به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»؛ هر ساله روز 10 آذر که می شود، همه به یاد شهید مدرس و آن سخن معروف وی که «سیاست ما عین دیانت ما و دیانت ما عین سیاست ماست» و تصویری از او که در روی اسکناس چاپ شده است، می افتند.
حالا بیشتر مردم ایران و بخصوص نمایندگان مجلس با نام شهید مدرس آشنا هستند، البته هر کس به نوبه ی خود! یکی با ایستادگی او در برابر رضاشاه، دیگری با سیلی معروفی که خورد و اگر شخصی اهل مطالعه در تاریخ باشد وی را با فریاد مرگ بر رضاخانی که نزد خود رضاخان در صحن مجلس سرداد و موجب خشم رضاخان گردید و هجوم وی به مدرس را در پی داشت، به یاد می آورند.
بعد از شهادت مدرس در یکی از روزهای ماه مبارک رمضان به دست عمال رضاخان، دیگر هیچ مجلسی در ایران، فردی به صلابت مدرس ندید؛ تا این که انقلاب در سال 57 پیروز شد و هویت مجلس و نمایندگی دوباره به آن بازگشت و امام خمینی با عبارت « مجلس در راس همه امور است » بر استقلال مجلس و با معرفی شخصیت شهید مدرس بر شان نمایندگی تاکید کردند.
حالا نه دوره از عمر مجلس شورای اسلامی در جمهوری اسلامی می گذرد و هر ساله در دهمین روز از ماه آخر پاییز، به یاد شهید مدرس این روز با عنوان « روز مجلس » گرامی داشته می شود تا نمایندگان با شناخت شخصیت این شهید، سعی کنند ادامه دهنده راه وی بوده و بدانند بر صندلی چه کسی تکیه زده اند.
اما گاهی به نظر می رسد هرچه بر عمر مجلس شورای اسلامی افزوده می شود از میزان پیروی عملی نمایندگان مجلس از سیره عملی مدرس کاسته می شود. افراد زیادی بودند که هم‌زمان با مدرس در دوره‌های مختلف به عنوان نماینده در مجلس حضور داشتند ولی به تاریخ نپیوستند. باید دید که راز ماندگاری مرحوم مدرس چیست؟ بدون تردید، او همه‌ی ویژگی‌های یک نماینده‌ی خوب مجلس را دارا بود، اما امتیازات انحصاری شهید مدرس را باید در دو عنوان خلاصه کرد.
یکی باورقلبی نظریه همپوشانی دیانت و سیاست و نیز مدیریت براساس این نوع نگرش در عرصه‌ی پیچیده و دشوار سیاست آن روز ایران و جهان؛ و دوم شجاعت فوق‌العاده در دفاع از دین و وطن و حقوق مردم. به بیان دیگر، شجاعت در انجام وظایف نمایندگی.
اکنون که 290 نفر به نمایندگی از مردم در ساختمان بهارستان پیگیر حق و حقوق آنها و با تصویب قوانین در حال ریل گذاری برای پیشرفت و ترقی کشورند؛ حداقل در دادگاه وجدان خود، کلاهشان را قاضی کنند که چقدر در مسیر نمایندگی خود از سیره شهید مدرس بهره می برند؟ آیا حرکات، رفتارها، زندگی، تعاملات، بده و بستان هایشان مشابهتی با خصلت های آن شهید دارد؟
براستی اگر شهید مدرس اکنون در مجلس شورای اسلامی بر کرسی نمایندگی می نشست چه اتفاقی می افتاد؟ آیا اقتدارش این قدر بود که، به هر چشمکی از سوی برخی صاحبان زر و زور! ذوق زده می شد و به اخمی پس می افتاد؟ به خاطر شام فلان وزیر بی خیال در خواست استیضاح می شد؟
آیا به سرش می زد، طرح بدهد و از نظام «پاسپورت سیاسی» «مجوز حمل سلاح کمری» «مجوز ورود به محدوده طرح ترافیک» و «حقوق مادام العمر» بخواهد؟ بر خود فرض می دانست، کسانی را که در ایام انتخابات با او همراهی و همکاری کرده اند بر مناصب مختلف شهر و شهرستان و استان حوزه انتخابیه خود بگمارد؟
آقایان نماینده باید فراموش نکنند که بعد از رصد لحظه ای توسط ماموران خداوند متعال، این ملت هرگونه تغییر تدریجی پس از نماینده شدنشان اعم از تغییرات در رفتار سیاسی و منش در سبک زندگی و ارتباط با مردم را رصد می کنند و از آنجا که ولی نعمت تک تک شمایند در صورت لغزش توسط چشمان همیشه تیزبین ملت دیده خواهند شد.
منبع: شیرازه
تعداد نظرات: ۱
ياسر
۱۵:۰۹ - ۱۳۹۲/۰۹/۱۲
پاسخ
آي گفتي........
ارسال نظرات