در گفت‌وگوی تفصیلی «خبرگزاری دانشجو» با وزیر سابق علوم مطرح شد
گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»؛ با توجه به روی کار آمدن دولت جدید و همچنین سیاست های جدید در دانشگاه ها و فضای علمی کشور که گاهی نسبت به آنها انتقادهای جدی وجود دارد، بر آن شدیم تا در این رابطه با فرهاد دانشجو، وزیر سابق علوم، تحقیقات و فناوری گفت و گو کنیم که مشروح آن بدین شرح است:
«خبرگزاری دانشجو» - هیئت نظارت وزارت علوم به همراه برخی استادان اخراجی به دانشگاهها می‌رود. آیا ساختار چنین هیئت‌هایی قانونی است؟ در زمان شما هم به این شکل بوده یا خیر؟
کامران دانشجو: هر مدیری برای کاری که انجام می‌دهد، ابزاری دارد؛ من بعد از ورودم به وزارت علوم شش ماه فرصت دادم تا روسای دانشگاه ها را بهتر بشناسم و بتوانم ارزیابی کنم تا یک برآوردی از نوع کار و فعالیت هایشان داشته باشم، بنابراین اینکه هیئتی برود و عملکرد روسای دانشگاه ها را ببیند فی نفسه بد نیست، البته منوط بر اینکه تیم برای بررسی برود و نه بهانه گیری و توجیه تصمیمی که از قبل گرفته شده است. من شیوه دیگری را برای ارزیابی روسای دانشگاه ها انتخاب کرده بودم و به جای اینکه هیئتی را جایی بفرستم افرادی را به صورت ناشناس می‌فرستادم و بعد آن تیم می آمد گزارش را تحویل گروه 9 یا 12 نفره ای که داشتم، می‌داد تا آنها بررسی کنند؛ من بر مبنای گزارش این گروه تخصصی دوباره یک تیم ویژه دیگر می فرستادم و این تیم هم به صورت ناشناس به دانشگاه می‌رفت و بدون آن که تزلزلی در کار و روند و مدیریت رئیس دانشگاه بوجود بیاید بررسی های مورد نظر انجام می‌شد.
باید این نکته را در نظر داشت که افراد تیم مورد نظر نسبت به مدیر و دانشگاه و سیاست‌های مجموعه مسئله‌دار نباشند تا عدالت و صداقت در ارائه گزارش به مدیر رعایت شود، ضمناً بررسی ها باید به نحوی باشد که به شأن رئیس و مجموعه مدیریتی دانشگاه خدشه‌ای وارد نشده و در مدیریت افراد تزلزلی ایجاد نگردد. اینها مسائلی است که باید رعایت گردد و اگر رعایت نشود خلاف اعتدال و تدبیر و امید است. نکته مهم این است که گروه اعزامی فضای دانشگاه را متشنج نکند؛ چرا که باید در فضای دانشگاه آرامش کافی وجود داشته باشد تا دانشگاه بتواند مأموریت اصلی خود یعنی تولید علم نافع و تربیت اسلامی را در عین تغییراتی که حق مدیریت است، همچنان ادامه دهد.
«خبرگزاری دانشجو» - نظر شما در خصوص انتصابات وزیر علوم (فرجی دانا) و استفاده وی از آقایان میلی منفرد و توفیقی چیست؟
کامران دانشجو: باید این را قبول کرد که اصولاً تغییر و انتصاب افراد جدید حق مدیر است. معمولاً مدیر دنبال افرادی است که با آنها بتواند سیاست های مورد نظرش را جلو ببرد، اما اگر قرار است بین دولت و مجلس همکاری و هماهنگی صورت گیرد نباید در دولت از افرادی که مجلس آنان را به دلایلی رد کرده استفاده شود. البته شاید مدیری فکر کند که این شخص برای وزارت خوب نیست، اما برای معاونت مناسب است.
