به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، تاریخ تشیع کسانی را در حافظه دارد که مانند ستاره در افق روزگار می‌درخشند، هر چند نامشان سر زبان‌ها نباشد. «سلیل» مادر امام حسن عسکری علیه‌السلام یکی از آن ستارگان درخشان است. ایشان در زمان شهادت فرزندش امام حسن عسکری‌علیه‌السلام، در هشتم ربیع الاول سال 260 هجری قمری در شهر مدینه بودند و به محض شنیدن خبر شهادت فرزندش به سامرا می‌رود و در محکمه با نشان دادن وصیت نامه امام عسکری‌علیه‌السلام اموال امام را از جعفر کذاب پس می‌گیرد.
زیرا امام حسن عسکری‌علیه‌السلام در وصیت‌نامه‌ای که به مادرش نوشته بود، او را وصی خود اعلام کرده بود، با این کار وصی بودن جعفر منتفی شد و دربار عباسی از رسیدن به آرزوی خود باز ماند؛ چون آن‌ها ردای امامت را به تن جعفر پوشانده بودند و مردم به خصوص شیعیان، از این انتخاب متحیر بودند.
سلیل خاتون ـ که در نزد شیعیان به جده معروف بود ـ مردم را از اطراف جعفر پراکنده کرد و روایات رسیده از اهل بیت درباره امامت امام زمان‌عجل‌الله‌تعالی‌فرجه را به مردم باز گفت. شاید بتوان گفت این بانوی شجاع، اولین کسی بود که مبشر آغاز امامت حضرت حجت‌عجل‌الله‌تعالی‌فرجه در نهم ربیع الاول سال 260 هجری قمری بود.
بر اساس این گزارش، برای مادر امام حسن عسکری‌علیه‌السلام در تاریخ نام‌هایی ذکر شده است که عبارت است از:
سوسن، حُدَیث، حدیثه، حریبه، سلیل و جدّه، وی در سرزمین خودش پادشاه‌زاده بود، به پرهیزکاری شهرت داشت و پس از شهادت امام حسن عسکری‌علیه‌السلام دادرس شیعیان بود، امام هادی‌علیه‌السلام درباره‌اش فرمود: «سلیل از هر آفت و عیب و نقص منزه است.»
منبع: فارس
ارسال نظرات