به گزارش خبرنگار سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، 2582 نفر از مادران دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی به عفت مرعشی، همسر رئیس هیئت امنا نامه نوشتند که مشروح آن به شرح زیر است:
به نام اوکه عالم محضر اوست.
با اهدای سلام و احترام؛
یک سال و نیم از مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی گذشته است و بخاطر مسائلی که به نظر ما بیشتر شبیه بهانه می باشد سخن از عزل و استیضاح و استعفا می گویند.آخر چگونه می توان در دولت"تدبیر و امید" که وعده ی اعتدال در عملکرد و رفتارهای را داده بودند و ما مردم به آن رای دادایم چنین سخن های را بشنویم. روزی فرا می رسد که وجدانهای بیدارشهادت خواهند داد. آیا این همه لبخند شادی را برلبان نور امید و در چشمان دانشجویان، کارمندان، خانوادهایشان و ما مادران را نمی بینید؟
همه ما، در پیشگاه خداوند متعال مسئولید... شما فردی هستید در مورد آنچه در دوره ی ریاست گذشته و حال، واقع شده را می دانید و آگاهی دارید، باید در محضر خداوند همه مادران پاسخگو باشیم.
قلم به دست گرفته ایم با قلبی آکنده از درد و اندوه...
امروز ما، مادران دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی و از همه مهم تر یک ایرانی، عضوی از خانواده ایران اسلامی هستیم، کسانی که در تمام عمر به ایران و مسلمان بودنمان بالیده ایم... در این چند سالی که به اذن خداوند فرصت نفس کشیدن در این دنیا را داشتیم، چگونه بگویم درد دل سوخته مان را... چگونه باور کنیم آنچه حادث می شود را...؟ آیا باید باور کنیم آنچه را که در خبرها می شنویم؟ آیا درست است که می خواهند رئیس هیات امنا را وارد بازیهای سیاسی و جناحی کنند. واقعاً مظلومیت شهید راه ملت بهشتی عزیز را بار دیگر احساس کردیم! هیچ وقت سیمای حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی را که همیشه در کنار امام (ره) در خدمت به نظام و اسلام را فراموش نمی کنیم.
منشاء این حوادث و خاستگاه این رفتارها کجاست؟ در قاموس و فرهنگ کدام خانواده ایرانی این رفتارها مورد قبول شده باشد؟
ما از سیاست چیزی نمی دانیم اما ناراحتیم که این سیاست کاری و سیاست زدگی تا کجا؟ چرا عرصه علم و اندیشه را وارد تونل سیاست می کنند؟ با چه منطقی عملکرد رئیس بزرگترین دانشگاه حضوری جهان را، آن هم برای مدت زمان کوتاهی زیر سوال می برند، چگونه می شود همه ی آن عرصه ها خوب انگاشته شده و فقط و فقط دانشگاه آزاد، آن هم با چنین کارنامه ای درخشانی بازهم وارد کارهای سیاسی کنند؟
آیا یک مرکز بزرگ علمی و پژوهشی را باید بازیچه ی خواسته های سیاسی نمود؟ امروز ما دانشگاه آزاد اسلامی را میراث امام راحل مان و مردم عزیز اسلامی مان می دانیم که فرزندان انقلاب اسلامی را پرورش و تربیت کرده است.
همه ما صدای وجدان خویش را نمی شنویم؟ که به ما حکم می کند لبخند دانشجویان را از بین نبرید... با رقه های امید و نهال های آرزو را در دل اینان نخشکانید. بگذارید باور کنند معنی اعتدال را درست دریافته کرده بودند... بگذارید باور کنند انصاف و وجدان هنوز وجود دارد ... بگذارید باور کنند آنها را می بینید... وجودشان رسمیت دارد... خواسته شان را درک می کنند... آنها را می فهمید!
رئیس آنها را که با لبخند و مهربانی و اخلاق آمد و با همه مشکلات و موانع توانست به حد امکان به وعده هایش عمل نموده و دانشگاه آزاد اسلامی را از ورطه ی سقوط نجات دهد.
به والله آنها خواهان وزش همین نسیم ملایم و خوش همدلی و دوستی در فضای معطر دانشگاه هستند. این فضای معطر را آلوده و مسموم نکنیم. نگذاریم باورشان را به دولت اعتدال از دست بدهند.حواسمان را جمع کنیم... مبادا اسیر حزب و حزب بازی شده تا روز قیامت مدیون این جماعت نشویم. مبادا...
در صورت نیاز اسامی افراد امضاء کننده منتشر خواهدش شد