«خبرگزاری دانشجو» - به نظر شما سیاست و نشاط سیاسی در دانشگاه چگونه تعریف می شود؟ دانشگاه مستقل یعنی چه؟
کامران دانشجو: ما تعریفی از دانشگاه و فضای آن داریم که شاید با تعاریف دیگر دوستان متفاوت است و برای همین در روش‌های اجرایی‌مان تاثیر می‌گذارد و نوع کارمان متفاوت می شود. در تمام دنیا دو نوع دانشگاه وجود دارد که در عرض یا طول نظام‌ها و حکومت‌ها تعریف می‌شوند. از نظر مردم دانشگاهی که در عرض نظام تعریف شود، جنبش دانشجویی آن در تقابل با حکومت است و دانشگاهی که در طول نظام تعریف شود، جنبش دانشجویی آن در راستای قوام حکومت حرکت می‌کند. زمانی ما دانشگاه را در عرض داریم که حکومت برآمده از اراده ملت نیست. من قائل به این هستم که نظام جمهوری اسلامی ایران برآمده از اراده ملت است و ملت هم بارها و بارها از جمله در هشت سال دفاع مقدس و حماسه 9 دی این امر را ثابت کرده که حکومتشان (نظام جمهوری اسلامی) را دوست دارند و از آن در مقابل تهاجم دشمن یا نفاق و فتنه داخلی حراست و حفاظت می کنند.
با توجه به عشق و اعتقاد ملت به نظام جمهوری اسلامی که بر آمده از اراده آنهاست، من جنبش دانشجویی ای را ارزش مدار می دانم که در راستای نظام و گفتمان امام و رهبری حرکت کند؛ زیرا نمی شود نشاط سیاسی را با شیون، داد و هوار و توهین به ارکان نظام تعریف کرد. نشاط سیاسی که قرار است دشمن شادکن باشد نشاط سیاسی نیست، بلکه هرج و مرج سیاسی و مطلوب نظر و دلخواه دشمن است. نشاط سیاسی یعنی افراد بیایند در دانشگاه و هرکدام اندیشه خود را ارائه نموده و مردم گوش کنند. دانشگاه باید محل ارائه و تضارب افکار در یک فضای منطقی باشد نه تضارب افراد در یک فضای هیجانی کاذب، در این صورت است که هم فعالیت سیاسی انجام می شود و هم ماموریت اصلی دانشگاه خدشه دار نمی گردد. در چهار سال گذشته فضایی منطقی بر دانشگاه حاکم شد و دانشگاه به ماموریت اصلی خود یعنی تولید علم نافع و تربیت اسلامی نیروی انسانی برای نظام بازگشت.
دانشگاه باید در راستای اراده ملت حرکت کند. تبلور اراده ملت هم در نظام مورد حمایت ملت است. وقتی نظامی مثل جمهور اسلامی ایران برآمده از اراده ملت باشد، دانشگاه مستقل در چنین نظامی دانشگاهی است که از نظر فرهنگی از غرب جدا و از نظر سیاسی از احزاب مستقل باشد و فعالیت سیاسی آن نیز همسو با نفاق و فتنه نباشد. البته بعضی ها دانشگاه را مستقل از نظام می خواهند تا بتوانند اهداف منافقانه و فتنه گرانه خودشان را از طریق دانشگاه دنبال کنند؛ این عده به حرف هایشان رنگ و لعاب زیبا می دهند درست مثل فتنه 88 که ابتدا شعار الله اکبر سرمی دادند و بعد دستشان رو شد، آنها دنبال فتنه بودند اینها هم دنبال بازسازی فتنه هستند.
.jpg)
«خبرگزاری دانشجو» - منظور شما این است که همه یک حرف را بزنند؟!
