به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»؛ قضیه کفش بلند را سربازان ایرانی کلید زده‌اند اما نه برای راه رفتن. سربازان ایرانی همیشه به سوارکاری خوب مشهور بوده‌اند و به همین خاطر از کفش‌های پاشنه بلند برای سوار شدن روی اسب استفاده می‌کردند. پاشنه بلند کفش‌ها به سوارکاران اجازه می‌داد که روی رکاب وضعیت بهتری داشته باشند و به ویژه زمان بلند شدن از روی اسب برای تیراندازی تعادل خود را راحت‌تر حفظ کنند. بر اساس تحقیقات صورت گرفته تصاویری که مردان در آن کفش‌های پاشنه بلند پوشیده‌اند روی ظروفی متعلق به قرن نهم دیده شده است. در برخی کتاب‌ها هم گفته شده که قصاب‌های مصری از کفش پاشنه بلند استفاده می‌کردند تا کفش‌هایشان به صورت مستقیم و کامل روی اعما و احشا حیوانات قرار نگیرد.
کفش پاشنه بلند ایرانی؛موزه کفش بتا
اما این مردهای ایرانی بودند که کفش‌های پاشنه بلند را با خود به اروپا بردند. اروپایی‌ها در سال 1599 وقتی هیات دیپلماتیک ایران از سوی شاه عباس به این قاره رسید مجذوب ایرانی‌ها یا همان پرشین‌ها شدند. طرز لباس پوشیدن ایرانی‌ها به ویژه در غرب اروپا مورد توجه قرار گرفت و کفش‌های آنها هم وارد فرهنگ اروپا شد. با فراگیر شدن کفش‌های پاشنه بلند طبقه اشرافی اروپا به صورت مرتب پاشنه‌های خود را بلندتر کردند تا به گمان خودشان با طبقه عوام متفاوت باشند.
لوئی چهاردهم،پادشاه فرانسه که یک متر و 63 سانتی‌متر قد داشت مجدوب کفش‌های پاشنه بلند شد و از داشتن کفش‌هایی با پاشنه 10 سانتی‌متری خود حسابی راضی بود چون می‌توانست خودش را بلند قد نشان دهد. لوئی چهاردهم آن‌قدر روی کفش‌های پاشنه بلند حساس بود که دستور داد تنها درباری‌های اجازه دارند کفش‌های پاشنه‌بلند قرمز بپوشند.
منبع: باشگاه خبرنگاران
ارسال نظرات