بازخوانی فاجعه تاسوعای چابهار + عکس(18+)

 

سپاه کفر روز نهم ماه محرم سال 61 هجری در سرزمین کربلا امام حسین‌علیه‌السلام و یارانش را در محاصره قرار داد و با بستن آب بر روی اهل بیت‌علیهم‌السلام و یاران امام و تدارک برای به شهادت رساندن فرزندان اهل بیت‌علیهم‌السلام برگ ننگینی را برای خود و برگ زرینی را برای شیعیان در تاریخ آفرینش رقم زد.

 

 

واقعه عاشورا تابلویی رنگارنگ از درس ها و عبرت هایی است که شهادت 72 نفر از اهل بیت و یاران امام حسین‌علیه‌السلام و اسارت اهل بیت‌علیهم‌السلام در هر سن و سالی نشان از عمق بی رحمی کفار در برابر شیعیان دارد واقعه ای که در تاسوعای چابهار نیز به شکلی دیگر بر عمق شقاوت جاهلان زمانه در به شهادت رساندن کودکان و زنان تکرار شد.

 

 

 

 

چهارشنبه 24 آذرماه 1389 همزمان با برپایی مراسم تاسوعای حسینی در شهرستان بندری چابهار باری دیگر دستان پلید کفاردر حالی که مسلمانان بی دفاع و سوگوار این شهرستان برای یادآوری و زنده نگاه داشتن ارزش های قیام عاشورا مشغول عزاداری بودند جنایتی خونین را رقم زد که موجب پیوستن 32 نفر دیگر از مردم بی دفاع به جمع یاران راستین حضرت اباعبدالله الحسین‌علیه‌السلام شد.

 

در این حادثه که در ساعت 10:30 در نزدیکی مسجد امام حسین‌علیه‌السلام و میدان فرمانداری چابهار به وقوع پیوست تعداد 32 تن از پیروان راستین سرور و سالار شهیدان در خون خود غلتیدند و به قافله شهدای اسلام پیوستند و 95 نفر دیگر نیز مجروح شدند.

 

 

عوامل این جنایت 4 نفر بودند که دو نفر از آنان کمربند انفجاری خود را در نزدیکی مسجد امام حسین‌علیه‌السلام و میدان فرمانداری چابهار در زمانی منفجر کردند که مردم به قصد عزاداری تاسوعای حسینی در حال حرکت به سوی مسجد بودند اما نفر سوم که قصد داشت جلیقه انتحاری خود را در بین جمعیتی که برای امدادرسانی به شهداء و مجروحین تجمع کرده بودند منفجر کند با هوشیاری ماموران امنیتی هدف قرار گرفت و به هلاکت رسید و نفر چهارم نیز دستگیر شد.

 

 

 

 

 

 

هنگامی که حضرت ابوالفضل تشنگی اهل بیت و اطفال برادرش را دید با 30 سوار و 20 پیاده به راه افتاد و راه رود فرات را در پیش گرفت که در بین راه دشمن راه را بر آنان سد کرد اما قهرمان کربلا ابوالفضل العباس(ع) حملۀ آنان را دفع کرد ومشک ها را برای رفع تشنگی سپاه اسلام پر از آب کرد.

 

 

شهیده مطهره نارویی یکی از شهدای 11 ساله واقعه تاسوعای چابهار که درس عشق و ایثار را در مکتب حسینی به درستی آموخته بود از جمله شهدایی است که در این روز به عنوان سقای تاسوعای چابهار نامش در تاریخ این مرز و بوم جاودانه شد.

 

 

مطهره از سلاله پاک سادات و متولد شهرستان بزمان در جنوب استان بود و در سن 11 سالگی در حالیکه به همراه خانواده خود برای عزاداری به خیابان آمده بود سعی کرد تا با رفع تشنگی عزاداران و بچه های هم سن و سال خودش برزنده بودن و ادامه داشتن نهضت حسینی تاکید کند که هم چون شهدای واقعه عاشورا خود تشنه لب به جمع یاران امام حسین‌علیه‌السلام پیوست.

 

 

 

 

نور احمد نارویی پدر شهیده مطهره از خاطرات دخترش در قبل این واقعه می گوید: «قبل از شهادت و از نخستین روز های ماه محرم اخلاق ورفتارش خیلی برای ما عجیب بود.

 

 

چند روزی بودکه گریه می کرد و سرش درد می کرد اما اواصرار داشت که مشکلی نیست و از من خواست تا قول بدهم که هر شب او را به مجلس عزاداری امام حسین‌علیه‌السلام ببریم.

 

 

مطهره اعتقاد داشت اگر در مراسم عزاداری شرکت کند حالش خوب می شود و انگار درست می گفت چون هر شب که از هیئت بر می گشتیم خیلی آرام به نظر می رسید.

 

 

شب تاسوعا وقتی از هیئت برگشتیم به من گفت: می خواهم با همین لباس ها بخوابم چون فردا باید زودتر از همه در هیئت محبین اهل بیت اداره کل شیلات باشیم برای همین باهمان لباس ها از شوق حضور در مراسم روز تاسوعا خوابید.