کامران دانشجو: در نظامی که برآمده از اراده ملت است جامعه دانشگاهی و جنبش دانشجویی باید همصدا و هماهنگ با اراده ملت یعنی در راستای تقویت نظام حرکت کنند و شعار بدهند، البته به معنی این نیست که همه یک حرف بزنیم، اما برآیند حرف‌ها، شعارها و اعمال و فعالیت ها در دانشگاه باید تقویت اقتدار نظام باشد. یعنی اندیشه ها و نظریه های متفاوت ارائه، و به بحث گذاشته شود، بنابراین برآیند فعالیت های دانشگاه، جامعه دانشگاهی و آموزشی عالی کشور نباید مردم را در یک هیجان کاذب ببرد و فضا را غبارآلود کند؛ زیرا فضای غبارآلود به نفع دشمن است و حرف منطقی در چنین فضایی گم می شود.
مسئولان آموزش عالی، مدیران و دانشگاهیان و جنبش دانشجویی نمی توانند نسبت به نظام و تثبیت آن بی تفاوت باشند. اگر دانشگاه به تشنج کشیده شود نظام تضعیف می‌شود، اما زمانی که برآیند صداها، شعارها و رفتار جامعه دانشگاهی و جنبش دانشجویی افزایش اقتدار نظام را رقم زند، دانشگاه به تشنج کشیده نمی‌شود، جامعه دانشگاهی باید مرزبندی خود را با دشمن انقلاب شفاف کند تا دیگر فتنه گر و منافق و دشمنان نظام نتوانند با ایجاد فضای هیجان کاذب و هرج و مرج از دانشگاه سوءاستفاده کنند.
«خبرگزاری دانشجو» - بعضی می گویند ستاره دار شدن دانشجو در زمان وزیر بودن شما در وزارت اتفاق افتاده است. دفاعتان به عنوان وزیر علوم سابق در این خصوص چیست؟
کامران دانشجو: اینکه ستاره دار شدن دانشجو در زمان من بوده که یک دروغ آشکار است و دانشجویان عزیز هم این را به خوبی می دانند، اما در کل، موضوع ستاره دار شدن دانشجو هم یک تاریخ مصرف برای کاندیداها در زمان انتخابات دارد که به چند ماه قبل و بعد از انتخابات بر می‌گردد. اما اصل قضیه این است که در دهه 60 شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوب و ابلاغ کرد که هر کسی بخواهد به مقطع بالاتر برود باید از جهات آموزشی، امنیتی و قضایی استعلام گرفته شود، اگر زمانی جواب این استعلام‌ها منفی بود و یا هیچ جوابی داده نمی‌شد پرونده ناقص تلقی می‌شد و کنار اسم داوطلب ستاره می‌زدند. معنای ستاره دار شدن یعنی پرونده شما ناقص است. این موضوع، یعنی نقص پرونده را با علامت ستاره مشخص کردن، هم از دوره چهار وزیر قبلی متداول شده است، در دوره ما که حدود 200 هزار متقاضی دوره دکترا داشتیم حدود 110، 120 نفر پرونده‌شان تکمیل نبود که در آخر از این تعداد حدود 20 یا 30 نفر پرونده‌شان حل نشده باقی ماند، اما در هر صورت ستاره دار شدن دانشجویان، به همین معنا که عرض کردم، نه در زمان من شروع شد و نه از زمان دکتر زاهدی، بلکه برمی گردد به چند وزیر قبلی.
