طی بیانیه‌ای صورت گرفت؛
به گزارش خبرنگار سیاسی «خبرگرازی دانشجو»، در بخشی از این بیانیه آمده است: آنچه که گفته شده این است که فقط معاونت فرهنگی دانشگاه(!) حق دعوت از کاندیداهای ریاست جمهوری را دارد و این در حالی است که دعوت از افراد برای سخنرانی در دانشگاه‌ها بر طبق قانون، از طریق یکی از تشکل‌های دانشجویی صورت می‌گیرد. این در حالی است که ریاست دانشگاه صنعتی شریف که باید وجهه علمی‌اش بر تمام وجوه دیگر شخصیتی وی غلبه کند، در این روزها با دوستانش جبهه حماسه سازان تشکیل داده و مشغول تبلیغات و سخنرانی برای کاندیداتوری هم حزبی خود است. اینجاست که دانشجوی شریف، حرف و عمل رئیس دانشگاه را با هم یکی نمی بیند! آیا ایجاد امکان استفاده ی اختصاصی از فضای سیاسی دانشگاه و بعد حزبی بودن رئیس دانشگاه به این وضوح توهین به شعور دانشگاهیان نیست؟
متن این بیانیه به شرح زیر است:
بسمه تعالی
تغییر برنامه امتحانی در دانشگاه‌های کشور، تا کنون در حدود 26 دانشگاه بزرگ صورت گرفته و دستورالعمل معاونت آموزشی وزارت علوم به دانشگاه‌ها که البته اجرای آن را به نظر مدیریت دانشگاه‌ها محول کرده بود، در شریف نیز اجرایی شد. این تصمیم علاوه بر کاهش بازدهی علمی دانشگاه و فشار بر دانشجویان، پیامدهای سوء دیگری نیز دارد که خطرناکتر از مورد مذکور است.
«حضور پرشور دانشجویان در فرایند انتخابات»، توجیه غیر منطقی و غیر عقلانی ابلاغ این سیاست از سوی دولت عنوان شده است! نتیجه این کار، غیر از گرفتن فرصت کافی اندیشه، فکر و گفتگو از دانشجویان، چیز دیگری نیست. در دیگر سخن، «انتخابات» فقط عمل رأی اندازی صرف در صندوق نیست! انتخابات یک بستری برای رشد فکری و سیاسی دانشگاه و دانشجویان است. انتخابات فرصتی است که مقدمه اندیشه ورزی جدی دانشجویان را در باب سرنوشت کشور و نوع تفکر اداره آن، فراهم می کند. امروز عقلانیت سیاسی، به معنی واقعی کلمه، نیاز مبرم جامعه ماست و فرصت ناب آن در انتخابات است تا بلوغ حادث شده، به ریشه‌دار شدن هر چه بیشتر عقلانیت و فرهنگ مردم سالاری دینی منجر شود. در واقع انتخابات، «تربیت» سیاسی دانشجو است که امروز بیش از همه چیز سیاست‌های تنگ نظرانه مدیریت کلان و خرد دانشگاهی، آنرا تحت‌الشعاع قرار داده است. سیاستی که بیش و پیش از همه چیز، برآمده از نگاه تهدید محور به دانشگاه درباب انتخابات ریاست جمهوری است. نگاهی عافیت‌طلبانه از سوی مدیرانی که سکون و یکنواختی مجموعه زیر دست، برایشان بهتر و خوش عاقبت‌تر از بیداری و آگاهی دانشجوست.
این اقدام در حقیقت محدود کردن دایره انتخاب‌ها و آزادی‌های دانشجویان و سلب حق کنش سیاسی و اجتماعی در فضای دانشگاه از آنان است. برخلاف نگاه مدیران و تصمیم گیران کشور که نگاهی خاص در تضاد با نگاه رهبر انقلاب دارند، دانشجوی مطلوبشان دانشجوی سر به زیر و درسخوانی است که فقط راه خوابگاه تا دانشگاه را بلد است، دانشجویان شریف، دانشگاه را محلی برای تحقق اثرگذاری سیاسی و نشاط و تکاپوی اجتماعی می‌دانند و قفل زدن درب دانشگاه‌ها در آستانه انتخابات را در واقع سلب این حق و توهین به خود تلقی می‌کنند.
