رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: دانشکده دندانپزشکی دو سال است که وضعیت مناسبی ندارد.
به گزارش خبرنگار علمی «خبرگزاری دانشجو»، علی جعفریان در مراسم تودیع و معارفه رئیس دانشکده دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران که صبح امروز در این دانشکده برگزار شد با اشاره به تعداد پذیرش دانشجویان دانکشده دندانپزشکی بیان کرد: من به عنوان رئیس دانشگاه هیچ اختیاری در مورد تعداد دانشجویان پذیرفته شده ندارم و تنها در این چند سال توانستهام ظرفیت دانشجویان را به وزارت بهداشت اعلام کنم که البته این اقدام کافی نبوده است.
جعفریان درباره روش انتخاب بیات اعلام کرد: روش انتخاب رئیس جدید روش نوینی بود ولی این ابتدای کار است و باید در تمام دانشگاهها این روش نوین اجرایی شود، متادولوژی انتخابات در هیچ جای دنیا روش یکسان و ارجحی ندارد و انتصاب با انتخاب هر دو در انتخاب دکتر بیات تاثیرگذار بوده است و هم اکنون ما توانستیم بهترین فرد را برای این سمت انتخاب کنیم.
وی تصریح کرد: مقبولیت آقای بیات در بین افراد و کارکنان مقبولیت بالایی بود و همچنین ایشان با قوانین آشنایی کاملی دارند و میتوانند با هیئت رئیسه و رئیس دانشگاه همکاری لازم و موثری داشته باشند.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به اینکه دانشکده دندانپزشکی این دانشگاه یک دانشکده قدیمی است بیان کرد: با وجود اینکه سالهاست از قدمت این دانشکده میگذرد متاسفانه جایگاهی که باید این دانشکده در کشور و در منطقه داشته باشد را ندارد.
تحصیل 6 درصد دانشجویان در دانشکده دندان پزشکی علوم پزشکی تهران
جعفریان با اشاره به تعداد دانشجویان و هیئت علمی این دانشکده گفت: این دانشکده ازنظر دانشجویان شش درصد دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران را به خود اختصاص داده و هشت درصد هیئت علمی دانشگاه برای این دانشکده است.
وی درباره رشد کیفی دانشگاه بیان کرد: در چند سال اخیر تنها به رشد کمی که افزایش دانشجوپذیری دانشکده است توجه شده است ولی به رشد کیفی توجه کافی نشده است همچنین باید در آموزش تلاشهای بیشتری صورت بگیرد.
جعفریان درباره موقعیت ویژهای که رئیس جدید دارد، افزود: پذیرفتن این جایگاه از طرف آقای بیات کار خاصی بود چون در این مدت زمانی دانشکده دندانپزشکی بودجه لازم را ندارد و از طرف دیگر برنامههای زیادی برای این دانشکده اعلام شده است.
وی در مورد موقعیت مالی دانشکده دندانپزشکی اظهار داشت: این دانشکده باید به موقعیتی برسد که توان مالی اداره خود را داشته باشد و به بودجه نیازی نداشته باشد.