.jpg)
«خبرگزاری دانشجو» - در کیفیت آموزشی حرف و حدیث هایی می گویند، نظر شما چیست؟
کامران دانشجو: محصول چهار سال کار دولت دهم در آموزش عالی را با محصول کار هشت سال دوره اصلاحات مقایسه کنید. دانشگاه ها و مراکز پژوهشی در چند سال اخیر 150 هزار سند علمی تولید کردند و از نظر تربیت اسلامی نیز فضایی در دانشگاه بوجود آمد که در دانشگاه آرامش روحی و روانی حاکم باشد تا استادان و دانشجویان بتوانند کارهای علمی خود را انجام دهند؛ همچنین 3000 نشست انتخاباتی بدون تنش در دانشگاه برگزار شد، اما محصول دوره اصلاحات غائله 18 تیر، تشنج در دانشگاه ها و توهین به ارکان نظام بود. یادمان نرود، در هیچ جلسه ای نبود که مسئول یا صاحب نظری داخل دانشگاه بیاید و تشنج ایجاد نشود. برگزاری امتحانات را با ایجاد تشنج مختل می کردند، 16 آذری که ضد آمریکا و استکبار شکل گرفته بود به نفع آمریکا و اهداف استکبار مصادره می کردند. دانشجویان را دو قطبی کرده بودند و مرتب درگیری و فضای تشنج ایجاد می شد، به همه ارکان نظام توهین می شد، به مقدسات ملت، درون دانشگاه اهانت می شد، دانشگاه شده بود محل زورآزمایی جناح های سیاسی و افرادی خاص و کشمکش های بیهوده و رفتارها و شعارهای تند و بی ادبانه و خارج از فرهنگ فرهیختگی، از نظر تولیدات علمی هم در هشت سال دوره اصلاحات تنها 9000 مقاله علمی تولید شد. معمول این است که دوره های متفاوت را با محصولشان می توان مقایسه کرد. بیایید محصول دوره مسئولیت ما را با محصول هشت سال دوره اصلاحات در دانشگاه ها مقایسه کنید و ببینید ملت کدام را ترجیح می دهد.
«خبرگزاری دانشجو» - زمان شما قانون بازنشستگی چگونه بود؟
کامران دانشجو: آیین نامه بازنشستگی 65 سال سن را برای دانشیار و استاد تمام تعیین کرده بود، اما ما آین نامه را منبسط کردیم و برای دانشیار 65 سال سن را به 72 سال و برای استاد تمام تا 78 سال افزایش دادیم. ضمناً برای استادیار هم سنوات خدمتی افزایش یافت.
«خبرگزاری دانشجو» - آقای روحانی صحبت هایی در دانشگاه تهران داشتند و گفتند فضای امنیتی در دانشگاه باز شود. نظر شما در این باره چیست؟
کامران دانشجو: من کاری با جناب ایشان ندارم، احترام ایشان به عنوان رئیس جمهور لازم است، لذا بطور کلی می گویم، واقعیت این است که دستگاه های امنیتی کار خودشان را می کنند و آموزش عالی کشور با مسائل امنیتی کاری ندارد. مسئولان بهتر است به جای سیاه نمایی گذشته حاصل کار خودشان و آموزش عالی دوره خودشان را در معرض دید و قضاوت مردم قرار دهند. آموزش عالی باید سیاست هایی را داشته باشد که دانشگاه ها به ماموریت اصلی خودشان که همان تولید علم نافع و تربیت کادر اسلامی و نیروی انسانی برای نظام جمهوری اسلامی است، بپردازند. با شعارهای توخالی، اما دهان پرکن که علم نافع تولید نمی شود و تربیت اسلامی صورت نمی گیرد.
«خبرگزاری دانشجو» - در مورد کرسی های آزاداندیشی هم نقدهایی وجود دارد، چه پاسخی دارید؟
کامران دانشجو: اینها که نقد نمی کنند، بعضاً دشنام می دهند، اما خوب است توضیح دهند که خودشان در حدود 24 سال که در راس امور اجرایی کشور بودند در این مورد چه کردند؟ در هشت سال دوره اصلاحات با اینکه حضرت آقا از دهه 70 موضوع کرسی های آزاد اندیشی را مطرح کردند آیا قدمی در این راستا برداشتند؟! من با دانشجویان عزیز در اواخر شهریور 88 و در شروع کارم، خدمت مقام معظم رهبری رسیدم و ایشان از کوتاهی در این مورد گله فرمودند. در کمتر از دو ماه آیین نامه آن را تدوین کردیم و فعالیت شروع شد، البته چون شروع کار بود با ایراداتی همراه شد، اما بعداً در طول چهار سال با همکاری دانشجویان و تشکل های دانشجویی دوباره اصلاحات آیین نامه ای انجام شد و بالاخره 1400 کرسی با کم و کاستی های خودش برگزار شد تا کار بیش این معطل نماند.
