مزیت پیشرانه‌های هسته‌ای نسبت به پیشرانه‌های فسیلی

به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، علیرضا فرقانی نویسنده وبلاگ تک نوشته‌های تک در بخشی از جدید‌ترین مطلب وبلاگش که آن را به زبان‌های انگلیسی، ‌روسی، فرانسوی، چینی و آلمانی ترجمه کرده، ‌ آورده است:

بیش از 90 درصد تجارت ایران دریایی است و تقریباً همه نفت کشور توسط کشتی منتقل می‌شود. به این منظور کشتی‌های باری و نفتکش ایرانی مسافت‌های بسیاری را به تمام دنیا می‌پیمایند.

تقریباً همه کشتی‌های باربری و نفتکش دنیا از سوخت‌های فسیلی استفاده می‌کنند. هر چند سوخت‌های فسیلی که از مشتقات نفت خام هستند بسیار ارزان است اما در سال‌های اخیر برخی کشور‌ها نظیر آمریکا و چین و روسیه به سوی پیشرانه‌های هسته‌ای برای شناورهای تجاری گام برداشته‌اند.

پیشرفت فناوری تجاری هسته‌ای که منجر به کاهش هزینه‌های تولید، کاهش آلایندگی، افزایش ایمنی، کاهش حجم و وزن سوخت، کاهش نیاز به سوختگیری مجدد می‌شود از مزیت‌های پیشرانه‌های هسته‌ای نسبت به فسیلی برای کشتی‌های غیرنظامی است.

کشتی باربری آلمانی Otto Hahn با جابجایی 26 هزار تن و 165 متر طول با پیشرانه اتمی در حال سرویس دهی بوده و هر 4 سال سوختگیری می‌کند.

کشتی‌های یخ شکن اقیانوسی آرکتیکای روسیه با میزان جابجایی 25 هزار تن و 158 متر طول نیز هر 4 سال یکبار سوختگیری اتمی می‌کنند. کشتی باربری و یخ شکن Sevmorput روسی با 261 متر طول که سوختگیری اتمی آن یکبار برای کل دوره عمر بوده است با قابلیت جابجایی 62 هزار تن از 1988 در حال سرویس دهی است.

استفاده از سوخت‌های فسیلی باعث تولید میزان بسیار زیادی سولفور می‌شود. تولید 5 هزار تن سولفور سالانه یک کشتی معادل 50 میلیون دستگاه خودرو است. هر چند هزینه ساخت یک پیشرانه اتمی نسبت به نمونه‌ای با سوخت فسیلی با‌‌ همان توان، بیشتر است اما هزینه کلی در دوره عمر آن بسیار کمتر از پیشرانه‌های مرسوم است.

نکته بعدی حجم سوخت مورد نیاز برای یک سفر دریایی است. پیشرانه‌های فسیلی میزان زیادی از حجم مفید بار کشتی را اشغال می‌کند. در حالی که پیشرانه‌های اتمی با چند ده کیلوگرم اورانیوم غنی شده امکان سفر دریایی تا چندین برابر سوخت فسیلی می‌دهد.

از آنجایی که کشورهای صاحب فناوری تلاش می‌کنند وابستگی خود را به سوخت‌های فسیلی و نفت کشورهای جهان سوم کمتر کنند؛ تمرکز خود را در زمینه ساخت پیشرانه‌های اتمی دریایی را تقویت می‌کنند. باید توجه داشت که از این کشور‌ها بعید نیست پس از توسعه و فرا گیر کردن چنین پیشرانه‌هایی هسته‌ای در کشتیرانی با وضع قوانین سختگیرانه و به بهانه‌های مختلف محدودیت‌های فراوانی را برای کشورهای دیگر ایجاد کنند.