 

 

روز تاسوعا از همه زودتر بیدار شد وضوگرفت و همه را بیدارکرد. با وجود اینکه همگی پس از اقامه نماز خوابیدیم اما او خوابش نبرد و در انتظار بود تا اینکه همه را بیدار کرد و به هیئت رفتیم.

 

 

هنگامی که به هیئت شیلات رسیدیم ازمن تشکر کرد ورفت تا پیشانی بندهای امام حسین(ع) را بین خانم ها وبچه ها وهم سن سال های خودش تقسیم کند.

 

 

وقتی نزدیک ایستگاه صلواتی رسیدیم مطهره چند عدد بطری نوشابه برداشت وهمه را پر از شربت کرد تا بین بچه ها پخش کند.

 

 

با اینکه خواهرش از او می خواست خودش هم از شربت بخورد اما او به فکر توزیع و رفع تشنگی بچه های حاضر در هیئت بود.

 

 

هنگامی که انفجار رخ داد مطهره از ناحیه سر و پهلو و بازو مورد اصابت ترکش قرار رفت و دو خواهر و دختر عمویش نیز از ناحیه پا مجروح شدند.

 

 

مطهره در حالیکه مظلومانه بر روی زمین افتاده بود گفت: تشنه ام، قلبم می سوزد و با همان لب تشنه شهد شیرین شهادت را نوشید.»

 

 

 

 

 

 

شهادت حضرت علی اصغرعلیه‌السلام درواقعه عاشورا پیامی فراموش نشدنی و پندآمیز را به ثبت رساند و به عنوان عاطفی  ترین نقطه این واقعه محسوب می شود.

 

 

هنگامی که حضرت بر در خیمه آمد و به حضرت زینب‌سلام‌الله‌علیه فرمود کودک صغیرم را به من سپارید تا با او وداع کنم در حالیکه آن کودک معصوم را به نزدیک صورت برد تا او را ببوسد «حرمله بن کامل اسدی» تیری رها کرد که بر گلوی آن طفل نشست و وی را به شهادت رساند.

 

 

اگر آن روز در کربلا کودک شش ماهه امام حسین‌علیه‌السلام مظلومانه به شهادت رسید و مهر تاییدی بر مظلومیت اصحاب حسین‌علیه‌السلام زد در تاسوعای چابهار نیز نوزادی دو ماهه با تیر سربازان شیطان به شهادت رسید و مظلومیت شیعیان را تکرار کرد.

 

 

شهیده «ثنا پردل» یکی از شهدای تروریستی تاسوعای حسینی در چابهار بود که در حال شیر خوردن در حالیکه تنها 2 ماه از تولد وی می گذشت مورد اصابت ترکش نفاق و جهل قرار گرفت و به همراه مادرش سکینه سند گل به جمع پیروان امام حسین‌علیه‌السلام پیوست.

 

 

شهیده سکینه سند گل که همراه با همسر و فرزند 2 ماهه اش برای سوگواری به جمع عزاداران حسینی به خیابان آمده بود یکی از معلمان این خطه از میهن اسلامی بود که سعی داشت فرزند دخترش را از همان کودکی با رسم و رسوم آزادگی و ایثارگری در مکتب حسینی آشنا کند اما از آنجا که دشمنان اسلام همواره از رشد و تربیت این چنین کودکانی انقلابی و عاشورایی در هراس هستند وی را به شهادت رسانند غافل از اینکه نام و یاد این عزیزان همچون شهدای کربلا برای همیشه در تاریخ اسلام جاودانه می ماند و به اقتدار اسلام می افزاید.

 

 

در تاسوعای چابهار شهیده سند گل از همسرش می خواهد تا لحظه ای توقف کند تا فرزندش را از شیره جان خود سیراب نماید اما دشمن هم چون «حرمله بن کامل اسدی» با قساوت، جان این مادر آزاده و فرزندش را گرفت.

 

 

 

 

 

دشمنان کور دل و مزدور که سعی داشتند به بهانه دفاع از منافع جامعه اهل سنت با همکاری رسانه های بیگانه بدین وسیله وحدت تشیع و تسنن را خدشه دار کرده و اقوام و مذاهب را در مقابل یکدیگر قرار دهند این بار نیز همچون گذشته با محکومیت و اعلام انزجار جامعه اهل سنت چابهار در این اقدام تروریستی روبرو شدند و از دستیابی به اهداف شوم خود بازمانند.

 

 

جامعه اهل سنت چابهار با صدور بیانیه ای در همان روز حادثه تروریستی در تاسوعای حسینی را محکوم کرد و با راهپیمایی به همین مناسبت نفرت و انزجار خود را از عوامل و ایادی استکبار اعلام و همبستگی و همدردی خود را با مصیبت دیدگان ابراز کرد.

 

 

 

 

هم اکنون که در طلیعه ی ماه محرم، ماه غلبه ی خون بر شمشیر و پیروزی حق بر علیه باطل قرار داریم یک بار دیگر حضور پر شور مردم در هیئت های عزاداری نشان داد که این جنایات بر خلاف باور غلط دشمن که فکر می کرد می تواند ذره ای از فروغ این فرهنگ بکاهد بی تاثیر مانده است و پیروان مکتب حسین‌علیه‌السلام ذره ای ترس و واهمه از تیر دشمنان و جاهلان زمانه ندارند زیرا نخستین درس این مکتب شهادت و ایثار است.