صفر تا صد ستاره‌دار شدن دانشجویان از زبان «دانشجو» / آرامش و نشاط علمی در دانشگاه‌ها کار ما بود که به روحانی تحویل دادیم

گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»؛ با توجه به روی کار آمدن دولت جدید و همچنین سیاست های جدید در دانشگاه ها و فضای علمی کشور که گاهی نسبت به آنها انتقادهای جدی وجود دارد، بر آن شدیم تا در این رابطه با فرهاد دانشجو، وزیر سابق علوم، تحقیقات و فناوری گفت و گو کنیم که مشروح آن بدین شرح است:

«خبرگزاری دانشجو» - هیئت نظارت وزارت علوم به همراه برخی استادان اخراجی به دانشگاه‌ها می‌رود. آیا ساختار چنین هیئت‌هایی قانونی است؟ در زمان شما هم به این شکل بوده یا خیر؟


کامران دانشجو: هر مدیری برای کاری که انجام می‌دهد، ابزاری دارد؛ من بعد از ورودم به وزارت علوم شش ماه فرصت دادم تا روسای دانشگاه ها را بهتر بشناسم و بتوانم ارزیابی کنم تا یک برآوردی از نوع کار و فعالیت هایشان داشته باشم، بنابراین اینکه هیئتی برود و عملکرد روسای دانشگاه ها را ببیند فی نفسه بد نیست، البته منوط بر اینکه تیم برای بررسی برود و نه بهانه گیری و توجیه تصمیمی که از قبل گرفته شده است. من شیوه دیگری را برای ارزیابی روسای دانشگاه ها انتخاب کرده بودم و به جای اینکه هیئتی را جایی بفرستم افرادی را به صورت ناشناس می‌فرستادم و بعد آن تیم می آمد گزارش را تحویل گروه 9 یا 12 نفره ای که داشتم، می‌داد تا آنها بررسی کنند؛ من بر مبنای گزارش این گروه تخصصی دوباره یک تیم ویژه دیگر می فرستادم و این تیم هم به صورت ناشناس به دانشگاه می‌رفت و بدون آن که تزلزلی در کار و روند و مدیریت رئیس دانشگاه بوجود بیاید بررسی های مورد نظر انجام می‌شد.

باید این نکته را در نظر داشت که افراد تیم مورد نظر نسبت به مدیر و دانشگاه و سیاست‌های مجموعه مسئله‌دار نباشند تا عدالت و صداقت در ارائه گزارش به مدیر رعایت شود، ضمناً بررسی ها باید به نحوی باشد که به شأن رئیس و مجموعه مدیریتی دانشگاه خدشه‌ای وارد نشده و در مدیریت افراد تزلزلی ایجاد نگردد. اینها مسائلی است که باید رعایت گردد و اگر رعایت نشود خلاف اعتدال و تدبیر و امید است. نکته مهم این است که گروه اعزامی فضای دانشگاه را متشنج نکند؛ چرا که باید در فضای دانشگاه آرامش کافی وجود داشته باشد تا دانشگاه بتواند مأموریت اصلی خود یعنی تولید علم نافع و تربیت اسلامی را در عین تغییراتی که حق مدیریت است، همچنان ادامه دهد.

«خبرگزاری دانشجو» - نظر شما در خصوص انتصابات وزیر علوم (فرجی دانا) و استفاده وی از آقایان میلی منفرد و توفیقی چیست؟

کامران دانشجو: باید این را قبول کرد که اصولاً تغییر و انتصاب افراد جدید حق مدیر است. معمولاً مدیر دنبال افرادی است که با آنها بتواند سیاست های مورد نظرش را جلو ببرد، اما اگر قرار است بین دولت و مجلس همکاری و هماهنگی صورت گیرد نباید در دولت از افرادی که مجلس آنان را به دلایلی رد کرده استفاده شود. البته شاید مدیری فکر کند که این شخص برای وزارت خوب نیست، اما برای معاونت مناسب است.

«خبرگزاری دانشجو» - به نظر شما سیاست و نشاط سیاسی در دانشگاه چگونه تعریف می شود؟ دانشگاه مستقل یعنی چه؟

کامران دانشجو: ما تعریفی از دانشگاه و فضای آن داریم که شاید با تعاریف دیگر دوستان متفاوت است و برای همین در روش‌های اجرایی‌مان تاثیر می‌گذارد و نوع کارمان متفاوت می شود. در تمام دنیا دو نوع دانشگاه وجود دارد که در عرض یا طول نظام‌ها و حکومت‌ها تعریف می‌شوند. از نظر مردم دانشگاهی که در عرض نظام تعریف شود، جنبش دانشجویی آن در تقابل با حکومت است و دانشگاهی که در طول نظام تعریف شود، جنبش دانشجویی  آن در راستای قوام حکومت حرکت می‌کند. زمانی ما دانشگاه را در عرض داریم که حکومت برآمده از اراده ملت نیست. من قائل به این هستم که نظام جمهوری اسلامی ایران برآمده از اراده ملت است و ملت هم بارها و بارها از جمله در هشت سال دفاع مقدس و حماسه 9 دی این امر را ثابت کرده که حکومتشان (نظام جمهوری اسلامی) را دوست دارند و از آن در مقابل تهاجم دشمن یا نفاق و فتنه داخلی حراست و حفاظت می کنند.

با توجه به عشق و اعتقاد ملت به نظام جمهوری اسلامی که بر آمده از اراده آنهاست، من جنبش دانشجویی ای را ارزش مدار می دانم که در راستای نظام و گفتمان امام و رهبری حرکت کند؛ زیرا نمی شود نشاط سیاسی را با شیون، داد و هوار و توهین به ارکان نظام تعریف کرد. نشاط سیاسی که قرار است دشمن شادکن باشد نشاط سیاسی نیست، بلکه هرج و مرج سیاسی و مطلوب نظر و دلخواه دشمن است. نشاط سیاسی یعنی افراد بیایند در دانشگاه و هرکدام اندیشه خود را ارائه نموده و مردم گوش کنند. دانشگاه باید محل ارائه و تضارب افکار در یک فضای منطقی باشد نه تضارب افراد در یک فضای هیجانی کاذب، در این صورت است که هم فعالیت سیاسی انجام می شود و هم ماموریت اصلی دانشگاه خدشه دار نمی گردد. در چهار سال گذشته فضایی منطقی بر دانشگاه حاکم شد و دانشگاه به ماموریت اصلی خود یعنی تولید علم نافع و تربیت اسلامی نیروی انسانی برای نظام بازگشت.

دانشگاه باید در راستای اراده ملت حرکت کند. تبلور اراده ملت هم در نظام مورد حمایت ملت است. وقتی نظامی مثل جمهور اسلامی ایران برآمده از اراده ملت باشد، دانشگاه مستقل در چنین نظامی دانشگاهی است که از نظر فرهنگی از غرب جدا و از نظر سیاسی از احزاب مستقل باشد و فعالیت سیاسی آن نیز همسو با نفاق و فتنه نباشد. البته بعضی ها دانشگاه را مستقل از نظام می خواهند تا بتوانند اهداف منافقانه و فتنه گرانه خودشان را از طریق دانشگاه دنبال کنند؛ این عده به حرف هایشان رنگ و لعاب زیبا می دهند درست مثل فتنه 88 که ابتدا شعار الله اکبر سرمی دادند و بعد دستشان رو شد، آنها دنبال فتنه بودند اینها هم دنبال بازسازی فتنه هستند.

«خبرگزاری دانشجو» - منظور شما این است که همه یک حرف را بزنند؟!