به گزارش خبرنگار اندیشه «خبرگزاری دانشجو»، نشست «تهذیب و خودسازی در نهجالبلاغه»، عصر روز دوشنبه، 15 مهرماه با سخنرانی حجتالاسلام سید جمالالدین دین پرور، در سالن غدیر پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد.
حجتالاسلام دینپرور، رئیس بنیاد نهجالبلاغه در ابتدای سخنان خود در این نشست گفت: مساله تهذیب،اخلاق، سیر و سلوک بر دو محور ضرورت و همگانی بودن در جامعه است و برای یکیک افراد یک اجتماع نیاز است و شخص نمیشناسد.
وی افزود: با در نظر گرفتن این مساله که زندگی کردن در جامعه دارای ضوابط و اصولی است و باید نیازهای اولیه اجتماع از جمله امنیت و آسایش فراهم شود منوط به مؤلفه مهمی است که همان توجه به امور معنوی و باطنی انسان است و ابزارآلات و تکنولوژی نمیتواند در این موارد اثرگذار باشد.
دین پرور تصریح کرد: هر فعل و اندیشهای در وجود انسان آثار بیرونی دارد، بنابراین اگر انسانیت در وجود انسان نهادینه شود علاوه بر اینکه آدمی را به اوج میرساند باعث رشد و اعتلای جامعه نیز میشود؛ چراکه جامعه با پلیس و اداره رسمی شکل نمیگیرد و باید حقیقتی در زندگی انسانها باشد که بهطور اتوماتیک و بدون ترس از وجود پلیس، مردم اجتماع به وظایف انسانی خودشان توجه کنند.
وی گفت: انسان طبیعتی دارد که بر اساس آن علاقهمند است که بسیاری از امور را به نفع خودش تمام کند که اگر این طبع اولیه آدمیان تنظیم نشود باعث چالشها و درگیریهای متعددی میشود، پس با توجه به اینکه این خصوصیت در همه انسانها وجود دارد، ضرورت زندگی ایجاب میکند که حالتی داشته باشیم که رفتار را کنترل کند.
دینپرور با بیان اینکه زندگی دنیایی و تشکیل جامعه ایدهآل انسانی منوط به اخلاقمداری و خودسازی است، تاکید کرد: وقتی از تهذیب و سیر و سلوک حرف میزنیم ممکن است در ذهن برخی دوری از اجتماع متصور شود در حالی که این عملکرد با روند تعلیمات اسلامی سازگار نیست و سیر و سلوک در متن جامعه و اوج فعالیتهای مختلف میسر خواهد شد؛ چرا که تهذیب اخلاق و نفس در جایی که دو جاذبه متضاد وجود داشته باشند به وجود میآید.
وی تصریح کرد: آدمی در کشاکش دو جاذبه مخالف است که دچار سیرو سولک میشود، بنابراین برای رشد اخلاقی و سیر و سلوک باید در برابر خواهشهای طبیعی و خط قرمزها مقاومت کند تا به تعالی برسد که این امر حکایت از همان نزاع میان عقل و نفس دارد که در چنین شرایطی اتفاق میافتد.
دینپرور در پایان خاطر نشان کرد: مساله تهذیب نفس یک مساله اخلاقی و معنوی است و مسلم است که باید در جامعه دینی حضور داشته باشد پس عالمان، معلمان، اساتید در هر رشتهای باید همواره این نکته را مورد مداقه قرار دهند، نگاهی که در نهجالبلاغه به مثابه یک وظیفه مطرح شده است.