یکی از عزیزان مسئول در دولت یازدهم گفته بود در دولت قبلی، چهارپایه‌های کرسی آزاد اندیشی را سوزاندند، در صورتی که کرسی آزاد اندیشی در زمان مسئولیت من و دکتر زاهدی راه افتاد و در مدت کوتاهی 1400 کرسی آزاداندیشی برگزار شد. ما اگر بخواهیم چیزی را بسوزانیم دل دشمن را می‌سوزانیم که تا به حال هم سوزانده‌ایم. آنهایی که اهل سوزاندن پایه ها بودند فتنه گرانند که دل مردم ایران را سوزاندند. رئیس جمهور دولت یازدهم در فضایی که ما ساختیم به دانشگاه شهید بهشتی رفت و بدون هیچ گونه توهین علیه ایشان و با احترام کامل سخنرانی کرد. این فضای موجود را با فضایی که در دوره اصلاحات درست شده بود مقایسه کنید که وقتی رئیس جمهور دولت نهم در ابتدای شروع مسئولیتش به دانشگاه امیرکبیر رفت چه توهین ها و بی احترامی هایی صورت گرفت. جناب آقای دکتر روحانی محصول کار و سیاست های آموزش عالی دولت دهم را تحویل گرفتند، که امروز به راحتی و با احترام کامل در دانشگاه صحبت می‌کنند. چطور شد که فضا امنیتی است؟ آیا می شود 3000 نشست انتخاباتی در یک فضای امنیتی برگزار شود؟ آیا 150 هزار مقاله و سند علمی در یک فضای امنیتی تولید می‌شود؟ تولید مقاله و سند علمی در سال های اخیر به 16 برابر هشت سال دوره اصلاحات رسید و شاید توقع بیجایی نباشد که در این چهار سال 16 برابر دوره ما نه ولی حداقل دو برابر شود.
دولت جدید کاری که در این مدت انجام داده بحث هسته ای آن هم با همه اما و اگرهای آن است که البته ورود به مذاکرات هم به پشتوانه کار علمی ای بوده که در 10 سال گذشته به ثمر رسیده و به این ترتیب آنچه در گذشته در فناوری هسته ای حاصل شده است را به مذاکره گذاشته اند، وگرنه خودشان که هنوز در ارتباط با علم و فناوری چه هسته ای و چه فناوری های دیگر کاری نکرده اند.
پیشنهاد من به دولت جدید در مورد آموزش عالی کشور این است که اجازه داده شود فضای دانشگاه به سمتی برود که دانشگاه بتواند به ماموریت اصلی خود که همان تولید علم مفید و تربیت اسلامی است، ادامه داده و در دانشگاه حاشیه به متن تبدیل نشود تا انشاالله به جای هیجانات کاذب حاکم برفضای دانشگاهها که در دوره اصلاحات وجود داشت، این بار، آخر چهار سال دولت یازدهم، تولیدات علمی حداقل دو برابر شود و به 300 هزار مقاله برسد و مشکلات حل گردد و رتبه ایران در منطقه همان رتبه اول بماند و در جهان هم ارتقا یابد.
