امتحانی که در آن رنگ و بوی عدالت کمتر دیده می شود...

گروه باشگاه دانشجویان «خبرگزاری دانشجو» علی بوبو؛ بنده یکی از پزشکان جوان ایران هستم و می خواهم چند کلامی با شما درد دل کنم، آن هم در زمانی که مسئولان مشغول حل مسائل سیاسی خود هستند و ما در گردابی از مشکلات غرق می شویم و دست یاری می طلبیم و فریاد دادخواهی داریم ولی ...

 

بنده بعد از فارق التحصیلی و گذراندن طرح در یک مرکز روستایی با حداقل امکانات تازه فهمیدم که با مدرک پزشک عمومی برخلاف بقیه نقاط دنیا جایگاه مناسبی در سیستم بهداشتی و درمانی ندارم و تصمیم گرفتم تا در امتحان تخصص شرکت کنم . به مدت هشت ماه خود را در اتاق خود محبوس کردم و فقط و فقط درس خواندم و در امتحان شرکت کردم و غافل از اینکه بقیه همکلاسی ها و هم رده های من نیز این مشکلات را دارند. وقتی به خود آمدم  انبوهی از پزشکان جوان دیگر را دیدم که آن ها نیز چون من به جای اینکه جوانی را غنیمت داشته در راه تحقیق و درمان بیماران باشند، خود را در کتابخانه ها و یا اتاق حبس کرده و درس می خوانند؛ در حالی که همه کم و بیش متوجه بالا رفتن سن خود و نیاز به تشکیل زندگی و توقع اطرافیان برای درآمد زایی بودیم. اما امتحانی که در پیش داشتم امتحان معروف رزیدنتی بود که بارها اتفاقات عجیبی در آن دیده شده از جمله فروش سئوالات که ظاهرا هر چهار سال یکبار در محافل خبری مطرح می شود و منجر به ابطال امتحان می شود.

 

و این هشت ماه درس خواندن من نتیجه نداد و نتوانستم موفق باشم و تلاش برای یافتن کاری مناسب را شروع کردم و تازه آنگاه بود که عمق فاجعه را فهمیدم که وضعیت پزشکان در کشور ما چه اسفبار است و بنده با دو شیفت کار در درمانگاه و کلینیک درآمد درحد یک لیسانسیه داشتم با این تفاوت که آن ها سه سال زودتر از من فارغ اتحصیل شدند و زودتر در شغل خود جا افتاده اند. سرانجام دوباره مجبور به شرکت در امتحان رزیدنتی شدم و این ماجرا را امسال برای بار سوم امتحان کردم! 

 

و ای کاش امتحانی که این گونه با زندگی ما جوانان بازی می کند، امتحانی بود که در آن رنگ عدالت دیده می شد، امتحانی که هر سال بی نظم تر از سال قبل برگزار شده و تاریخ آن مرتب جا به جا می شود. امسال امتحان در پنجم اردیبهشت برگزار شد. امتحانی با 200 سئوال که بعد از دو هفته اصلاحیه ای برا ی آن اعلام شد که جواب 11 سئوال تغییر کرد! چگونه می توان اسم امتحانی را استاندارد گذاشت؛ در حالی که طراحان سئوال در حالی که کتاب جلوی چشمشان باز است در دادن جواب امتحان 11 خطا از 200 سئوال دارند؟

 

در این امتحان سهمیه ای گذاشته اند بنام سهمیه استعدادهای درخشان، ای کاش کسی از مسئولان تحقیق کوچکی در این زمینه می‌کرد که چه کسانی از طریق این سهمیه وارد دوران رزیدنتی می شوند. این سهمیه تبدیل شده به دریچه ای برا ی کسانی که با مسئولان دانشگاهی از دانشگاه های ایران آشنایی داشته باشند تا با فراق بال و بدون نگرانی با نمره های پایین وارد رشته های دستیاری شوند.

 

کسب این سهمیه نیاز به دریافت 40 امتیاز دارد و جالب است که مثلا اگر کسی نفر اول مسابقه ورزشی یا نفر اول مسابقات قرآنی باشد و یا اینکه ثبت اختراع جهانی داشته باشد، برای هر کدام 5 تا 10 امتیاز می گیرد و با یک شمارش ساده متوجه خواهید شد که اگر کسی تمام خصوصیت های بالا را با هم داشته باشد باز هم امتیازش به زحمت به 40 می رسد؛ در حالی که در این امتحان تعداد افرادی که از این سهمیه استفاده می کنند، بسیار زیاد است و راحت بگویم از دوستان خود من که از این سهمیه استفاده کرده اند، خود اقرار به استفاده از روابط برای کسب امتیاز کرده اند. 

 

یا از بی نظمی های دیگر این امتحان از انتخاب دانشگاه بقیه الله بگویم که در سال های گذشته از جمع آقایانی که استخدام رسمی بودند، دانشجو می گرفتند و ظاهرا امسال از افراد غیر استخدامی و خانم ها هم قبول دانشجو می کند؛ در حالی که در حین ثبت نام هیچ گونه اطلاع رسانی در این زمینه نشده بود و برای عده زیادی از افراد که از این موضوع اطلاعی نداشتند انتخاب این دانشگاه در هنگام انتخاب رشته قفل شده و غیر ممکن بود. جالب است که حتی  خود دانشگاه بقیه الله از اینکه امسال از افراد غیر استخدامی و خانم ها هم پذیرش می گیرند، اطلاعی نداشت و هنوز هم ندارد! 

 

آیا این همه بی نظمی و اشتباهات پی در پی کافی نیست و بهتر نیست که حداقل مسئولیت برگزاری این امتحان به سازمان سنجش که هر ساله کنکور سراسری را بدون مشکلات در بین یک ونیم میلیون جمعیت برگزار می کند، واگذار شود، در حالی که داوطلبان امتحان دستیاری به زحمت به 15 هزار نفر می رسند.

 

 اصرار وزارت بهداشت برای براگزاری این امتحان که هر بار انواع و اقسام اشتباهات در مرتکب می شود و جالب است که به هیچ عنوان پاسخگوی اشتباهاتش نیست، چه علتی دارد؟