در این ایام پر شور، از دادن مجوز فعالیت به تشکل‌های دانشجویی خودداری می‌شود و به جای آنکه به واسطه دانشگاه به فضای تضارب آرا و چالش‌های نظری و در نتیجه رشد فکری مردم ضریب داده شود و از پتانسیل دانشگاه برای حل معضلات و مشکلات بهره گرفته شود، در فضای دانشگاه گرد مرگ پاشیده می‌شود و برای پایان زمان حضور دانشجویان در دانشگاه ثانیه شماری می‌شود؛ و در ایام مانده تا انتخابات ریاست جمهوری، دانشگاه که می‌تواند فرصتی برای نشاط و پویایی جامعه و حضور حداکثری مردم پای صندوق‌های رای باشد، به چشم اولین تهدید برای انتخابات نگریسته می شود! «دانشگاه‌ها باید سیاسی باشند و دانشجو باید سیاسی باشد» (رهبر انقلاب، 10/08/1374). این سخن باید قابل توجه بسیار مدیرانی باشد که گاهی با چفیه در جلسات حاضر می‌شوند و تحریم‌ها را برای دانشگاه فرصت می‌دانند و آرزوی خواندن نماز جماعت در کره ماه را هم دارند؛ اما از طرفی فرصت فکر و عمل سیاسی را از دانشجویان و از تشکل‌ها می‌گیرند و درب دانشگاه را هم برای فعالیت سیاسی می بندند غافل از اینکه درب دهان دانشجو را نمی شود بست!
تازه‌ترین ابداع دانشگاه شریف در این زمینه ممنوع کردن تشکل‌ها از دعوت کاندیداهای رسمی انتخابات است. اقدامی سبک که مشخص نیست بر چه منطقی استوار است. در این میان گزارش نشریه زرد "روزنامه شریف" مضحکتر است که با آب و تاب، این خبر را به کاندیداهای احتمالی نیز تسری می‌دهد و دعوت تشکل‌ها از آنها را نیز ممنوع اعلام می‌کند.
آنچه که گفته شده این است که فقط معاونت فرهنگی دانشگاه(!) حق دعوت از کاندیداهای ریاست جمهوری را دارد و این در حالی است که دعوت از افراد برای سخنرانی در دانشگاه‌ها بر طبق قانون، از طریق یکی از تشکل‌های دانشجویی صورت می‌گیرد. این در حالی است که ریاست دانشگاه صنعتی شریف که باید وجهه علمی‌اش بر تمام وجوه دیگر شخصیتی وی غلبه کند، در این روزها با دوستانش جبهه حماسه سازان تشکیل داده و مشغول تبلیغات و سخنرانی برای کاندیداتوری هم حزبی خود است. اینجاست که دانشجوی شریف، حرف و عمل رئیس دانشگاه را با هم یکی نمی بیند! آیا ایجاد امکان استفاده ی اختصاصی از فضای سیاسی دانشگاه و بعد حزبی بودن رئیس دانشگاه به این وضوح توهین به شعور دانشگاهیان نیست؟
انجمن اسلامی دانشجویان مستقل بنا به رسالت ذاتی انجمن‌های اسلامی، این فضای رکود و یکدست و یکرنگ سازی دانشگاه را در ایام پر شور انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، آن هم در سالی که مزین به نام "حماسه سیاسی" است، محکوم می کند و مجدانه از طراحان این سیاست "صدا خفه کن" می خواهد که زمینه را برای تضارب آرا دانشجویان در دانشگاه شریف، در فضایی عقلانی و منطقی، فراهم نمایند.
والسلام
ارسال نظرات