به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، آوای باران عنوان سریال جدید سهیلی‌زاده است. سرگذشت «باران» توانست راس ساعتی مشخص، بیننده را پای تلویزیون به تماشا برساند.
«آوای باران» علاوه بر نقد‌هایی که بسیاری به آن وارد کرده‌اند، نگاه تازه به مقوله تکدی‌گری و بچه دزدی در شهر‌های بزرگ دارد که جای خالی آن در داستان‌های اجتماعی، بسیار خالی بوده است.
سهیلی‌زاده که درست توانسته نقطه جذب مخاطب را بشناسد و سالهاست با سریال‌های اجتماعی و خانوادگی روایتی اجتماعی و البته عاشقانه را تولید کند این بار نیز با «آوای باران» ذهن و دیده بیننده را همراه خود می‌کند.
بازی منحصر به فرد «الهام چرخنده» بعد از یک دهه دوری از حضور مقابل دوربین نظر بسیاری را به خوب معطوف کرد. «چرخنده» که بازی در کنار حمیدرضا پگاه، سام درخشانی، امیر دژاکام، ثریا قاسمی و سیاوش خیرابی را تجربه می‌کند به خوبی توانست ذهن مخاطب را از خاطره بازی‌های گذشته خوب پاک کرده و نقش تاثیر گذاری را ایفا کند.
زیور یک زن جنوب شهری عامی و غیر تحصیلکرده است که رفتارهای فردی و اجتماعی‌اش با هاله‌ای از صفاتی چون مادی گرایی، منفعت طلبی، سلطه جویی و شیطنت های آزار دهنده زنانه آمیخته شده است.
«آوای باران» داستانی عاطفی است که با اختلافات خانوادگی شروع و به جدایی دو معشوقه از هم و البته جدایی پدر و دختر منجر شده است که بعد از گذشت بیست سال این جدایی‌ها در استانه وصال قرار گرفته‌اند.
همین چند جمله از روایت یک فیلم کافی است تا مخاطب سرشار از احساس ایرانی را به دیدن این سریال ترغیب کند.
سرانجام این عاشقانه‌ها از یک سو جذاب بنظر می‌رسد و از سوی دیگر حضور عاشقانه دو جوانی است که به عشق مثلثی بدل شده‌اند و مخاطب را یاد داستان‌های هندی و انتهای غم انگیز این عشق‌ها می‌اندازد.
سهیلی‌زاده با ایجاد گره در زندگی عاطفی «باران» آموزه اخلاقی اجتماعی فیلم را فدای جذابیت بیشتر فیلم کرده و نقاط خوب و با اهمیت فیلم را در دید منتقد کمرنگ کرده است.
نمایش وقاحت «بیتا» در رفتار با پدر و مادر نیز در مقابل رفتار محترمانه «فرید» پسر همین خانواده نوعی اغراق به حساب می‌آید که پرورش دو فرزند در شرایط مساوی و نتیجه آن را برای مخاطب باور ناپذیر کرده است.
از نقاط قوت این فیلم حضور امیر دژاکام پیشکسوت بازیگری در تئا‌تر و تلویزیون است که توانسته به خوبی نشاندهنده پزشکی انسان دوست و اخلاق مدار را ایفا کند.
با یادآوری اهمیت پرداختن به مشکلات اجتماعی که کم و سطحی نیز نیستند، به رسانه ملی و سازندگان برنامه‌ها و خصوصا منتقدین شاید خوشبینانه به «آوای باران» نواخته شده سهیلی‌زاده گوش سپرد و از حضور باند‌های خطرناک زیر پوست شهر احساس خطر کرد و بیشتر و بیشتر به بنیان خانواده و تاثیرات آن تکیه کرد.
منبع: آوینی فیلم
ارسال نظرات