به کجا چنین شتابان؟
گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»_مهدی کیامنش؛ سال 76 پس از این که مصطفی معین سکان هدایت وزارت علوم را بر عهده گرفت،شیب حرکت دانشگاه ها به سمت سکولاریزه شدن، نسبت به قبل از روی کار آمدن معین چند برابر شد.نقطه آغاز این افزایش شتاب ،اخراج نیروهای مذهبی و ارزشی از دانشگاه ها و جایگزینی افراد غربزده به جای آن ها بود.شاید اگر نیروهای دلسوز انقلاب از همان ابتدا با هشیاری بیشتر حرکات معین را زیر نظر می گرفتند ونسبت به اقداماتش واکنش نشان می دادند، سکولارها و افراد ضد دین فرصت کمتری برای جولان در دانشگاه ها پیدا می کردند.
مطلبی که در حال حاضر بیشتر از هرچیز باعث نگرانی می شود این است که رئیس جمهور، فردی را به عنوان سرپرست وزارت علوم انتخاب کرده است که اقدامات و تحرکاتش در ابتدای امر بسیار شبیه به فعالیت هایی است که مصطفی معین در زمان آغاز دوران وزارتش انجام می داد. متاسفانه جناب توفیقی پس از در اختیار گرفتن وزارت علوم، به جای رسیدگی به مشکلات و معضلات دانشجویان، اولویت کاری خود را به اخراج نیروهای تاثیرگذار و مفید اختصاص داده است.
به راستی موضوع مهم برای دانشجویان مقطع دکتری در کشور بحث ادامه بورسیه ها بود یا برکناری رئیس دانشگاه علامه؟در حالی که تعداد زیادی از فرهیختگان کشور در مقطع دکتری از تصمیم جناب توفیقی جهت قطع بورسیه ها ناراحت بودند،ایشان بدون توجه به این ناراحتی و بلاتکلیفی،تمام وقت و تلاش خود را به برکناری رئیس دانشگاه علامه اختصاص داده بودند و این اولویت بندی نا به جا توسط سرپرست وزارت علوم بسیار مایه تاسف است.
لازم است که به این سوال پاسخ داده شود که هدف آقای روحانی از انتخاب جناب توفیقی به عنوان سرپرست وزارت علوم چه بود؟آیا هدف این بود که ایشان نیامده و رای اعتماد نگرفته دست به تغییرات بزند؟ یا هدف این بود که در فرصت کوتاه باقی مانده تا شروع سال تحصیلی در دانشگاه ها، سرپرست وزارت علوم مشکلات و کارهای روی زمین مانده دانشگاه ها را رتق و فتق کنند؟
با این همه تغییرات ایجاد شده توسط جناب توفیقی اگر ایشان از مجلس رای اعتماد نگیرد تکلیف چیست؟اگر فرد بعدی که قرار است جایگزین ایشان بشود با ایشان اختلاف نظر داشته باشد چه بر سر وزارت علوم و دانشگاه ها می آید؟آیا سزاوار است که مهمترین وزارتخانه علمی کشور در طول تنها چند ماه به صورت چند باره شاهد تغییرات و جا به جایی هایی شود؟
در پایان باید گفت که لازم است نیروهای وفادار به انقلاب با دقت و حساسیت بیشتری مسائل مربوط به وزارت علوم را پیگیری کنند تا مشکلات زمان اصلاحات مجددا در دانشگاه ها تکرار نشود.
