ملاک ما در مذاکرات باید سخنان ظریف باشد/ توافقنامه بازی برد-برد بود

مهدی مطهرنیا در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، درباره توافقنامه ژنو گفت: آنچه که به عنوان توافقنامه در ژنو 2013، میان ایران و 1+5 انجام شد، گامی در جهت حل مسالمت آمیز منازعات در دوره پسامدرن یعنی پس از واقعه 11 سپتامبر محسوب می شود؛ اگر این گام در چارچوب گام های مستحکم بعدی به یک توافقنامه نهایی بینجامد بی تردید زمینه ساز یک تحرک بین المللی در راستای عمل به خواست رئیس جمهور ایران در مجمع عمومی سازمان ملل خواهد بود.

وی در ادامه افزود: فراموش نشود حسن روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل در سال 2013 از کشورهای مختلف خواست تا به جای کاربرد خشونت و زور در حل و فصل بحران های بین المللی، به خرد و دیپلماسی و کاربرد روش های مسالمت آمیز و صلح طلبانه روی بیاورند که یکی از نقاط عطف در این زمینه دستیابی به توافق با غرب در نوامبر 2013 است که می توان نام آن را توافقنامه ژنو، ایران و غرب در نوامبر 2013 دانست.

عضو هیئت علمی دانشگاه ادامه داد: این موضوع نه تنها برای ایران و آمریکا به عنوان دو کشور مرکزی در بحران هسته ای ایران و غرب، بلکه برای جهان نویدبخش بازگشت به خرد سیاسی و عقلانیت عملیاتی در دستیابی به اهداف کشورهای مختلف در رهیافت برد-برد است.

این تحلیلگر سیاسی با بیان اینکه آنچه مدنظر ایران بوده، به رسمیت شناختن حق ایران برای دستیابی به انرژی صلح آمیز هسته ای به عنوان هدف اصلی در پرونده هسته ای است، ابراز داشت: آنچه مدنظر غرب و هم پیمانان جهانی اش است، کنترل ایران برای عدم دستیابی به سلاح هسته ای می باشد؛ به نظر می رسد این توافقنامه دربرگیرنده این مؤلفه اصلی در قالب برد-برد برای ایران و غرب است که در شش ماه آینده به صورت آرام، محکم و قابل اعتماد برای هر دو طرف و در یک راستی آزمایی عملیاتی شکل می گیرد.

مطهرنیا ادامه داد: آنچه جان کری بیان می کند در چارچوب ملاحظات سیاسی دولت اوباما و در مبارزه سختی است که بین او و رادیکالیسم موجود در آمریکا با حمایت صهیونیست ها در عرصه جهانی انجام می گیرد؛ کری و اوباما تحت فشار بسیار بالای نومحافظه کاران آمریکا و همچنین صهیونیست بین المللی در سطح جهانی هستند؛ چرا که خود را آماده نبرد بزرگ در خاورمیانه برای به خشونت کشیدن نظام بین المللی کرده بودند، اما توافقنامه ایران و 1+5 تئوری آنان را ناکام گذاشت و از سوی دیگر تئوری جنگ نامتعارف علیه ایران را با چالش جدی روبرو کرد.

این استاد دانشگاه ابراز داشت: از این رو کری و اوباما مدبرانه ادبیاتی را برگزیده اند تا بتوانند زمینه ساز ایجاد فضای مثبت برای مدیریت آینده توافقات شوند؛ در جمهوری اسلامی به فرمان رهبری بیش از آن که به سخنان دیگران اعتماد کنیم باید به سخنان نمایندگان رسمی و کارگزاران اصلی خود در عرصه دیپلماسی توجه داشته باشیم؛ من به عنوان معلم سیاست در ایران صحبت های ظریف را به عنوان مدرک می پذیرم، نه آنچه که کری مطرح می کند.