به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، یکی از نعمت‌های بزرگی که خداوند به آدمی عطا می‌کند تندرستی و سلامت تن است اما این به این معنا نیست که بیماری نقمت بوده و فرد بیمار از رحمت خدا دور گشته است.
فضیلت بیمارى
امام علی علیه السلام به یکى از یارانش که بیمار بود فرمود: خدا آنچه را که از آن شکایت دارى (بیمارى) موجب کاستن گناهانت قرار داد، در بیمارى پاداشى نیست امّا گناهان را از بین مىبرد، و آن‌ها را چونان برگ پاییزى مىریزد، و همانا پاداش در گفتار به زبان، و کردار با دستها و قدمهاست و خداى سبحان به خاطر نیّت راست، و درون پاک، هر کس از بندگانش را که بخواهد وارد بهشت خواهد کرد. (راست گفت امام على علیه السّلام «درود خدا بر او باد» که بیمارى پاداشى ندارد، بیمارى از چیزهائى است که استحقاق عوض دارد، و عوض در برابر رفتار خداوند بزرگ است نسبت به بنده خود، در ناملایمات زندگى و بیمارىها و همانند آن‌ها، امّا اجر و پاداش در برابر کارى است که بنده انجام مىدهد. پس بین این دو تفاوت است که امام علیه السّلام آن را با علم نافذ و رأى رساى خود، بیان فرمود. (نهج البلاغة / ترجمه دشتى / حکمت 42)
امام باقر علیه السّلام فرمود: هر‌گاه بدن بیمار نشود شرارتش بیشتر است، و بدنى که شرارت برساند خیر ندارد و امام صادق علیه السّلام از رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله نقل کند که فرمود: حکایت مۆمن حکایت ساقه گیاهى است که باد‌ها او را به این سو و آن سو حرکت مىدهند، مۆمن را هم درد‌ها و بیماری‌ها خم و راست مىکنند، و حکایت منافق حکایت عصاى آهنین راستى است که آسیبى به آن نرسد، تا مرگش فرا رسد و او را در هم شکند. (مشکاة الأنوار / ترجمه هوشمند و محمدى/ متن 595)
روزى پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلم به اصحاب فرمود: کدامیک از شما دوست دارد، سالم بماند و بیمار نشود؟ عرض کردند: همه ما اى پیامبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلم. فرمود: آیا دوست دارید همانند خران گمشده باشید، نه اصحاب کفّارات؟ (چون بیمارى کفّاره گناهان مىگردد) سوگند به کسى که جانم در دست اوست، انسان در بهشت مقامى دارد که با عمل به آن نمىرسد، اما به صبر بر بلا به آن مىرسد و بزرگى پاداش، در مقابل بلاى بزرگ است و خداوند هر‌گاه بندهاى را دوست بدارد، او را به بلاى بزرگ مبتلا مىسازد که اگر صابر بود، رضا و خشنودى خدا را به دست مىآورد، و اگر صبر نکرد مورد خشم و غضب او قرار خواهد گرفت. و فرمود: اگر مۆمن در بیمارى نیکویى حال خود را بداند، دوست نمىدارد، از آن خارج گردد. و فرمود: اهل عافیت در قیامت دوست مىدارند، که بدنشان را در دنیا با مقراضى مىبریدند، چون پاداش بزرگ اهل بلا را مىبینند. حضرت موسى عرض کرد: خدایا دوست ندارم که بیمار و ضعیف گردم و در عبادت من سستى پیدا گردد و هم دوست ندارم همیشه سالم باشم که تو را فراموش کنم، بلکه دوست دارم گاهى بیمار شوم که تو را یاد کنم و گاهى سالم شوم، و تو را شکرگذارم. (إرشاد القلوب / ترجمه سلگى / ج1 / 121)
ثواب بیمار
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود: براى بیمار (مۆمن) چهار خصوصیّت و ویژگى وجود دارد: (1) 1- قلم از او برداشته مىشود (گناهى بر او نوشته نمىشود). 2- و خداوند به فرشتگان مراقب او فرمان مىدهد تا (ثواب) تمام کارهاى خوبى را که در زمان سلامتى، توفیق انجام آن را داشته است، در نامه اعمال او ثبت کنند. 3- و (اثر) آن بیمارى به هر عضوى از اعضاى بدن او رسیده، گناهانى را که توسّط آن عضو انجام گرفته است از بین مىبرد. 4- و اگر در این حالت بمیرد، آمرزیده از دنیا رفته است و اگر زنده بماند (و از این بیمارى جان سالم بدر برد) باز هم مورد آمرزش قرار خواهد گرفت. حسن روایت کرده است که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود: اگر مسلمانى بیمار شود، خداوند (ثواب) بهترین اعمالى را که در زمان سلامتى انجام داده است در نامه اعمال او ثبت مىکند، و همان گونه که برگ از درخت فرو مىریزد گناهان او نیز فرو مىریزد. (پاداش نیکی‌ها و کیفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال /488) امیر المۆمنین (علیه السلام) از پیامبر خدا (صلی الله علیه) نقل مىکند که به سلمان فارسى فرمود: اى سلمان! براى تو در بیماریت سه خصلت است: تو در یاد خدا هستى و دعاى تو در آن حالت مستجاب است و بیمارى براى تو گناهى را باقى نمىگذارد مگر اینکه آن را از بین مىبرد، خداوند تو را تا آخر عمرت از سلامتى برخوردار سازد. (الخصال / ترجمه جعفرى / ج1 / 251)
براى شفاء هر بیمارى
روایت است که پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: جبرئیل به من داروئى آموخت که با داشتن آن به داروئى دیگر نیاز ندارم، پرسیدند یا رسول الله آن دوا چیست فرمود: آب باران را پیش از آنکه به زمین بریزد بگیر و در ظرفى تمیز بریز و بر آن (حمد) و (توحید) و (معوّذتین) را 70 بار بخوان و لیوانى صبح و لیوانى شب از آن بیاشام، بآن کس که مرا بحق فرستاد درد و بیمارى را از بدن و استخوان و مخ و عروق ببرد. و فرمود: سیاه دانه شفاء هر بیمارى است مگر مرض موت و امام می‌فرماید: ما می‌گوئیم در پشت کوفه قبریست که هیچ بیمارى بدان پناه نبرد مگر آنکه شفاء یابد (مراد قبر مقدّس امیر مۆمنان (ع) است). (مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى/ ج2 /263)
با این اوصاف دیگر بیماری را نمی‌توان مطلقاً در زمره نقمات خداوندی به حساب آورد.
منبع: تبیان
ارسال نظرات