یادداشتی از یاسر شادمانی؛
به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، بازی با دولتی که از نظر ما «گرگ» شناخته می‌شود و در ادبیات ایدئولوژیک انقلابی ما «شیطان بزرگ» است و ما کوچک‌ترین «نقطه اشتراکی» با وی در مسائل اعتقادی و دینی تا مسائل جهانی از کلان و خرد در حوزه‌های اقتصادی و سیاست و فرهنگ و... نداریم چگونه امکان پذیر است مگر آنکه همچون مشاور فرهنگی دولت یازدهم- آقای آشنا-، بخواهیم اوباما را درک کنیم. خب از آن پس دیگر هر اقدام امریکا در تعارض با منافع ملت ایران، توجیه بردار است.
شیردالی که مقامات میراث فرهنگی با افتخار از آن سخن می‌گفتند تقلبی از آب درآمده و قاعدتاً ما باید از این اقدام امریکایی‌ها عصبانی باشیم و حداقل در یک ژست رسانه بگوییم این موضوع را تحت پیگرد قرار خواهیم داد.
اما مسئولین میراث فرهنگی با افتخار گفتند که «اسب پیش کشی» را دندان نمی‌شمرند و همکاریهایشان را با امریکایی‌ها «صد در صد» ادامه خواهند داد.
این مساله متاثر از همان استراتژی «درک شیطان» است که انصافاً باید بعنوان یک نظریه جدید ارتباطی رونمایی شود.
اما آیا واقعاً شیردال را باید بعنوان نمادی از بازی برد برد دولت جدید با امریکا دانست؟ یعنی از این پس امریکا هر کلاه بزرگی سر مسئولین دیپلماسی ما بگذارد «اسب پیش کشی است» و قابل توجیه است و باید او را درک کرد؟ و ما هم خوشحال از بازی با شیطان به همکاری‌های صد در صدی خود ادامه دهیم؟
منبع: رجانیوز
ارسال نظرات