«خبرگزاری دانشجو» - بعد از توافقات هسته‌ای نگرانی ای که در فضای دانشجویی کشور وجود دارد، توقف بحث تحقیقات در زمینه فناوری، بویژه هسته‌ای است. دیدگاه شما در این زمینه چیست؟
کامران دانشجو: ملت ایران با تلاش دانشمندانش و صبر و تحمل بی بدیل در مقابل تحریم ها و خباثت های دولتمردان آمریکا توانسته در طول سال های گذشته به توفیقاتی در زمینه هسته‌ای برسد مانند آب سنگین اراک، 19 هزار سانتریفیوژ، طراحی و توان ساخت سانتریفیوژهای نسل جدید، پنج درصد غنی سازی اورانیوم، اورانیوم 20 درصد، دانش هسته ای و چرخش غنی سازی هسته ای بومی و ده ها افتخار علمی دیگر، و حالا دولت یازدهم همین نتایج و ثمرات را به عنوان امتیازات بر سر میز مذاکره برده است تا انشاالله بتواند حق مسلم ملت را از حلقوم کثیف دولتمردان آمریکا بیرون بکشد.
تیم مذاکره کننده تمامی این داشته ها را بر سر میز مذاکره گذاشته تا به تفاهم برسد، اما طرف های غربی و اوباما همچنان بی ادبی می‌کنند و می خواهند ملت ما و دانشمندان ما را تحقیر کنند تا برای کشورهای دیگر الگو نشویم. دولتمردان ما چطور می‌خواهند این بی ادبی و گستاخی را توجیه کنند؟ چه کسی به اوباما اجازه داده با خون شهدای هسته ای، ثمرات سال های گذشته علمی و افتخارات و عزت این ملت بازی کند و بگوید من غنی سازی را به صفر می رسانم؟!
البته همه می دانند، هم ملت ایران و هم فرزندان آنها که در قالب تیم مذاکره کننده از حقوق آنها صیانت می کنند و بحث هسته ای برای آمریکا تنها یک بهانه است. در حالی که هنوز این مذاکرات در حال انجام است، رئیس جمهور و وزیر امور خارجه آمریکا بهانه های بعدی را ردیف کرده اند. بهانه هایی مثل حقوق بشر (که البته خودشان قائل به بشریت نیستند) و تروریسم (که خودشان بزرگترین حامی تروریسم هستند) یا سوریه و لبنان و حزب الله و ...
اما در مورد هسته ای، دولتمردان ما فقط مسئول این نسل نیستند و اگر چرخ انرژی هسته‌ای بچرخد، اقتصاد و معیشت نسل آینده نیز تضمین می‌شود؛ زیرا انرژی فسیلی رو به اتمام است و کسی حق ندارد معیشت و اقتصاد مردم را در تقابل با انرژی هسته ای قرار دهد. ایران کشوری مستقل است و اینکه مسائل مربوط به خودمان و تصمیم گیری های داخلی مثل چگونگی استفاده از انرژی صلح آمیز هسته ای و داشتن فناوری غنی سازی مرتبط و درصد غنی سازی مورد نیاز برای مصارف صلح آمیز هسته ای خودمان را (خارج از معاهدات بین المللی) منوط و مشروط به توافق کشور یا کشورهای دیگر، آن هم کشوری با سابقه خصومت چند 10 ساله کنیم، با روح قانون اساسی و استقلال کشور همخوانی ندارد. اینکه ما چقدر ذخیره نیاز داریم، چه درصدی از غنی سازی را برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای برای این ملت لازم می دانیم و چه تعداد سانتریفیوژ و از چه نوع باید داشته باشیم، تصمیمات داخلی است.
.jpg)
مگر آمریکا یا انگلیس برای موارد مرتبط با نیاز انرژی هسته ای خودشان (حالا بگذریم که صلح آمیز هم نیست) با ایران توافق می کنند که حالا ما، آن هم برای مدت نامحدود این گونه موارد را با موافقت آنها دنبال کنیم. تاریخ در مورد این توافقات خارج از معاهدات بین المللی قضاوت خواهد کرد، همان طور که توافقات دوره های قاجار و پهلوی و گذشتگان را به قضاوت نشسته است. محال است که تیم مذاکره کننده که خودشان از افراد متعهد و دوستدار انقلاب و نظام و از فرزندان همین ملت غیور، شجاع و سلحشور هستند به این گونه موارد تن بدهد. من مطمئن هستم که این عزیزان دیپلمات با پشتوانه حمایت ملت و توان دیپلماسی که دارند با توکل به خداوند متعال بر حقوق حقه این ملت اصرار خواهند کرد و اجازه نخواهند داد حقوق ملت پایمال شود.
