به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، با وجود موبایلهای دوربین‌دار خیال همه راحت است که هیچ لحظه‌ای از دست نمی‌رود. چرا که هر لحظه اراده کنید، می‌توانید لحظات را ثبت کنید تا برای شما این خاطره‌‌ها ماندگار شوند. غافل از اینکه خاطره باید در ذهن و حافظه ثبت شود نه در حافظه موبایل و لپ‌تاپ که شاید چند وقت یک بار هم به آن سر نمی‌زنید!
نتایج تحقیقاتی که بتازگی منتشر شده است، نشان می‌دهند که عکس گرفتن ،می‌تواند مانع از ضبط خاطرات در ذهن شود.
در صورتیکه ما، معمولا با این توجیه که نباید هیچ لحظه‌ای را از دست داد، دائم در سفرها در حال عکس گرفتن هستیم آن هم با این تفکر که بعدا آنها را مرور می‌کنیم.
اما مطمئن باشید که در اکثر اوقات اگر نیازی نباشد به این عکس‌ها نگاهی نمی‌کنید و حتی فراموش می‌کنید که اصلا وجود دارند.
این تحقیق را دکتر لیندا هنکل استاد دانشگاه فرفیلد - آمریکا انجام داده و نتایج آن در نشریه علوم روانشناسی منتشر شده است. او در باره این تحقیقات می‌گوید: "مردم چنان با شتاب و بدون تامل دوربین خود را در می‌آورند تا لحظات را شکار کنند که آنچه را که جلوی چشمشان اتفاق می‌افتد را از دست می‌دهند. اتکا به تکنولوژی برای به یاد آوردن، مانند، ثبت لحظات با دوربین بجای حضور با تمام وجود در لحظات لذت بخش، تاثیر منفی در حفظ خاطرات خوب آن لحظه‌ها دارد."
دکتر هنکل در این تحقیقات از تعدادی دانشجو خواسته بود به موزه بروند و از آثار هنری زیبای آنجا عکاسی کنند یا آنها را به حافظه بسپارند. فردای آن روز حافظه‌های این دانشجو‌ها را بررسی کردند. آنها که دوربین به دست گرفته بودند کمتر از آن دسته دانشجویانی که به چشم و ذهن متکی بودند اشیا موزه را شناسایی کردند. این دانشجویان جزئیات بصری بیشتری را به یاد می‌آوردند.
تحقیقات دیگری در همین زمینه در چند دانشگاه آمریکا انجام شده است که همه نشان می‌دهند، امروزه مردم از اینترنت بجای حافظه استفاده می‌کنند و برای به یادآوردن به سراغ اینترنت می‌روند درست همانطور که کامپیوتر برای اطلاعات اضافه به هارد درایو وصل می‌شود.
آشنایی با تاریخچه عکاسی
به عبارتی باید گفت؛ ما چنان به موبایل و لپ‌تاپ وابسته شده‌ایم که اگر فورا چیزی را به یاد نیاوریم به خودمان زحمت فشار آوردن به حافظه را نمی‌دهیم. شاید به همین دلیل باشد که بیانسه، پرینس و بیورک در اجراهای زنده اجازه استفاده از دوربین را به تماشاگران نمی‌دهند با این استدلال که دوربین آنها از خود اجرا غافل می‌کند.
دکتر هنکل تحقیقات بیشتری انجام می‌دهد و متوجه می‌شود که وقتی برای عکس گرفتن از سوژه، دوربین را روی بخش خاصی از آن زوم می‌کنیم بعدا کل سوژه را بهتر به یاد می‌آوریم نه بخشی را که روی آن زوم کرده بودیم. این یعنی "چشم ذهن" چقدر با "چشم دوربین" فرق دارد.
تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که تماشای عکس حافظه را تازه می‌کند، اما بشرط اینکه برای این کار وقت گذاشته شود. در صورتیکه تحقیقات نشان می‌دهند، حجم عظیم عکس‌های دیجیتال و نامنظمی آنها باعث می‌شود بسیاری از مردم برای یادآوری خاطرات شخصی علاقه‌ای به رجوع به آنها نشان ندهند. برای یادآوری باید به سراغ عکس‌هایی برویم که با آنها رابطه برقرار می‌کنیم، نه اینکه فقط آنها را روی هم انبار کنیم.
دکتر هنکل در حال حاضر مشغول بررسی و تحقیق بر روی این موضوع است که آیا محتوای عکس در به یاد آوردن خاطرات آنها موثر است؟ مثلا اگر خودمان در عکس باشیم یا اینکه به سوژه علاقمند باشیم ،آن را بهتر به یاد خواهیم آورد یا نه؟
منبع: همشهری
ارسال نظرات