وقتی نتایج انتخابات اعلام شد برای چند نفر از رفقا که دوره قبل اصرار بر تقلب داشتند پیامک فرستادم «این زیبایی نظام جمهوری اسلامی ایران است.»
حالا چقدر آدم باید شرمنده امام، شهدا و همه کسانی باشد که به این ملت و این کشور آبرو دادند و به ناحق با آبرویی که با خون و داغ به دست آمده بود بازی شد.
دلم میخواست بروم مزار شهدا و اشک شادی بریزم که روسیاهی به ذغال ماند؛ خدا خواست و شد؛ آقای روحانی با رأی ملت رئیس جمهور شد و حالا اوست و مسئولیتی که بر گردن گرفته است؛ خدا در راه حق یاریاش کند.
خدا میداند چه سبکی زلالی را تجربه کردم، 250 هزار رأی کجا 11 میلیون رأی کجا؟
خدایا... دعا کرده بودم آبروی آنهایی را که با آبروی کشور و جمهوری اسلامی بازی کردند زیر سئوال ببری میخواستم دعایم را تغییر بدهم اما... تلخ شدهام... دوباره از برخی معدود همان حرفها را میشنوم که: «دیدید ما برنده بودیم، این بار اما تقلب نشد! یعنی من ماندهام توی وقاحت برخیها.»
دعایم را محفوظ نگاه دار و مرا آن دنیا با اینها روبرو کن؛ میخواهم ببینم چه حال و روزی دارند.
ما که اين دنيا با اشک تصفيه و تزکيه ميشيم.
واي به حال شما.
دنيا محل امتحان همه ي ماست.
اکيدوارم ک روسفيد باشيم.
ممنون.
واي از اين همه وقاحت.
نتيجه اش را يقينا خواهند ديد.
در هر قوم و زماني چنين آدمهايي هم هستند ديگر.
http://molaemamali110.persianblog.ir/