به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»؛ جواد خیابانی همان گزارشگری است که نام او با حماسه ملبورن عجین شده است و همان اندازه که خداداد عزیزی یادآور روزهای خوش فوتبال ایران است، جواد خیابانی نیز ما را به یاد نسل طلایی فوتبال ایران می اندازد.
گزارشگری که با فریادهایش و انتقال احساساتش به بیننده تلویزیونی، هیجان فوتبال را دوچندان می کرد.
فردی که بعضا از سوی برخی رسانه ها مورد بی مهری قرار می گرفت و برخی اشتباهاتش در طول گزارش بزرگنمایی می شد، بواسطه حضورش در استادیوم آزادی برای گزارش بازی پرسپولیس و نفت تهران در روزی که مادر خود را از دست داده بود، بار دیگر ثابت کرد که از هر فرد دیگری به حرفه اش متعهد است و خود را در اذهان ملت ایران جاودانه کرد.
جواد خیابانی که مردم عادت دارند چهره اش را با لبخند همیشگی ببینند شب گذشته در حالی از قاب جادوئی تلویزیون و برنامه زاویه شبکه تهران میهمان خانه های مردم ایران بود که با پیراهن مشکی و صورتی اشکبار همچنان از غم از دست دادن مادرش داغدار بود.
خیابانی که مشخص بود چندان دل خوشی از حال و روز فرهنگی استادیوم های ورزشی ندارد، در حالیکه با صورتی پر از اشک و صدایی بغض آلود سخن می گفت، رو به دوربین و خطاب به هوادران استقلال و پرسپولیس در ورزشگاه آزادی یادآور شد: "آهای 40 هزار هوادرای که در بازی استقلال و پرسپولیس در استادیوم آزادی به مادر من فحاشی کردید، هم من و هم مادرم شما را بخشیدیم اما به حرمت و قداست مادرتان به ناموس بازیکنان و گزارشگرها در محیط ورزشگاه ها اهانت نکنید"
هر چند سیل اشک و بعض به خیابانی اجازه نداد تا حرفهایش را تمام کند اما همین جمله کوتاه بیانگر همه غم درون جواد خیابانی گزارشگر دوست داشتنی فوتبال ایران بود. غمی که امروز در جای خالی مادر بر روی آن نمک پاشیده شده است و او حق دارد که از هواداران استقلال و پرسپولیس دلخور و ناراحت باشد.
چه بلای بر سر استادیوم ها ما آمده است؟
روزی روزگاری استادیوم آزادی پر می شود از 120 هزار تماشاگر بی آنکه خونی از دماغ احدی سرازیر شود و خانواده بازیکنی زیر و رو! اما امروز چه بلایی بر سر تماشاگران آمده است که به سرعت برق و باد و به اندازه چشم بر هم زدنی، ناموس آقای فوتبالیست را جلوی جشمانش می آورند؟
چه بلایی بر سر فرهنگ این جامعه آمده است که کمتر پدری اجازه حضور فرزندش در استادیوم های ورزشی را به او می دهد.
مجتبی نوجوان 14 ساله ای که بدون اجازه پدر و مادرش برای تماشای بازی نفت و پرسپولیس به استادیوم آزادی رفته است می گوید: «اگه مادرم بفهمه به استادیوم اومدم تیکه بزرگم گوشمه!» و این یعنی مکانی که باید محلی می شد برای پر کردن اوقات فراغت جوانان و نوجوانان، تبدیل شده است به جولان فاسدان و مفسدان اخلاقی که یک نوجوان برای ارضای عشق به ورزش و فوتبال بدون اجازه پدر و مادر به آنجا می رود . همین امر می تواند زمینه ساز حضور جوانان و نوجوانان در محافل غیراخلاقی دیگر نیز شود.
مسئولانی که در فوتبال تنها به دنبال حاشیه هستند و با دیدن میکروفون و دوربین تلویزیونی تنها لبخند می زنند و خنده تحویل جامعه می دهند باید بدانند که درقبال انحراف این نوجوانان و جوانان مسئولند و باید پاسخ دهند که برای سالم سازی فرهنگی فضای استادیوم ها چه اقدامات عملی در سال های اخیر انجام داده اند. مسئولانی که گویا دغدغه ای جز لبخند زدن ندارند ای کاش شب گذشته اشکهای جواد خیابانی را هم می دیدند شاید این اشکها پاسخی باشد به خنده مضحک آقایان!
منبع: صراط
ارسال نظرات