن فرزندانش از خارج از کشور مشخص و اعلام خواهد شد.