فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، در آخرین به روز رسانی وبلاگ «مسلم مهکی» در خصوص زیرآب زنی چنین نوشته است: برای مبارزه با پدیده زیرآب‌زنی به شنیدن حرف‌های یک زیرآب‌زن، وقت نگذاریم.
این موضوع یک پدیده فرهنگی بسیار مخرب است که خود کم‌بینی بسیاری از افراد و عقده‌های روان‌شناختی فرصت‌های به دست نیامده سبب ترغیب افراد به استفاده از این ترفند می‌شود و باید با شهامت جلوی این افراد ایستاد و این اقدامات را در گلو خلفه کرد و زمانی که افراد احساس کنند شنونده‌ای ندارند به تدریج این رفتار‌ها حذف می‌شود.
در اسلام نیز برای مبارزه با این پدیده، غیبت حرام شده است و اگر شخصی به مسایل دینی پایبند باشد و به قباحت اعمال خود پی ببرد، این پدیده کم‌رنگ می‌شود، از این‌رو باید به کودکان آموخت که به جای حسادت، از موفقیت طرف مقابل الگوبرداری کنند و نقاطی را که سبب موفقیت وی شده‌اند شناسایی کنند که در این صورت، کودکان می‌آموزند به جای پایین کشیدن یک فرد، خود را بالا بکشند.
این موضوعات ریشه در آموزش خانواده دارد، زیرا کسانی که دیدگاه وسیع دارند و منطقی هستند این کار را انجام نمی‌دهند و این در حالیست که افراد زیرآب‌زن نحوه رقابت سالم را آموزش ندیده‌اند و گاهی مشکلات شخصیتی و روان‌شناختی دارند.
افراد زیرآب‌زن با این تفکر که برای رشد خود باید جلوی رشد بقیه را بگیرند یک معادله غلط را انجام می‌دهند، زیرا با این کار خود شخص نیز به جای رشد پسروی خواهد کرد. اگر این افراد توانستند در آینده رشد کنند و سرپرست یک گروه یا ارگانی شوند به مابقی کارمندان اجازه رشد نمی‌دهند و این نمود بزرگ یک مشکل روان‌شناختی در جامعه است.
«تبیان» نیز در خصوص غیبت نوشت: از روایات درک می‌شود که افشای آنچه از عیب‌های مومن پوشیده شده است حرام می‌باشد؛ چه شخص راضی باشد و چه راضی نباشد، چه قصد برملا کردن نقص در میان باشد و چه نباشد، اما از ملاحظه مجموع روایات برمی آید که قصد، برملا کردن نقص است که این افشاگری را حرام می‌کند مگر اینکه اصل مورد از مواردی باشد که اظهار آن حرمت شرعی داشته باشد مثل معصیت که خود معصیت کننده هم نمی‌تواند اظهار کند.
حتی اگر مومن نسبت به برملا کردن مسائل پنهان خود راضی باشد و قصد برملا کردن نقص و عیب هم در میان نباشد، غیبت به حساب می‌آید.