ما به تیم مذاکره کننده اعتماد داریم، اما به آمریکا اعتمادی نیست؛ زیرا آمریکا بیش از 60 سال فریبکاری، کودتا و فتنه گری در مقابل ملت مسلمان ایران داشته است. دولتمردان آمریکا با وقاحت می گویند ما 80 میلیارد از ایرانی ها دزدیدیم، بعد تحریم کردیم، حالا هم چهار میلیارد از پول دزدیده شده از خودشان را (آن هم با لحن استکباری) به خودشان می دهیم و در عوض کاری می کنیم که ایرانیها به 10سال قبل برگردند. بازی «برد-برد» یعنی چه؟ حقوق ملت که بازی نیست. بالاخره تاریخ به قضاوت خواهد نشست. پول های ما را دزدیده اند، دانشمندان هسته ای ما را که ترور کردند و به شهادت رساندند، اینها کافی نیست؟ حالا می خواهند داشته های فناوری و ذخایر هسته ای ما که حاصل خون شهدای هسته ای و صبر و استقامت ملت است را هم بدزدند. مذاکره و نرمش قهرمانانه یعنی ما حقوقمان را در مذاکره بدست آوریم نه اینکه علاوه بر آن دزدی 80 میلیارد دلاری که اعتراف کرده اند حالا چگونگی استفاده از انرژی صلح آمیز هسته ای و چگونگی غنی سازی مرتبط با آن هم به توافق و اجازه آنها مشروط شود. تیم مذاکره کننده ما فرزندان ملت «هیهات من الذله» هستند و همان طور که عرض کردم اجازه نخواهند داد حقوق ملت ایران مخدوش شود.
«خبرگزاری دانشجو» - شما گفته بودید در صورت نیاز در دانشگاه ایرانیان تدریس می کنم. آیا اخبار جدیدی از این دانشگاه دارید؟
کامران دانشجو: من به آقای دکتر احمدی نژاد عرض کردم هر زمان که دانشگاه پا گرفت با وجود اینکه تا کنون فقط در دانشگاه علم و صنعت تدریس کرده ام، حاضرم بیایم و در تخصص خودم تدریس کنم در صورتی که مسئولیتی به عهده نگیرم.
«خبرگزاری دانشجو» - آیا شما زمانی که گزارش صد روزه روحانی را شنیدید سوالی برایتان پیش آمد؟
کامران دانشجو: دولت یازدهم تا به حال چه کرده است؟ کاردولت های قبلی را صفر کردن که هنر نیست. بالاخره مردم شهرها و روستاها خدمات دولت های قبلی را با وجود داشتن ضعف در برخی مسائل، فراموش نمی کنند. انشاالله در گزارش های بعدی که دولت جدید فرصت کافی هم برای خدمت داشته باشد، می توان نتایج کار را دید. اگر ادعا می شود که تورم پایین آمده مردم این را باید در خریدهایشان و در قیمت اجناس و کالاها حس کنند.
اگر در معیشت و اقتصاد مردم تحولی ادعا شود باید در عمل باشد و نه در تئوری ها و نظریه ها. البته بالاخره این واهمه و نگرانی وجود دارد که شکستن تحریم برای تیم مذاکره کننده و دولت آنقدر اهمیت پیدا کند که از فریبکاری و خباثت آمریکا غفلت شود. ضمناًً اگر به دولت آمریکا القا شود که ما در تنگنا هستیم و تحمل‌مان کم شده و خزانه خالی است و تحمل دفاع وجود ندارد و ... مثل یک حیوان درنده که اگر طعمه اش را در تنگنا ببیند سریعتر خونش را می ریزد، به ما هجوم خواهد آورد که البته این خاصیت نظام‌های استکباری است.
