حداقل انتظار مردم از دولتمردان تدبیر و امید

به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، محمود فرشیدی طی یادداشتی در روزنامه رسالت نوشت؛ قریب هشتاد روز از استقرار دولت یازدهم گذشته است و اگر دوران خدمت دولتمردان کنونی را چهارساله حساب کنیم حدود یکهزار و سیصد و هشتاد روز دیگر برای تلاش و حرکت و خدمت فرصت دارند و از آنجا که این دولت با شعار تدبیر و امید زمام امور را در دست گرفته است، طبعا انتظار می‌رود در فضای عمومی جامعه جلوه‌های این رویکرد مشاهده شود و تبلور یابد و این نوشتار با توجه به این مهم و بخصوص ضرورت عنایت بیشتر رئیس جمهور محترم و دولتمردان گرامی به امید و امید آفرینی نگاشته شده است.

در فرهنگ عامه مشهور است که هر جا پیر است، تدبیر است و لذا جای خوشبختی است که از این نظر جای نگرانی چندانی در زمینه کم تجربگی کارگزاران دولت یازدهم وجود ندارد اما از طرف دیگر طبیعی است که با افزایش سن، همچنانکه قوای جسمی رو به تحلیل می‌رود تحرک و نشاط و امید نیز کاستی می‌پذیرد مگر آنجا که انگیزه‌ها از ایمان الهی نشأت بگیرد و هدف خدمت به مردم باشد که در این صورت می‌توان امید و تدبیر را با هم جمع کرد چرا که از منظر ایمان، ایفای مسئولیت اجتماعی و تلاش برای کارگشایی از مشکلات مردم، ‌عین عبادت است و لذا پیری و جوانی نمی‌شناسد.

براین اساس شور و نشاط و تحرکی که ملت در دوران مبارزات انتخاباتی از رئیس جمهور محترم و اطرافیان و یاران ایشان مشاهده کردند، پس از کسب رای اعتماد اکثریت مردم و تنفیذ مقام معظم رهبری باید به مراتب افزایش یابد زیرا تا قبل از این مرحله، انگیزه تلاش‌ها، اگر چه الهی بود ولی مصداق واجب کفایی را داشت و تمام نامزد‌ها و افراد واجد صلاحیت موظف بودند در صحنه انتخابات، شورآفرینی کنند و در رقابتی آزاد توانمندی خویش را به نمایش بگذارند اما پس از پیروزی رئیس جمهور در انتخابات و نیز پس از کسب رای اعتماد وزرا، بار سنگین مسئولیت به عنوان واجب الهی در آنان متعین است و باید شب و روز با تمام توان برای انجام این فریضه و پاسداشت این نعمت الهی، کوشش کنند تا نمونه عمل به این آیه کریمه قرار گیرند که فرمود یا یحیی خذالکتاب بقوه و کلام پیامبر گرامی اسلام (ص) درباره آنان عینیت یابد که فرمودند:

خداوند دوست دارد کسی که کاری را انجام می‌دهد آن را نیکو و کامل انجام دهد.

با نگاهی به تاریخ و مروری بر سرگذشت فرمانروایان و رهبران پیشین، این حقیقت آشکار می‌گردد که روحیه فرمانده مهم‌ترین و سرنوشت ساز‌ترین عامل پیروزی‌های بزرگ و موفقیت‌های چشمگیر ملت‌ها و عبور آنان از نقاط عطف تاریخ بوده است و در پیروزی انقلاب اسلامی نیز رهبری امام خمینی (ره) بار دیگر این حقیقت را به اثبات رسانید همچنانکه مدیریت مقام معظم رهبری در استمرار انقلاب اسلامی و تحکیم بایدهای نظام اسلامی شاهدی دیگر بر این حقیقت می‌باشد.

با توجه به این واقعیات است که مردم انتظار دارند حضور رئیس جمهور محترم، وزرا و دیگر دولتمردان در جامعه، حضوری نشاط آفرین و امید بخش باشد زیرا بطور طبیعی افراد جامعه، از مشکلات، خصوصا مشکلات اقتصادی، آگاه هستند و شاید بیش از بسیاری از مسئولان، آن را با تمام وجود لمس می‌کنند. بنابراین بیان درد‌ها و مشکلات توسط مسئولان و یا خدای ناکرده سیاه نمایی، نه تنها پیامد مثبتی ندارد بلکه چه بسا موجب ایجاد دلسردی در جامعه و تکرار بیان به ارث بردن شرایط دشوار از دولت گذشته و مرثیه خالی بودن خزانه به فرض صحت! یا نیاز به واردات میلیون‌ها تن گندم یا مشکلات و کمبودهای نهاده‌های دامی یا کشاورزی، حتی اگر در قالب مطایبه و طنز انعکاس یابد، در ‌‌نهایت رشد جوانه‌های امید را در جامعه کند خواهد ساخت علاوه بر آنکه سودی هم نخواهد بخشید چنانکه گفته‌اند:

ز اظهار درد، درد مداوا نمی‌شود

شیرین، دهان به گفتن حلوا نمی‌شود

کلام آخر آنکه ملت ایران شرایطی بسیار دشوار‌تر از شرایط کنونی را با مقاومت و موفقیت پشت سر گذاشته است؛ روزگار تلخ زندان و شکنجه و مبارزه با رژیم پهلوی، روزهای سخت پیروزی انقلاب و کمبود‌ها و مملکتی با اوضاع و نظام اداری کاملا فروپاشیده، روزهای جنگ تحمیلی و ایستادگی ملت با گوشت و پوست و استخوان در برابر گلوله، البته تحمل شرایط کنونی و تحریم اقتصادی نیز اگر چه بسیار دشوار است اما از روزگاران سختی که بر ملت ایران رفته است دشوار‌تر و غیر قابل تحمل‌تر نیست و دولتمردان می‌توانند با شور و نشاطی الهام گرفته از ایمان به وعده نصرت الهی و به پشتوانه ملتی مقاوم از این مرحله نیز سرافرازانه گذر کنند.