توافقنامه ژنو؛ نه ذوق زدگی نه شرمندگی

به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، در وبلاگ دانشجوی بیدار دهه هشتاد آمده است: بالاخره بعد از سال‌ها مذاکره بین ایران و 6 قدرت جهانی، توافقنامه‌ای امضا شد که بر مبنای آن برای مدت موقت 6 ماه هر کدام از طرفین ملزم شدند اقداماتی را در قبال طرف مقابل انجام دهند.

گرچه ایران مجبور است برای مدتی از سرعت پیشرفت برنامه هسته‌ای خود بکاهد و در برخی بخش‌ها آن را متوقف کند، اما در مقابل دستاوردهایی نصیب کشور شد که نمی‌توان به راحتی آن‌ها را نادیده گرفت.

آنهایی که دم از قرارداد ترکمنچای می‌زنند به نظر می‌رسد در یک فضای بسیار آرمانی سیر می‌کنند و توجه ندارند که در میان یک ملت 75 میلیونی قرار دارند و باید گام به گام با همین مردم پیش بروند؛ امروز جمهوری اسلامی در میدان مبارزه با استکبار نیاز به تجدید قوا دارد؛ وقتی میلیارد‌ها دلار از پول خودمان را به خودمان می‌دهند و قدری تحریم‌ها را تخفیف می‌دهند، اقتصاد کشور فرصت تنفس پیدا می‌کند.

از سوی دیگر برخی افراد از توافق ذوق مرگ شده‌اند؛ چنین افرادی عمدتاً درک درستی از میدان مبارزه ندارند؛ آن‌ها اساسا از مبارزه بدشان می‌آید و می‌خواهند یک زندگی مرفه و بدون دغدغه و ترس از جنگ و ناامنی داشته باشند؛ اما متوجه نیستند که حتی اگر به فکر مادیاتشان نیز باشند، باید حفظ ظاهر کنند و طوری وانمود نکنند که دشمن خیال کند مردم ایران شکمشان را بر آرمان‌هایشان ترجیح می‌دهند.

چراکه هرچه ما را بیشتر به دنیا وابسته ببینند، دستشان را بیشتر بر گلوی ما می‌فشارند؛ ضمن اینکه اتفاق خاصی نیفتاده است؛ بخش اندکی از پول خودمان و حق خودمان را به ما پس داده‌اند؛ خداوند بیش از حد وسع یک ملت از آن ملت توقع ندارد؛ دین و آرمان‌های دینی چیزی نیست که بخواهد با زور پیش برود؛ اگر چنین بود علی بن ابیطالب (ع) به راحتی می‌توانست با سلاح زور بر جهان آن روز مسلط شود.