من به عنوان یک مسلمان ایرانی به ادبیات جناب آقای دکتر روحانی در نیویورک در شورای امنیت افتخار کردم؛ زیرا سخنرانی ایشان در آنجا از سر عزت و اقتدار و همراه با اصول اسلامی بود. باید بدانیم کوتاه آمدن در مقابل آمریکا جواب نمی دهد، باید هم قوی بود و هم مقتدرانه صحبت کرد تا به حقوق ملت ما طمع نکنند. باید آن چنان قوی باشیم تا آمریکا حرف ما را در شرایط مساوی گوش کند. این را هم بدانیم که آمریکا اگر امروز پای میز مذاکره آمده به خاطر توانایی ها و داشته های ملت ماست نه به خاطر لبخندهای ما؛ چراکه اگر این طور بود در دوره اصلاحات کار از لبخند گذشته و به قهقهه تبدیل شده بود، به طوری که همه فعالیت های هسته ای هم تعلیق شده بود، اما آمریکا و انگلیس گستاخ تر شدند و در نهایت هم آنچه برازنده خودشان بود به ما نسبت دادند و ایران را محور شرارت نامیدند. الان هم نباید اجازه داد آمریکا گستاخ تر شود.
صبر و استقامت ملت، ادبیات و عمل مقتدرانه مسئولان با پشتوانه اقتدار درون زا آمریکا را کلافه کرده است و به پای میز مذاکره کشانده تا شاید آنچه را که در شیطنت ها در طول 30 سال پس از انقلاب بدست نیاورده در پای میز مذاکره بدست آورد و ملت ایران برای ملت های دیگر الگوی آزادگی نشود. نوع ادبیات جناب آقای دکتر روحانی در شورای امنیت در نیویورک است که هم برای ملت افتخارآفرین است و هم اینکه آمریکا را متنبه کرده و اجازه نمی دهد که شیطان بزرگ پا از گلیم خودش فراتر بگذارد.
تعداد نظرات: ۸
ارسال نظرات
اما افسوس که دست هاي پليدي وجود دارد که نمي خواهند دانشگاه ها آرام باق بماند نمي خواهند علم و تحقيق در دانشگاه ها رواج داشته باشد .
کار خودتون رو خدايي کنين و با نظر حضرت آقا تطبيق بدين انشالله خدا کمکتون مي کنهتطبيق بدين
توليد علم رو معيارهاش رو گفته . کل 8 سال اصلاحات که فقط و فقط و فقط براي خوش خدمتي به غربي ها و امريکايي ها اونم بصورت سياسي بود يک دهم تعداد مقالات 4 سال اين آقا بوده > ؟
منظورت از فضاي خفقان هموني هست که اجازه داده نشد بعضي مفسدين تو نشرياتشون به ائمه توهين کنند ديگه ؟
ضمن تقدير از زحمات شما وزير قبلي و همكاران لطفا بفرماييد در دوره شما چقدر به كار كارشناسان در دانشگاهها (كارمندان) بها داده شد و خدماتي كه مي بايست كاركنان ارائه دهند به افراد هيئت علمي واگذار شد و اونها هم باز به كارشناسان ارجاع دادند و فقط باعث افزايش كاركرد در رزومه اساتيد در ارتقاي رتبه به صورت نابجا شد ؟ چرا بايد اساتيد بجاي پژوهش به كارهاي اجرايي غير مرتبط روي بياورند تا ارتقا يابند؟لطفا بررسي نماييد و اگر گزارش صحيحي لازم باشد باپرسو جو از كارشناسان (كارمندان) دانشگاهها به واقعيت پي ببريد