گلهایی را که خودمان پرپر می‌کنیم و آه می‌کشیم

به گزارش گروه فضای مجاز ی«خبرگزاری دانشجو»، علاقه‌مندان و دوستداران فوتبال که اگر نامش را کندوی سبز بنامیم آن قدر محو شیرینی توپ و میدان شدند و ستاره‌هایی پوشالی را پرستیدند که گاهی خرابتر از زمین‌های فوتبال نه تنها ترمیم نشدند بلکه از دست رفتند چرا که باغبان‌ها احساس مسئولیت نکردند.

افراط و تفریطی که می بایستی به تعادل کشیده می شد و نشد...

فوتبال زیباست، ستاره ها هوادار دارند اما مقصر این طرز تفکر آیا فوتبال است؟ مقصر این واقعه اسفناک آیا ستاره ها هستند؟
 

آیا فوتبالیست ها الگوبرداری صحیح را به هوادارانشان یاد می دهند؟

نه، ساده بگوئیم غم از دست دادن فرزند داغی است که برای هر کسی که در مقام شنونده است دردناک است اما آنهایی که می سوزند از غم فراق فرزند همان زمینه سازان افراط و تفریط اند، خانواده احمد عزیز ضمن تسلیت ما باید بپذیرند این افراط‌های امثال احمدزاییده تربیت و تفکر و نوع الگوبرداری فرزندانشان استکه مرد توجه والدین نبوده است.

هر قدر که این داغ برای شما سنگین است سهمتان از تقصیر افزون است.

فوتبال زیباست اما به چه قیمتی؟

فوتبال یکی از کوچکترین ابزاری که شادی و شعف را به همراه دارد یادمان باشد تربیت مناسب اگر بود با یک خداحافظی پیامدی اینچنینی گریبان یک خانواده را نمی‌گرفت قبل از اینکه هر کس را متهم کنید کمی ذهن فرزندانمان را روشن کنیم فوتبال فقط فوتبال است به همین سادگی اگر ذهن از شوق فرهادها سرخوشست همی یاد باید که، جان شیرین خوشست.

البته این گزارش بیشتر قابل توجه خونواده هایی می‌باشد که بچه هایی مثل احمد دارن و یادمون نره فوتبال فقط یه سرگرمی و یه علاقه است که حتی بازیکنانی که شغلشان فوتبال است بعد از بازی حتی به نتیجه اون فکر نکن.

... یکم فکر فقط یکم فکر کنید، شاید بشه احمد و احمدها قربانی این افراط و تفریط‌ها نشوند.
 

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان