افراط دیروز و تفریط امروز
به گزارش گروه فضای مجازی«خبرگزاری دانشجو»؛ در روزهایی که مواضع شتاب زده هاشمی رفسنجانی در تعامل با غرب در صدر رسانه ها قرار گرفته و برخی اظهاراتش همچون مواضع وی پیرامون خاطرات امام، تخریب دولت بشار اسد، حذف برخی شعار های انقلابی و تعامل بی چون و چرا با غرب برخلاف مصالح ملی است و هزینه هایی را برای کشور ایجاد کرده؛ میتوان به سالهای دور نیز اشاره کرد. زمانی که هاشمی از سمت دیگر بام افتاده بود و برخی از اقداماتش برخلاف مصالح ملی کشور، هزینه هایی را ایجاد کرد.
با رجوع به اسناد وزارت خارجه خواهیم یافت که رژیم پهلوی به عنوان یک نظام سرسپرده اعلام می کند که ایران هنگامی NPT را به صورت دائم امضا می کند که جامعه جهانی برای عاری ماندن خاورمیانه از سلاح اتمی تضمین بدهد.از همین رو است که رژیم صهیونیستی هرگز حاضر به پاسخگویی نبوده است چرا که اعتقاد دارد که این رژیم از ابتدا با عدم قبول NPT هیچ تعهدی را به جامعه جهانی نداده است.
در واقع ایران با پیوستن دائمی به NPT برای خود ضمن به همراه آوردن مسئولیت پاسخگویی هیچگونه امتیازی را نیز دریافت نکرد.جالب‌تر آن است که برای دائمی کردن NPT هیچگونه مجوزی از مجلس شورای اسلامی دریافت نشده بود.
مهدی سلطانی در پاسخ به این که چرا ما در سال 1998 و بعد از آزمایشات هسته ای هند و پاکستان براساس بند 10 معاهده NPT از آن خارج نشدیم، گفت: یکی از اشتباهات سیاست خارجی ما همین بود که از این معاهده خارج نشدیم زیرا براساس بند 10، امنیت ملی ما تهدید شده بود. این کارشناس ارشد مسائل هسته ای کشور خاطرنشان کرد: اما دولت هاشمی با ارسال تبریک برای دولت پاکستان از بمب اتمی این کشور به نام بمب اتمی اسلامی یاد کرد.
بر اساس بند ده معاهده NPT اگر یکی از کشورهای همسایه، به بمب اتمی دست یابد، کشوری که عضو آژانس بین المللی انرژی اتمی است بصورت خودکار از پروتکل الحاقی خارج می شود
این نشان از خطراتی است که بمب اتم میتواند متوجه ایران کند و جامعه جهانی و تعهدات بین المللی این حق را برای کشور های همسایه قائل شده بودند. به این معنا که اساس این بمب ها میتواند خطرات جدی زیستی و امنیتی را برای همسایگان ایجاد کند. شاید درخواست زیادی باشد که بخواهیم از هاشمی رفسنجانی توقع داشته باشیم که به دلیل آن آزمایش به سرعت ایران را از این معاهده خارج کند اما قطعا این اظهارات نسنجیده در نماز جمعه مبنی بر بمب اتمی اسلامی و به دنبال آن پیام تبریک به پاکستان نشان از یک خطای فاحش استراتژیک و بی تدبیری دولت ایشان است.
شاید اگر افراط های دیروز و تفریط امروز نبود؛ منافع ملت ایران به نحو بهتری حفظ می شد.
منبع: نیمروز
ارسال نظرات