آیا علت ناراحتی سرمربی کره شکست‌های گذشته است؟

به گزارش خبرنگار ورزشی «خبرگزاری دانشجو»،‌ سرمربی تیم ملی کره جنوبی پس از پیروزی تیمش برابر ازبکستان که البته با گل به خودی مدافع ازبک بدست آمد، در مصاحبه خود پس از پایان این دیدار ابراز امیدواری کرد که ازبکستان به جام جهانی برزیل صعود کند؛ زیرا او از ایرانی‌ها خوشش نمی آید.

 

این صحبت مربی کره ای با واکنش تند ایرانیان و بخصوص اعضای تیم ملی و کادر فنی روبرو شد و کی روش در یک نشست خبری پیش از سفر تیم ملی به کره گفت: به چوی یک پیراهن تیم ازبکستان هدیه خواهم داد.

 

در نگاه اول به نظر می رسد که این اظهارنظر چوی به شکست یک بر صفر تیمش در بازی رفت در تهران برمی گردد؛ چرا که کره ای ها در شرایطی که یک بازیکن بیشتر از تیم ملی ایران داشتند با تک گل جواد نکوانم، دست خالی به کشورشان بازگشتند، اما با اندکی تامل در تاریخ بازی های کره جنوبی با تیم ملی ایران در می یابیم که طرح این مباحث به بازی های گذشته دو تیم بر می گردد.

 

سرمربی کنونی تیم کره سابقه پوشیدن پیراهن تیم ملی را در سال‌های 1988 تا 1992و به مدت چهار سال در کارنامه دارد و در همین دوران نیز شکست در برابر ایران در نیمه نهایی بازی‌های آسیایی پکن را تجربه کرده است، اما شاید آنچه بیش از هر چیز برای وی و سایر بازیکنان حاضر در تیم کره جنوبی سخت بود، شکست 6 بر 2 این تیم برابر تیم ملی کشورمان در سال 2003 است.

 

تیم ملی فوتبال کشورمان در نیمه نهایی بازی های آسیایی 1990 در پکن حریف تیمی شد که در بازی های قبلی خود گلی دریافت نکرده و با چهار برد متوالی به مصاف ایران آمده بود. کره جنوبی از کمتر از سه ماه قبل، در جام جهانی حاضر بود و اگرچه سه بازی خود مقابل بلژیک، اسپانیا و اروگوئه را باخت، اما در یک عرصه مهم بین المللی محک خورد.

 

علی پروین با اتخاذ یک تاکتیک دفاعی قصد داشت بازی را به ضربات پنالتی بکشاند و حد زیادی در کارش موفق بود؛ بازی در وقت عادی صفر- صفر شد و در وقت اضافی این سیروس قایقران بود که در دقیقه 107 و روی یک ضد حمله با پاسی از مجتبی محرمی، دروازه این یونگ چوی را فروریخت و ایران با همین گل تاریخی راهی فینال شد که در نهایت هم به مقام قهرمانی رسید.

 

این خاطره شاید برای چوی که در آن زمان ملی پوش بود، چندان خوشایند نبود.

 

 

ایران و کره جنوبی در یک چهارم نهایی جام ملت های 1996 نیز به هم رسیدند که نمایش درخشان تیم ملی در بازی قبلی مقابل عربستان، همه ایرانی ها را به شکست کره جنوبی امیدوار کرده بود.

 

بازی با سوت جمال شریف سوری در ورزشگاه آل مکتوم آغاز شد و کیم دو هون در دقیقه 11 دروازه نکیسا را گشود، اما کریم باقری در دقیقه 30 این گل را جواب داد و چهار دقیقه بعد تائه یونگ شین کره جنوبی را 2 بر یک پیش انداخت.

 

در اوایل نیمه دوم خداداد عزیزی بازی را به تساوی 2 بر 2 کشاند و فقط چهار دقیقه بعد آتش بازی علی دایی شروع شد و او در دقایق 55 و 66 دو گل زد تا تیم ملی 4 بر 2 پیش بیفتد، اما این پایان کار نبود و دو گل دیگر از دایی در 10 دقیقه پایانی که دومی پنالتی بود، کره جنوبی را 6 تایی کرد.

 

چهار گل از دایی و درخشش به یاد ماندنی خداداد که چهار گل ایران را ساخت، یک نتیجه تاریخی و رویایی را برای تیم ملی رقم زد، به طوری که چهره پارک جونگ هوان، سرمربی کره جنوبی روی نیمکت این تیم، از تصاویر به یاد ماندنی جام ملت های 1996 شد.

 

شاید این نتایج به همان اندازه که برای ایرانی ها به یاد ماندنی است برای کره ای ها تلخ باشد؛ چرا که سرمربی این تیم را وادار کرده تا این جملات را بر زبان بیاورد.

 

به هر حال بازیکنان ما باید تلاش کنند که این صحبت ها را در زمین مسابقه و با پیروزی پاسخ دهند و باید مراقب باشند که حواشی، آنها را از مسیر اصلی شان دور نکند.

 

تیم ملی کره جنوبی در حال حاضر با 14 امتیاز در مکان نخست این گروه ایستاده و ایران و ازبکستان با 13 و11 امتیاز در تعقیب او هستند.

 

ایران در صورت پیروزی با تفاضل دو گل در دیدار برابر کره جنوبی می تواند به عنوان سرگروه به دور بعد صعود می کند اما یک تساوی هم برای صعود به عنوان تیم دوم برای ایران کافی است.